پمپ بنزين هاي فضايي در راهند

انسانها قرار است درآينده براي مدت زماني طولاني دراعماق فضا زندگي كرده و به اكتشاف بپردازند، دراين صورت وجود پمپ بنزين هاي فضايي براي انجام اكتشافات فضايي ضروري خواهد بود و ناسا نيز از هم اكنون درتلاش است راهكارهاي ساخت اين ايستگاه ها را بيايد.
ساخت يك ايستگاه سوخت رساني تنها ساختن ساختار بيروني يك ساختمان نيست. سوخت راكت ها برودتي بوده و موادي به شدت سرد مانند اكسيژن مايع يا هيدروژن مايع هستند. در صورتي كه اين مواد كاملا سرد و در محيطي محافظت شده قرار نگيرند مقدار زيادي از آنها به درجه جوش رسيده و تبخير مي شوند.
ناسا مي گويد ذخيره سازي سوخت هاي برودتي از قبيل هيدروژن مايع و اكسيژن مايع در فضا براي طولاني مدت با كمترين ميزان تبخير سوختي براي سفرهاي طولاني مدت انساني بسيار حياتي است.
با توجه به بازنشسته شدن برنامه شاتلهاي ناسا، اين سازمان درحال آغاز برنامه اي جديد براي فرستادن انسان به يك سيارك تا سال 2025 بوده و تا سال 2030 نيز بايد فضانوردان خود را به مريخ بفرستد. براي موفقيت در انجام چنين ماموريت هايي و تشكيل تدريجي مجموعه هاي انساني در فضا، فضاپيماها به سوخت گيري هاي پي در پي در مدار يا در سطح سياره هاي ديگر و حتي ماه نيازمند خواهند بود.
برنامه توسعه فناوري اكتشافات ناسا به چهار شركت مختلف 2ميليون و 400هزار دلار بودجه به عنوان جايزه اختصاص داده است تا در نهايت بتوانند گزارشي نهايي از طرح ماموريتي براي ايجاد فناوري هاي مديريتي سوخت هاي برودتي و قابليت ها و زيرساختارهاي مورد نياز براي حضور پايدار انسان در فضا را تسليم ناسا كنند. اين پروژه بر روي شناسايي كاستي ها در فناوري هاي كنوني كه براي راه اندازي ايستگاه سوخت گيري فضايي مورد نياز هستند و يافتن شيوه هاي خلاقانه براي ساخت چنين ايستگاه هايي متمركز شده است.
براساس گزارش اسپيس، ماموريت سوخت گيري روباتيك در ايستگاه فضايي بين المللي كه در زمان حضور آخرين شاتل ناسا در ايستگاه انجام گرفت نيز جزئي از برنامه احداث ايستگاه هاي سوخت رساني فضايي بود. دراين ماموريت قابليت هاي بازوي روباتيك «دكستر» ايستگاه فضايي براي اجراي تكنيكهاي سوخت گيري مورد آزمايش قرارگرفت.

كمبود خون معضل همه كشورها

ذخيره خون در هر كشوري از آن جهت كه سالانه جان صدها هزار نفر را نجات مي دهد بسيار حائز اهميت است.
نخستين مورد انتقال خون ثبت شده مربوط به قرن هفدهم است كه يك پزشك فرانسوي به نام «ژان باپتيست دنيس»، خون يك بره را به انسان تزريق كرد، اما متأسفانه اين كار موفق نبود و درمان موفق به وسيله خون از زماني شروع شد كه گروه هاي خوني كشف شدند و موضوع سازگاري خوني مطرح گرديد.
گلبول هاي قرمز براي نخستين بار در سال 1658 ميلادي شناسايي و تعريف شدند و حدود 250 سال طول كشيد تا گروه هاي خونيA، B، AB، O شناسايي شوند و بعد از آن آنتي ژن Rh كشف شد كه براساس آن افراد را به گروه Rh مثبت و منفي تقسيم كردند. امروزه مي توان انواع گروه هاي خوني و بيش از صد نوع زيرگروه را دقيقا تشخيص داد.
در جنگ جهاني اول (1918-1914 ميلادي) براي نخستين بار استفاده از خون ذخيره شده شروع شد. اما تأسيس نخستين بانكهاي بزرگ خون و بانكهاي خون صليب سرخ تا سال 1930 ميلادي طول كشيد، از آن زمان بود كه تلاش براي تأمين خون سالم شروع شد و اين تلاش تا امروز ادامه داشته و در رأس تمام فعاليت هاي انتقال خون قرار دارد.
كمبود خون معضل همه كشورها
داوين ساتر مدي مدير مركز پژوهش هاي خوني در تورنتو مي گويد: دغدغه تمام مراكز انتقال خون تهيه خون سالم و كافي است. اين امر تنها با جذب و حفظ اهداكنندگان داوطلبي كه با انگيزه خداپسندانه و بشردوستانه خون اهدا مي كنند، امكانپذير مي شود.
به طور كلي مي توان گفت كه هيچ مقاومت و بي ميلي يا پندار منفي نسبت به اهداي خون در جامعه وجود ندارد. در بسياري از موارد، افرادي هستند كه تاكنون خون اهدا نكرده اند چون كسي از آنها نخواسته بوده كه خون اهدا كنند و با وجود پيشرفت هاي چشمگير جهان امروز در زمينه ارتباطات و تبادل اطلاعات هنوز هم اهداكنندگان بالقوه اي وجود دارند كه از آنها براي اهداي خون دعوت نشده است. از اين رو بسياري از كشورها با كمبود خون مواجه هستند.
به عقيده وي از زماني كه تزريق خون در امر درمان بيماران، مورد توجه قرار گرفت سرويسهاي خدمات خوني در سراسر دنيا اقدامات زيادي براي تامين خون سالم در جريان انتقال خون انجام داده اند كه برخي از آنها عبارتند از:
- شناسايي اهداكنندگان كم خطر
- مستمرسازي اهداكنندگان داوطلب
- آموزش همگاني در زمينه اهميت اهداي خون و عوامل خطرزايي كه باعث معافيت اهداكنندگان از اهداي خون مي شوند.
- استفاده از روش هاي مطمئن براي انتخاب اهداكنندگان براساس معيارهاي تعريف شده شامل مشاوره پزشكي قبل از اهداي خون، معاينه باليني و مشاوره با همه اهداكنندگان در هر نوبت اهداي خون
- روش هاي مطمئن جمع آوري خون براي جلوگيري از آلودگي باكتريايي
- استفاده از خون فقط زماني كه جايگزين هاي ديگري وجود نداشته باشد.
با وجود همه اين اقدامات نمي توان از سالم بودن خون صددرصد مطمئن بود و خون هم مانند يك داروي قوي داراي عوارض جانبي از قبيل واكنش هاي انتقال خون يا انتقال عفونت ها است.
اهداكننده كم خطر، اهداكننده اي است كه امكان آلوده بودن خون او به بيماري هاي عفوني كم است.
اگر اهداكنندگان مستقيم و اتولوگ را در نظر نگيريم مي توان اهداكنندگان را به سه گروه كلي تقسيم كرد:
-اهداكنندگان حرفه اي
- اهداكنندگان جايگزين
- اهداكنندگان داوطلب
براساس شواهد مختلف در بسياري از كشورهاي دنيا اهداي خون حرفه اي و جايگزين كنار گذاشته شده و اهداي خون فقط به صورت داوطلبانه انجام مي شود و برخي ديگر از كشورها نيز در حال تلاش براي رسيدن به اين هدف هستند و ثابت شده كه اهداكنندگان داوطلبي كه به طور مستمر خون اهدا مي كنند كم خطرترين و سالم ترين اهداكنندگان محسوب مي شوند.
خون براي ادامه زندگي انسان حياتي است و نيازهاي ضروري همه بافت ها و اعضاي بدن به وسيله خون تامين مي شود.
بنابراين بدون وجود خون، بافت ها و اعضاي بدن از بين مي روند. در بدن يك فرد سالم حدود 25 ميليارد گلبول قرمز وجود دارد و اين سلولها دائما در حال توليد هستند.
بدون وجود خون هيچ نوزادي نمي تواند متولد شود. خون در رحم مادر اكسيژن و موادغذايي مورد نياز را به جنين مي رساند و براي مقابله با بيماري ها، جنين از سيستم دفاعي خون مادر بهره مي برد.
حدود 45 درصد از خون شامل اجزاي زير است:
- گلبولهاي قرمز
- گلبولهاي سفيد
- پلاكت ها
و بقيه يعني در حدود 55 درصد از كل حجم خون، پلاسما است. پلاسما بخش مايع خون است كه سلول ها در آن شناورند. گلبول هاي قرمز كه باعث ايجاد رنگ قرمز خون مي شود، اكسيژن را از ريه ها گرفته و به بافت ها مي رساند و سپس دي اكسيدكربن حاصل از مصرف اكسيژن در بافت ها را به منظور تخليه از بدن به ريه ها منتقل مي كند. آهن عامل كليدي در ساخت هموگلوبين است از اين رو زماني كه بدن با كمبود آهن مواجه مي شود آنمي (كم خوني) و اختلال در حمل اكسيژن، براي فرد ايجاد مي شود.
گلبول هاي سفيد از بدن در مقابل بيماري ها دفاع مي كنند و در هنگام عفونت پادتن (آنتي بادي) توليد مي كنند.
پلاكت ها با چسبيدن به جدار آسيب ديده عروق خوني، به تجمع فاكتورهاي انعقادي براي مهار خونريزي در محل آسيب كمك مي كنند.
پلاسما مايعي است كه سلول ها، پروتئين ها، فاكتورهاي انعقادي و مواد شيميايي را حمل مي كند.
گاهي در جريان جراحتها (تروما) خونريزي به قدري شديد است كه بدن قادر به جايگزين كردن پلاسما نيست و گاهي هم كمبود يا اختلال در كاركرد بعضي اجزاي خون وجود دارد. از جمله در بيماري هموفيلي كه انعقاد خون انجام نمي گيرد.
در مواردي هم ممكن است به علت كمبود فاكتورهاي سازنده در مغز استخوان، هموگلوبين كافي توليد نشود كه در بيشتر اين موارد نياز به تزريق خون يا فرآورده هاي خوني وجود دارد. تمامي فرآورده هاي خوني در نجات جان انسان ها اهميت دارند.
جبران كم خوني از تزريق خون در جراحي هاي مختلف، تروماها، خونريزي هاي گوارشي و زايمان، به منظور جايگزيني خون از دست رفته استفاده مي شود.
در بعضي از بيماري هاي ارثي مانند تالاسمي و آنمي سيكل سل (بروز تغييرات در شكل گلبول هاي قرمز) كه باعث اختلال كاركرد و در نتيجه تخريب گلبول هاي قرمز مي شوند، اين بيماران هم براي جبران كم خوني خود، به طور مداوم نياز به تزريق خون سالم دارند.
خون موردنياز براي انتقال خون بايد توسط افراد سالم اهدا شود. خون نه تنها يك بافت زنده بلكه داراي قابليت سخت مجدد است و در افراد سالم اين قابليت بيشتر است.
بنابراين بدون ترس از اين كه اهداي خون مستمر باعث ضعف، ناتواني جنسي يا پيري زودرس شود، مي توان با اهداي خون خود، زندگي را به ديگران اهدا كرد.
نقش خون در سلامتي افراد به قدري مهم است كه اگر اختلالي در آن ايجاد شود مي تواند بر كل بدن فرد تأثيرگذار باشد. بسياري از انگل ها و ويروس هايي كه صدها ميليون انسان را آلوده مي كنند به وسيله حشرات خونخوار از فردي به فرد ديگر منتقل و از راه خون به همه قسمت هاي بدن منتقل مي شوند. برخي از اين عفونت ها باعث ايجاد آنمي يا خونريزي شديد مي شود كه ممكن است فرد به تزريق خون نياز پيدا كند.
اكثراً بيماران باتوجه به شرايط باليني فقط به يك نوع فرآورده خوني نياز دارند. بنابراين با تهيه فرآورده هاي خوني اين امكان به وجود مي آيد تا از يك واحد خون كامل براي تعداد بيشتري از بيماران استفاده شود.
فرآورده هاي خوني شامل:
- گلبول هاي قرمز متراكم
- پلاكت تغليظ شده
- پلاسماي تازه منجمد
- كرايو پرسيپيتيت
خون و فرآورده هاي خوني براي پيشگيري از حالاتي كه منجر به پيدايش عوارض شديد يا مرگ ومير مي شود، بكار مي روند. از فرآورده هاي خوني در هر لحظه براي نجات جان انسان هايي كه در معرض خطر هستند استفاده مي شود از جمله ايمونوگلوبولين ها كه در درمان اختلالات سيستم ايمني مورد استفاده قرار مي گيرند.
بسياري از بيماران هموفيلي اگر فاكتورهاي انعقادي را كه فرآورده هاي مشتق شده از پلاسما هستند، به موقع دريافت كنند مي توانند زندگي عادي داشته باشند.
علي رغم موفقيت هاي صورت گرفته در امر انتقال خون نبايد فراموش كرد كه مراكز انتقال خون سازنده خون نيستند و در تمام جوامع بشري خون فقط از افراد سالم جامعه تأمين مي شود.
در بسياري از نقاط دنيا هنوز هم خون كافي براي همه بيماران نيازمند وجود ندارد. سالانه حدود 75ميليون واحد خون در سراسر دنيا اهدا مي شود. اما هنوز هم از هر 500هزار زن بارداري كه هر سال در سراسر دنيا به علت عوارض بارداري مي ميرند 150هزار نفر، بويژه در كشورهاي درحال توسعه، به علت كمبود خون و فرآورده هاي خوني از بين مي روند.
گمان مي رود حدود 80درصد از جمعيت دنيا تنها به 20درصد از ذخاير خوني سالم دسترسي دارند. يكي از مهم ترين علل كمبود ذخاير خوني، كمبود اهداكنندگان داوطلب مستمر است.
درحال حاضر بسياري از كشورها براي رسيدن به اين هدف درحال تلاش هستند. اما در بسياري از كشورهاي درحال توسعه اين رقم كمتر از يك است.
ترجمه: عليرضا سزاوار

آسفالتي از نوع ترميم شونده!

استفاده از فناوري نانو روز به روز بيشتر مي شود و در اين بين كاربرد اين فناوري در فعاليت هاي عمراني بسيار گسترده است.
نخستين آسفالتي كه روي خيابان هاي شهر ريخته شد مربوط به سال 1872 ميلادي است كه در يكي از خيابان هاي نيويورك قرار گرفت. اين آسفالت واقعي حاصل تلاش دسمت (Desmedt) شيميدان بلژيكي بود كه توانست با مخلوطي از ماسه و قير يكي از خيابان هاي منتهي به تالار بزرگ شهر را در شهر نيويورك آسفالت كند.
سپس از روي اين آسفالت براي آسفالت كردن بزرگراهي در فرانسه الگوبرداري شد و اين بزرگراه در سال 1874 آسفالت شد و سپس آسفالت به شهرها، كشورها و قاره هاي گوناگون مسافرت كرد و اكنون باريك ترين و دورافتاده ترين كوچه ها و خيابان هاي هر كشوري از آن بهره مي برد.
اما هم اكنون مدت نه چندان طولاني است كه دانشمندان مشغول كاركردن روي پروژه هاي مربوط به آسفالت هستند اما اين آسفالت با آسفالت معمولي تفاوت فراواني دارد. اين نوع آسفالت قابليت خود تعميري دارد. يعني به محض خراب شدن هر بخش از آسفالت به تنهايي قادر به ترميم بخش از بين رفته است.
اين ايده درسال 2008 شكل گرفت اما اكنون تلاش هاي دانشمندان براي عملياتي كردن آن درحال نتيجه دادن است.
دكتر ساوت ورث از فيزيكدانان دانشگاه بوستون معتقد است كه مورد خود اصلاح كننده درسال هاي نه چندان دور گذشته در ساير رشته ها و زمينه هاي علمي مورد استفاده قرار گرفته اند.
او معتقد است «آسفالت و سيمان هر دو در زمره نانو مواد هستند» طبق نظريات وي وجود يك ماده پليمري ساختاري سبب خواهد شد كه ترك ها و شيارهاي به وجود آمده در سطح آسفالت اصلاح شود بدين ترتيب كه با كمك گرفتن از يك عامل اصلاح كننده كپسوله و يك شروع كننده شيميايي كاتاليستي درون يك بستر اپوكسي اين فرايند شكل خواهد گرفت.
فرايند خوداصلاحي بدين ترتيب آغاز مي شود كه يك ترك در حال شروع سبب گسستن ميكروكپسول هاي موجود در ساختار آسفالت ترميم شونده، شده و در نتيجه سبب رهاسازي عامل اصلاح كننده با استفاده از خاصيت دوپينگي در ميان ترك خواهد شد و با تماس كاتاليزور موجود و عامل اصلاح ساز، اين عامل شروع به پليمريزه شدن كرده و در اثر اين فرايند دو طرف شكاف را به سمت هم نزديك كرده و سبب اتصال آسفالت ترك برداشته خواهد شد.
مزاياي آسفالت ترميم شونده عبارتند از:
- محدود كردن انتشار گازهاي گلخانه اي
- مصرف كمتر انرژي
- كاهش سرو صداي ترافيك و حركت اتومبيل ها روي آسفالت
- راحتي و اطمينان بيشتر در هنگام رانندگي
- ماشين ها در اثر مشكلات به وجود آمده در جاده ها خسارت نمي بينند.
شايد دور از ذهن به نظر برسد كه دراين آسفالت جديد از مواد زائدي كه پيرامون ما وجود دارد استفاده شود اما در حقيقت همين مواد زائد و دور ريختني پيرامون مواد اصلي تشكيل دهند آسفالت ترميم شونده را تشكيل مي دهند. اين مواد عبارتند از تفاله هاي كوره هاي شيشه پزي، خاكستر زباله هاي شهري، خاكستر توليد برق با زغال، خرده آجرها، لاستيك هاي فرسوده ماشين ها و پلاستيك سيمهاي برق قديمي.
هم اكنون شركت ها و مؤسسات تحقيقاتي فراواني درحال تحقيق روي توليد آسفالت هاي كم صدا، ترميم شونده، كم ارتعاش و غيره هستند. در اين ميان تلاش هاي گروه آسفالت و لاستيك كشور ژاپن (JARRG) در زمينه توليد آسفالت كم صدا حائز اهميت است. در آسفالت توليدي با JARRG اتصال دهنده آسفالت ويسكوز توسعه پيدا كرده و سبب شده است كه از انبساط پخش تايرهاي كهنه اي كه به صورت ريز در اثر تردد ماشين ها بر روي آسفالت ساييده مي شوند جلوگيري به عمل آورد.
به علاوه اين اتصال دهنده مي تواند به عنوان ماده اي لاستيكي بين مواد متراكم موجود در آسفالت عمل كرده و از اين راه ارتعاش و صداي حاصل از تردد ماشين ها را روي آسفالت كاهش دهد. نمونه اي از اين آسفالت در بزرگراه سوپراستشين در آريزونا به كار گرفته شده است كه با استقبال فراواني از سوي ساكنان محلي و نيز افرادي كه از اين مسير تردد مي كنند روبه رو شده است.
نمي توان گفت كه اين نوع از آسفالت، آسفالتي كامل است و هيچ گونه مشكلي ندارد. علاوه بر مزاياي فوق الذكر بايد معايب و كاستي هاي زير را نيز براي اين گونه از آسفالت ها درنظر داشت:
- مواد تشكيل دهنده اين نوع از آسفالت سبب ايجاد بخار و بوي بد در هنگام عمليات راهسازي مي شود.
- هنوز تلاش هاي دانشمندان درخصوص قابليت بازيافت بودن اين گونه از آسفالت به نتيجه اي نرسيده است.
- نسبت به آسفالت هاي معمولي بسيار گران قيمت تر است.
- آسفالت بايد در يك بازده دمايي معين نگاهداري شود. درغير اين صورت بلااستفاده خواهد ماند.
- براي عمليات و آسفالت كردن خيابان ها نياز به متخصصان ويژه اي است و برخلاف آسفالت معمولي نمي توان تنها با چند كارگر معمولي عمليات آسفالت را به پايان رساند.
با توجه به افزايش ميزان تقاضا در حمل و نقل شهري و بين شهري و فشار بيشتر اين حمل و نقل بر مسيرهاي ريلي و جاده اي مي توان پيش بيني نمود كه در آينده اي نه چندان دور تقاضا براي آسفالت هاي ترميم شونده و نيز آسفالت هاي كم صدا افزايش يابد و به علاوه ديگر امكان مسدود كردن جاده اي براي انجام تعميرات وجود نداشته باشد. زيرا در اين صورت بار ترافيكي روي ساير محورها توزيع شده و مشكلات فراوان تري را براي ساير محورها به وجود خواهد آورد.

كلسترول را جدي بگيريد

كلسترول يك نوع چربي است كه بدن براي برخي از فعاليت ها مثل ساختن سلول هاي جديد به آن نياز دارد اما افزايش ميزان آن در خون، خطر ابتلا به حمله قلبي و سكته را افزايش مي دهد.
كلسترول بدن از طريق غذا و توسط كبد تأمين مي شود. البته بيشتر كلسترول مورد نياز بدن را كبد مي سازد. كلسترول طبيعي (معمول) بايد كمتر از 200 ميلي گرم در هر دسي ليتر باشد. مرز ميان كلسترول طبيعي و زياد 200 تا 239 است و بيشتر از 240 نشان دهنده كلسترول بالا خواهد بود.
انواع مختلف كلسترول چيست؟
كلسترولي كه در خون حركت مي كند با يك پروتئين تركيب مي شود كه اين تركيب «ليپو پروتئين» ناميده مي شود. ليپو پروتئين ها بر اساس ميزان چربي و پروتئيني كه دارند كم تراكم و پرتراكم ناميده مي شوند.
افزايش كلسترول ممكن است ارثي باشد يا غذاهايي كه مي خوريد موجب افزايش ميزان كلسترول بشود يا عواملي مثل: رژيم غذايي، مصرف بيش از اندازه چربي هاي اشباع شده مي تواند به افزايش كلسترول بينجامد. چربي هاي اشباع شده و كلسترول در غذاهاي حيواني مثل گوشت گوساله، شير، تخم مرغ، كره و پنير وجود دارند. اين چربي ها در روغن نارگيل، كره و كاكائو نيز يافت مي شوند. بيسكوئيت ها، كلوچه ها، انواع چيپس و اسنك ها نيز روغن هاي گياهي هيدروژنه و چربي دارند كه به افزايش كلسترول منجر مي شوند.
از 20 سالگي به بعد كلسترول شروع به افزايش مي كند. در مردها ميزان كلسترول معمولا بعد از 50 سالگي كاهش پيدا مي كند اما در خانم ها تا زمان يائسگي در سطح پاييني باقي مي ماند، اما بعد از آن افزايشي برابر با ميزان كلسترول آقايان دارد.
يك نوع بيماري كه اختلال ليپيري نام دارد نيز مي تواند موجب افزايش كلسترول شود. اين مشكل نادر معمولا در خانواده ارثي است و تغييراتي در روش اداره كلسترول بدن ايجاد مي كند، اگر به اختلال ليپيري مبتلا هستيد كلسترول تان گاهي ممكن است به بالاي 250 ميلي گرم در دسي ليتر هم برسد كه در اين صورت درمان آن كمي مشكل مي شود.
علائم افزايش كلسترول چيست؟
افزايش كلسترول احساس بيمار بودن در شما ايجاد نمي كند، اما چنانچه در شريان ها ساخته شود مي تواند با مسدود كردن جريان خون در مغز و قلب منجر به سكته قلبي يا مغزي شود.
چگونه اين بيماري درمان مي شود؟
ابتدا پزشك به شما پيشنهاد مي دهد بدون مصرف دارو، بيماري را درمان كنيد كه در اين صورت بايد تغييراتي در نحوه زندگي و رژيم غذايي خود ايجاد كنيد. به طور مثال بايد از غذاهايي كه ميزان چربي اشباع شده آنها كمتر است، استفاده كنيد. سيگار را ترك و فعاليت و تحرك را بيشتر كنيد حتي اگر لازم باشد مقداري از خون خود را نيز كم كنيد. چنانچه با انجام اين كارها پس از گذشت چند ماه تغييري در ميزان كلسترول حاصل نشد بايد از داروهاي خاصي كه «استاتين» ناميده مي شود، استفاده كنيد.
تحقيقات نشان مي دهد، افرادي كه در معرض خطر ابتلا به حمله قلبي قرار دارند مي توانند با صرف دوز بالايي (ميزان بالايي) از داروهاي استاتين ميزان كلسترول بد را تا حد امكان كاهش دهند . زيرا هرچه ميزان (LDL ) كمتر باشد، خطر ابتلا به حمله قلبي كاهش مي يابد. عواملي كه خطر ابتلا به حمله قلبي را افزايش مي دهند عبارتند از:
- افزايش فشار خون
- سيگار كشيدن
- كاهش كلسترول خوب يا HDL
- ديابت
- داشتن سابقه بيماري قلبي در خانواده
- داشتن سن 45 سال به بالا براي آقايان و 55 سال به بالا براي خانم ها
- داشتن يك نوع بيماري شرياني كه موجب باريك شدن شريان هايي مي شود كه مسئول تأمين خون براي پاها، بازوها، گردن و بالاتنه هستند.

وجود مولكولهاي اكسيژن در سحابي جبار

گروهي از دانشمندان بين المللي با استفاده از تازه ترين تصاوير گرفته شده توسط تلسكوپ فضايي هر شل وجود مولكولهاي اكسيژن در سحابي جبار را تاييد كردند.
تلسكوپ فضايي مادون قرمز هرشل نتايج اولين آزمايش وجود اكسيژن مولكولي در فضا را ارسال كرد. اين مولكولها در صورت فلكي جبار كشف شدند. جبار سحابي پيچيده اي است كه درآن پديده تشكيل ستارگان به صورت فعال وجود دارد.
اتمهاي منفرد اكسيژن در فضا به ويژه دراطراف ستارگان عظيم وجود دارند، اما وجود اكسيژن مولكولي كه حدود 20 درصد از هوايي كه تنفس مي كنيم را تشكيل مي دهد تاكنون از سوي ستاره شناسان تاييد نشده بود.
«پل گولد اسميت»، دانشمند ناسا دراين خصوص گفت:«اكسيژن گازي درسال 1770 كشف شد اما بيش از 230 سال زمان نياز بود تا سرانجام بتوانيم با اطمينان بگوييم كه اين مولكول بسيار ساده در فضا نيز وجود دارد.»
اين ستاره شناسان دهها سال است كه با كمك تلسكوپهاي فضايي و توپهاي ايرو استاتيك به دنبال اين مولكول ساده ولي مهم مي گردند.
درسال 2007 تلسكوپ سوئدي «اودين» اين مولكول را شناسايي كرد اما دانشمندان نتوانستند نتايج اين كشف را تائيد كنند.
اكنون تلسكوپ هرشل موفق شد اين مولكول را در سحابي جبار پيدا كند. ستاره شناسان معتقدند كه اين اكسيژن مولكولي در يخ هاي آب غني شده و در داخل دانه هاي كوچك گرد و غباري كه اين يخ-ها آزاد كرده اند محافظت شده است.
«گولد اسميت» افزود:« ما نتوانستيم مقادير بالايي از اين مولكول را پيدا كنيم و هنوز نمي دانيم چه چيز ويژه اي در مناطقي كه اين مولكولها را در آنجا پيدا كرديم وجود دارد. جهان هنوز رازهاي بيشماري دارد.»
براساس گزارش مديا ايناف، برنامه بعدي اين محققان جست وجوي مولكولهاي اكسيژن در ساير مناطق تشكيل ستارگان است.

ردپاي آب شور برخاك سرخ مريخ

دوربين كاوشگر اكتشافي مريخ ناسا شواهد جديدي را از وجود جريان آب مايع بر روي سطح سياره مريخ آشكار كرده است.
دانشمندان ناسا كه به تازگي ت
صاوير جديدي از وجود خراش هاي باريك بر ديواره حفره ا درسطح رو به خورشيد، مريخ را به عنوان ردپاي جريان آب بر سطح مريخ منتشر كرده اند براين باورند آب اين سياره در فصل تابستان به سوي سطح كشيده مي شود.
به گفته «آلفرد مك اوان» از لابراتوار سياره اي و قمري دانشگاه آريزونا مريخ سياره اي پر نمك است و هر نوع آبي كه برخاك اين سياره جريان پيدا كند نيز آب شور خواهد بود.
نمك همچنين مي تواند مانع از انجماد آب شود و از اين رو دانشمندان بر اين باورند نشانه هاي باريك و تيره رنگي كه برخاك مريخ نقش بسته اند مي توانند توسط آب بر سطح خاك حك شده باشند. اين رگه ها وسعتي از 45 سانتيمتر تا 5/4 متر دارند و تا مسافت دهها متر امتداد يافته اند. اين رگه ها بر روي سراشيبهاي سنگي و رو به استوا متمركز شده اند. به گفته دانشمندان نقش بستن اين رگه ها بر خاك مريخ به شدت تحت تاثير فصول قرار دارد، برخي از آنها طي دو ماه زميني تا مسافت ده ها متر گسترش پيدا مي كنند. براي شكل گيري اين رگه ها كه مدارگرد اكتشافي مريخي ناسا آنها را كشف كرده توضيحات ديگري نيز وجود دارند. از جمله آزاد شدن دي اكسيدكربن منجمد شده يا به جا ماندن رد حركت سنگها و يا شنها.
اما اين رويدادها لزوما فصلي نيستند و همين موضوع احتمال واقعي بودن اين دو توضيح را براي شكل گيري نشانه هاي رگه مانند بر روي خاك مريخ بسيار كاهش مي دهد. براي تعيين دليل اصلي شكل گيري اين رگه ها برخاك مريخ به آزمايشهاي دقيق بر روي خاك نياز است تا وجود آب شور بر سطح سياره به اثبات برسد.
با اين همه محققان معتقدند كشف آب شور بر روي خاك مريخ مي تواند بسيار شگفت انگيز باشد اما لزوما براي جست وجوي حيات در مريخ نمي تواند كاربردي داشته باشد. زيرا آب شوري كه در مريخ توانسته حالت مايع خود را حفظ كند، بسيار شورتر از آن است كه براي شكل دادن به حيات، كاربردي داشته باشد.
براساس گزارش ديسكاوري، ناسا درحال حاضر يك كاوشگر روباتيك فعال بر سطح مريخ داشته و قصد دارد ايستگاه زمين شناسي روباتيك ديگري را تا ماه نوامبر به مريخ ارسال كند. با اين همه هيچ يك از اين دو كاوشگر به مناطقي كه در آنها شواهد تغييرات فصلي ديده شده دسترسي پيدا نخواهند كرد.

قاتل بي صدا

پژوهش هاي جديد نشان مي دهد ديابت هم مثل برخي بيماري هاي ديگر همچون نارسايي كليوي، تصلب شرايين، نابينايي، مشكلات قلبي و... بدون نشانه وعلائم بارز به مرور زمان پديد مي آيد.
اين بيماري با افزايش جمعيت جهان رو به گسترش است و از معضلات بهداشتي، درماني و اقتصادي دنياي امروز به شمار مي رود. بيش از 175 ميليون نفر در دنيا به اين بيماري مبتلا هستند و با توجه به روند بيماري تا چند سال آينده اين تعداد 2 برابر خواهد شد.
به گزارش ساينس آمريكن، مبتلايان اگر بدانند چگونه قند خون خود را كنترل كنند، مي توانند از عوارض حاد و مزمن آن به طور چشمگيري بكاهند. ورزش و تغذيه 2 عامل بسيار مهم در كنترل ديابت هستند، به طوري كه با تغذيه صحيح و ورزش مناسب مي توان هم از ايجاد بيماري جلوگيري و هم آن را كنترل كرد. ديابت به دليل اختلال عملكرد غده اي به نام پانكراس ايجاد مي شود.
گلوكز نوعي قند است كه به عنوان سوخت براي سلول هاي بدن مصرف مي شود. موادغذايي كه مصرف مي كنيم پس از هضم به گلوكز تبديل شده و درجريان خون به همه بافت هاي بدن مي رسند ولي گلوكز مستقيماً به مصرف سلول ها نمي رسد، بلكه بايد با كمك هورمون انسولين اين كار انجام شود يعني هورمون انسولين كمك مي كند گلوكز سوخته تبديل به قند شود و بعد در اختيار سلول ها قرار گيرد. انسولين به حفظ ميزان قند خون كمك مي كند و يك فاكتور كاهش دهنده قند خون است. اگر قند در خون بيش از حد موردنياز باشد پانكراس تحريك مي شود و انسولين بيشتري ترشح كرده و به خون مي ريزد تا بتواند قند اضافي را كنترل كند.
هر بار كه ميزان قند خون بالا مي رود غده پانكراس فشار بيشتري را متحمل مي شود و مجبور است مرتب انسولين توليد كند. ادامه اين روند موجب آسيب سلول هاي پانكراس مي شود. بعد از مدتي توليد انسولين كاهش يافته و قند اضافه در خون مي ماند و به وسيله سلول ها مورد استفاده قرار نمي گيرد و تعادل قند خون به هم مي ريزد. اين نارسايي پانكراس براي توليد مقدار كافي انسولين براي حفظ تعادل در قند خون را ديابت مي گويند. ديابت معمولا ژنتيكي منتقل مي شود. افراد چاق كه زندگي كم تحركي دارند هم در معرض خطر ابتلا به اين بيماري هستند. شيوع ديابت در افرادي كه مرتب ورزش مي كنند نسبت به افرادي كه ورزش نمي كنند كمتر است.
تحقيقات دانشگاه اوهايو نشان مي دهد كه ورزش، گلوكز را داخل ماهيچه هاي بدن مي سوزاند. شخصي كه ورزش مي كند در صورتي كه ديابتش كنترل شده باشد، هنگام ورزش قند خون را وارد ماهيچه ها مي كند و سطح گلوكز خون را به حد طبيعي مي رساند. ورزش در بيماران ديابتي بايد هوازي باشد يعني ورزش هايي كه با مصرف زياد اكسيژن توام است. از جمله پياده روي، دويدن آرام، شنا و...
تمرين هاي هوازي موجب مي شود دستگاه هايي كه براي سلول هاي بدن اكسيژن تهيه مي كنند فعال شوند.
امروزه پزشكان استراحت را به افراد ديابتي توصيه نمي كنند، زيرا مطالعات نشان مي دهد استراحت در تخت براي مدت حداقل 7 روز موجب اختلال در متابوليسم قند خون مي شود. ورزش بايد جزو برنامه روزانه افراد ديابتي قرار گيرد، زيرا ورزش در افرادي كه ديابت كنترل شده دارند موجب تعادل ميان برداشت گلوكز به وسيله عضلات و توليد متقابل گلوكز در كبد مي شود. با انجام ورزش هاي منظم بافت چربي كاهش يافته و بافت عضلاني افزايش مي يابد.
كاهش وزن ناشي از ورزش موجب مي شود مقاومت به انسولين در سلول ها كاهش يابد و حتي نياز به مصرف داروهاي خوراكي نيز كاهش يابد. از طرفي ورزش وسيله مؤثري براي مبارزه با تنش هاي عصبي است. اين افراد معمولاً استرس هاي شديدي را همزمان با سطح قند خون بالا يا پائين تجربه كرده اند. هنگام ورزش موادي به نام آندرفين ترشح مي شود كه موجب تسكين درد و آرامش رواني است.
فرد ديابتي بايد وعده هاي غذايي خود را در زمان معين و مرتب ميل كند و از خوردن وعده هاي غذايي نامنظم بپرهيزد، زيرا موجب نوسان هايي در قند خون مي شود. مهم ترين نكته اي كه افراد ديابتي بايد در نظر بگيرند، مشاوره با پزشك متخصص در مورد ورزش و تغذيه است، زيرا اثر ورزش و تغذيه بر قند خون بسيار مهم است.

فرمول رياضي براي پيش بيني رشد تومورهاي سرطاني

مدل رياضي با قابليت پيش بيني چگونگي رشد و گسترش يك تومور سرطاني مي تواند در ايجاد شيوه هاي درماني شخصي متناسب با نوع سرطانها مورد استفاده قرار گيرد.
برخي از تومورها زماني كه به اندازه اي خاص مي رسند، متوقف مي شوند در حالي كه تعدادي ديگر از تومورها به رشد خود ادامه مي دهند. به اين شكل شبكه عروقي كه مسئوليت تغذيه اين تومورها را دارند گسترده تر مي شوند.
اين پديده منجر به گسترش يافتن تومورها به ديگر بخشهاي بدن مي شود فرآيندي كه به دگرديسي شهرت دارد. يافتن شيوه اي براي پيش بيني اينكه چه توموري از رشد متوقف شده و چه توموري به رشد خود ادامه خواهد داد مي تواند يكي از بزرگترين اهداف مطالعات در زمينه سرطان باشد، هدفي كه پزشكان و رياضيدانان متعددي را درگير خود كرده است.
محققان دانشگاه هايدلبرگ آلمان در اين راستا مدل رياضي را ارائه كرده اند كه مي تواند چگونگي تكامل تومورهاي سرطاني را نمايش دهد. اين محققان ابتدا تصاويري كه از تومورهاي سرطاني و شبكه عروقي بدن يك موش در مراحل مختلف گسترش بيماري به ثبت رسيده بود را به دقت بررسي كردند.
نتايج اين بررسي ها در يك معادله كه اثر متقابل و پيچيده ميان سلولهاي سالم، سلولهاي سرطاني و عروق خوني كه اين سلولها را در بر گرفته اند را نشان مي دهد گنجانده شد. در نتيجه مدل رياضي به وجود آمد كه مي تواند با بررسي نسبت توزيع عروق خوني در اطراف تومورها دالانهاي احتمالي رشد تومورها را پيش بيني كند.
زماني كه اين مدل رياضي بر روي يك موش آزمايشگاهي اجرا شد، توانست روند رشد سرطان را به درستي پيش بيني كند. به گفته محققان اين مدل مي تواند عروق خوني كه مسدود كردن آنها منجر به متوقف شدن رشد تومور خواهد شد را شناسايي كند.
بر اساس گزارش نيوساينتيست، محققان اميدوارند در آينده درمانها مبتني بر اين مدل رياضي بتواند به صورت شخصي درآمده و متناسب با نوع سرطان هر فرد، شيوه هاي درماني متفاوتي را در اختيار پزشكان قرار دهد.