آن سوي ميز مذاكره (يادداشت روز)

مذاكرات «اسلامبول» از جنبه هاي مختلف قابل ارزيابي است و از همين رو به مجموعه اي از مباحث سياسي در سطح بين المللي دامن زده است اما در عين حال در ميان همه اين مباحث يك سوال جدي نيز جلب توجه مي نمايد: «استفاده ايران از اين اجلاس چيست». براي اين سوال در درون جامعه ايران و نيز در سطح بين المللي پاسخ هايي ارائه شده است.
يكي از منظرها به اين اجلاس و طبعا يكي از پاسخ هايي كه به اين سوال داده مي شود اين است كه اجلاس اسلامبول يك اجلاس ويژه و استثنايي و «نقطه عطف» است و ايران مي تواند از آن براي تثبيت موقعيت جهاني و منطقه اي خود استفاده نمايد. بعضي در تحليل اين موضوع گفته اند اين براي اولين بار است كه در آستانه اجلاس مشترك ايران و غرب، حق ايران در غني سازي به رسميت شناخته شده و از آن طرف تحولات منطقه عربي و به زير كشيده شدن رژيم هاي وابسته به غرب، كشورهاي گروه 1+5 را در موقعيت دادن امتياز قرار داده است و از اين رو ايران مي تواند مطالبه گذشته خود مبني بر «مذاكرات عادلانه» را به كرسي بنشاند كه برخورد هوشمندانه و از موضع اقتدار تيم مذاكره كننده هسته اي كشورمان در اجلاس اسلامبول، گامي بلند و موثر در اين راستا بود ولي يادداشت پيش روي به نكته ديگري توجه دارد كه نبايد در اين عرصه ناگفته بماند.
بي ترديد، غرب در موقعيتي ضعيف و ايران اسلامي در جايگاه برجسته اي قرار گرفته است. غرب از يكسو دچار بحران شديد مالي است و در عمل با توجه به اقتدار ايران اسلامي قادر به اعمال فشار جديدي نيست، غرب با روسيه، چين و حتي آلمان اختلاف جدي دارد و فرمول 1+5 به فرمول 3+3 و با احتساب ايران به فرمول 4+3 تبديل شده است. از سوي ديگر در فاصله اجلاس قبلي تا اجلاس روز گذشته پروژه تغيير حكومت متحد ايران در سوريه به شكست انجاميده در حاليكه در اين فاصله، ايران دوستان بيشتري در منطقه پيدا كرده است، ايران در فاصله دو اجلاس اخير موفقيت هاي جديدي در عرصه هسته اي بدست آورده و با برگزاري انتخابات باشكوه 12 اسفند، ثبات و اقتدار مردمي خود را نشان داده است. بله در روزهاي اخير، محافل مختلف سياسي و اطلاعاتي غرب به دفعات از موقعيت برتر ايران در مذاكرات اسلامبول حرف زدند. اين آن بخش از حقيقت است كه ترديدي در آن نيست. اما بخش ديگري از حقيقت كه خوشبختانه تيم مذاكره كننده ايران به آن توجه داشته، اين است كه اساسا ميز مذاكرات اسلامبول براي اعتراف به حق ايران چيده نشده و آمريكا، فرانسه و انگليس اگرچه بطور اجمالي به حق ايران و تغيير شرايط مذاكره اذعان كردند ولي هنوز براي پذيرش حقوق واقعي ايران و اندازه واقعي آن چانه زني مي كنند آنان غني سازي 5/3 درصدي را اجمالاً قبول دارند ولي مگر حق به رسميت شناخته ايران در N.P.T شامل غني سازي 20 درصد و حتي بالاتر از آن نيست آيا غرب حاضر شده اين حق را به رسميت بشناسد؟ بعضي هم با استناد به اينكه غرب بالاخره تا حد زيادي به اينكه «ايران قدرت اول منطقه» و يكي از قدرت هاي مطرح جهان آينده است اذعان كرده اند و اين فرصتي است كه به قول يكي از علماي جغرافياي سياسي ايران «هيچگاه براي ايران فراهم نبوده است» و نتيجه گرفته اند كه «پس حالا وقتش است كه ايران با درك موقعيت جديد ژئواستراتژيك خود در كنسرت جهاني شركت كند چرا كه اگر درك موقعيت جديد، با تلاش براي مشاركت در كنسرت جهاني توأم نگردد، بايد هر لحظه منتظر مواجه شدن با بحران ماند»! اگر بخواهيم عبارت و استدلال فوق را ساده سازي كنيم بايد بگوئيم كه ايران بايد موفقيت كنوني خود را به غرب بفروشد و سپس به آنان بپيوندد و بعنوان جزيي از سيستم مسلط بر نظام بين المللي درآيد. ما در اينجا كاري نداريم به اينكه اساساً غرب حاضر نيست جمهوري اسلامي را بعنوان يك شريك بپذيرد، تجربه تركيه مي گويد غرب به طريق اولي ايران را بعنوان شريك نخواهد پذيرفت همانگونه كه 50 سال است تركيه را نپذيرفته است. اما به فرض اينكه غرب آماده پذيرش ايران بعنوان يك بلوك شكل دهنده به قدرت رسمي بين الملل باشد، آيا اساساً اين يك مسئله مثبت و سازنده براي ايران خواهد بود؟ براي اين سؤال يك پاسخ عيني و تجربه شده وجود دارد: غرب اگر امروز به بخش كوچكي از حق ايران- به ناچار و با كراهت- اعتراف مي كند اين اعتراف ناشي از پيوستن ايران به نظام بين الملل و عمل به توصيه ها و تقسيم كار قدرت هايي نظير آمريكا نيست كه اگر بناي نظام بر حركت در چارچوب نظام سلطه بود هيچگاه به اين جايگاه و رشد علمي نمي رسيد همانگونه كه ايران دوره پهلوي نرسيد. اگر امروز ايران داراي يك شخصيت معتبر جهاني است به واسطه آن است كه منافع ملي خود را قرباني سياست ها و الگوهاي حاكم بر نظام بين الملل نكرده و بلكه در برابر آن ها با قامت استوار ايستاده است. حركت در چارچوب نظام جهاني در واقع پذيرش تقسيم كاري است كه ما در آن تأمين كننده مواد اوليه كارخانه هاي غرب و مصرف كننده كالاهاي درجه دو آنان خواهيم بود.
اما از جنبه ديگر كساني كه ما را به پذيرش قواعد نظام بين الملل و بازي در چارچوب كنسرت غرب دعوت مي كنند و سرپيچي از آن را خطرناك و بحران آفرين معرفي مي نمايند به ما بگويند كه اين نظام جهاني چيست، قواعد و بازي هاي آن كدامند؟ مگر نه اين است كه ما در دوره خلأ نظام بين المللي بسر مي بريم و چشم انداز نظام آينده جهاني در درون مجموعه اي از احتمالات غوطه ور مي باشد. همين هفته پيش ميليبند وزير خارجه سابق انگليس به ديدار خاوير سولانا هماهنگ كننده سابق سياست خارجي اتحاديه اروپا رفت و به او گفت اروپا جايگاه خود را در نظام آينده جهاني از دست داده و دولت آمريكا به سمت كشورهايي نظير روسيه، چين، هند و ژاپن شيفت شده و همه چيز خارج از حوزه آتلانتيك و در مجموعه پاسيفيك در حال برنامه ريزي است. البته اين قلم مفهوم آنچه بين اين دو مقام سابق سياسي اروپا رد و بدل شده كه متضمن تداوم قدرت آمريكا در دهه هاي آينده است را تاييد نمي كند اما به هر حال در خلال اين مباحثه، اين موضوع به اثبات مي رسد كه نظام بين المللي بشدت در حال تحول است. كما اينكه بعضي از نظريه پردازان ژئواستراتژي گفته اند نظام بين المللي از نظام «بحري- قاره اي»- كه آمريكا مظهر قدرت بحري و شوروي مظهر قدرت قاره اي آن بود- به نظامي كه عمده ترين مشخصه آن ژئواكونومي است تغيير پيدا كرده است. از منظر اين نظريه پردازان در آينده منطقه «خاورميانه گسترش يافته» از يك سو نقش عمده اي در شكل دهي به رقابت هاي بين المللي و از سوي ديگر نقش عمده اي در خود سيستم بين الملل ايفا خواهد كرد چرا كه در سيستم اكونوميك محور، انرژي حرف اول را مي زند بعضي هم گفته اند در آينده مثلث، آمريكا، اروپاي متحد و خاورميانه و مثلث اوراسيا، چين و خاورميانه موقعيت هاي ژئواستراتژيك جهان را به خود اختصاص خواهند داد اين دسته از نظريه پردازان بنا به دلايلي- كه از حوصله اين نوشتار خارج است- ايران را منطقه هارتلند- قلب- اين دو حوزه ژئواستراتژيكي خوانده اند با اين وصف كاملا واضح است كه فعلا و تا مدت ها سخن گفتن از اينكه ايران بايد در چارچوب مناسبات شرق و غرب حركت كند و با استفاده از هنجارهاي آن درصدد ارتقاي جايگاه خود باشد، غيرمنطقي، غيرعلمي و غيرعملي است.
خود همين مسئله بيانگر آن است كه حركت در خارج از چارچوب هاي نظام پيشين براي كشوري كه از توانايي عبور از اين هنجارها برخوردار مي باشد، نه تنها مخاطره آميز و هزينه زا نيست بلكه منافع فراواني هم دارد. در اين شرايط كشورهاي شكل دهنده به نظام پيشين قادر به جلوگيري از حركت چنين حريف هوشمند و بااستقامتي نخواهند بود.
اما در اين ميان مهمترين مسئوليتي كه كشوري نظير ايران دنبال مي كند اين است كه نمي نشيند تا نظام آينده در غياب او شكل بگيرد و بعد بخواهد سهم خود را در نظامي شكل يافته و مهندسي شده مطالبه كند اگر ايران به بازي دست دوم رضايت دهد به وضعي گرفتار مي شود كه اكثريت غالب كشورهاي دنيا بعد از جنگ جهاني دوم به آن مبتلا شده و بعضي از آنها عليرغم آنكه بعدا به توانمندي هاي بالايي هم رسيدند و از كشورهايي نظير فرانسه و انگليس جلو زدند ولي تا آخر تبعات كشوري پيراموني را تحمل كردند. نبايد ترديد كرد كه فضا و شرايط (پارادايم Paradigma) آينده كاملا با فضا و شرايط گذشته متفاوت خواهد بود اما اين تفاوت فقط جنبه سياسي و امنيتي ندارد بلكه بيش از آن هويت فرهنگي و اجتماعي دارد. در پايان جنگ جهاني دوم (1324 ش) تغيير پارادايم صرفا در حوزه سياسي و امنيتي رقم خورد؛ كنسرت اروپا- حاكميت پنج كشور انگليس، فرانسه، روسيه، آلمان و اطريش مجارستان- جاي خود را به نظام دو قطبي- آمريكا و شوروي- داد ولي در ادبيات حاكم بر سيستم بين الملل و... تغييري روي نداد. در واقع قدرت سابق بين الملل خود را در فرم هاي امنيتي جديد- ناتو در برابر ورشو- فرم هاي سياسي جديد- رژيم هاي ليبرال دمكرات در برابر رژيم هاي سوسياليستي- و فرم هاي حقوقي جديد- سازمان ملل به جاي جامعه ملل- بازتوليد كرد ولي منطق، معنا و راهبردهاي قدرت دست نخوردند. چرا كه سازندگان نظام دو قطبي همان ميراث داران كنسرت اروپا بودند. حالا هم همان ميراث داران نظام دو قطبي كه ديروز در اسلامبول گرد هم آمده بودند، دست اندركار بازتوليد همان نظام در قالب جديد هستند اما ايران اسلامي به اين نكته توجه دارد كه اولا كمك كردن به بازتوليد نظام گذشته هنرمندي و خردورزي نيست و ثانيا چه كسي گفته است كه تغيير پارادايم تنها در حوزه جغرافيا -ژئوپليتيك- اتفاق مي افتد. مقابله ملت ها با نفوذ فرهنگ و استيلاي سياسي غرب و به زير كشيدن اقتدار نظامي و امنيتي دولت هاي غرب و هر حركتي كه با منطق نظامي امنيتي غرب با خاورميانه انجام شود- نظير حركت نظامي شوروي سابق در افغانستان- به خوبي نشان دهنده آن است كه دوره پارادايم غرب در همه ابعاد آن به سر آمده است. بحران اقتصادي غرب بعد از حدود 200 سال سيطره غرب بر همه منابع جهان از شكست بخش اقتصادي آن پارادايم حكايت مي كند؛ انحلال نظام خانواده و سقوط اخلاق در غرب از شكست اخلاقي فرهنگي پارادايم غرب خبر مي دهد؛ ناتواني غرب در حل و فصل معادلات امنيتي نظامي عليرغم آنهمه هزينه، نيرو و جنگ افزار از شكست امنيتي نظامي پارادايم غرب خبر مي دهد و انتخابات هاي 20 تا 35 درصدي و متزلزل شدن پايه هاي دولت در غرب، شكست سياسي پارادايم غرب را ثابت مي كند. پس بايد از برخي مرعوب شدگان غرب پرسيد كدام بخش از پارادايم گذشته در جاي خود باقي مانده و درستي آن ثابت شده كه ما بخواهيم خود را با آن تطبيق داده و درصدد سهم مناسب در آن باشيم؟!
ما بايد با فعال سازي جهان اسلام و بخصوص كشورهاي خاورميانه و دامن زدن به هويت اسلامي آنان و يادآوري ستم هاي غرب بر ممالك اسلامي و نيز با افشاي ماهيت ظالمانه بخش هاي مختلف پارادايم غرب، به ملت ها يادآوري كنيم كه بايد برخيزند و خود آينده خويش را بسازند نه اينكه بنشينند تا ديگران درباره آنان تصميم بگيرند. چه شيرين و دلنشين است نداي الهي حضرت امام خميني-ره- و چه برنامه كار مدبرانه اي است: «اي مستضعفان جهان بپاخيزيد و خود را از چنگال ستمگران جنايتكار نجات دهيد و اي مسلمانان غيرتمند اقطار عالم! از خواب غفلت برخيزيد و اسلام و كشورهاي اسلامي را از دست استعمارگران و وابستگان به آنان رهايي بخشيد.» (صحيفه نور/ ج11 / ص275- 21/12/1358)
سعدالله زارعي

گزارش خبري كيهان از ششمين جلسه رسيدگي به فساد كلان بانكي
اعترافات تكان دهنده دانه درشت ها در جلسه ديروز دادگاه

روز گذشته در ششمين جلسه دادگاه فساد بانكي كه به رياست قاضي سراج برگزار شد اتهامات 3 متهم دانه درشت اين پرونده مورد بررسي و رسيدگي قرار گرفت.
در ابتداي اين جلسه فراهاني نماينده دادستان تهران طي سخناني با اشاره به پرونده گروه آريا گفت: اين گروه عدم شفافيت در ثبت حساب ها و اموال خود را داشتند كه نشان دهنده عدم فعاليت اقتصادي سالم و صحيح است. اين شركت در بسياري از موارد به دنبال فرار مالياتي و كتمان همه فعاليت ها بوده اند و نه تنها وجوه دريافتي از بانك ها را در توليد مصرف نكردند بلكه آن را در مسير مقاصد شخصي و غيرتوليدي هزينه كردند.
فراهاني گفت: هيچ كدام از وجوه دريافت شده از بانك ها كه به نام گروه ملي بوده در همان جا مصرف نشده و اعضاي اين گروه در مواجهه با افراد مختلف فعاليت خود را محرمانه خوانده تا كسي از آنها توضيح نخواهد. اين گروه همواره سعي كرده حسابرسي شركت هاي صوري را جزيره اي انجام دهد كه سرانجام اين كار فرار مالياتي بوده است.
نماينده دادستان ادامه داد: با بررسي انجام شده مي توان فهميد كه در زمان مديريت آريا، بدهي گروه ملي افزايش يافته است كه نشان دهنده عدم مديريت صحيح و همچنين نيت شوم گروه است. در بسياري از موارد اصلا در قبال گشايش ال سي ها نه كالايي داد و ستد شده و نه اصول اوليه بازگشايي رعايت شده است.
وي گفت: مه آفريد نخ تسبيحي بود تا دانه هاي تسبيحي كه قرار بود اين جرايم را انجام دهند به هم متصل كند. در اين ميان مي توان به ارتباط گسترده ميان مه آفريد و برخي مديران اجرايي، نمايندگان، مديران ارشد بانك ها و تشكيل شركت هاي خارجي اشاره كرد.
فراهاني با اشاره به تعدد حساب هاي بانكي و استفاده از مديران موجه استاني، تعداد بالاي ال سي ها و رشد انفجاري 154 درصدي شركت ها گفت: آمار نشان مي دهد كه اين گروه 5 يا 6 شركت بيشتر نبوده است و از سال 85 جهش خود را شروع كرده اما از سال 88 تا 90 اين رشد انفجاري بالا مي رود كه ناشي از جرم و فساد است لذا اين ادعا كه ما سوءنيت نداشته ايم در مورد تمام متهمان قابل قبول نيست.
2 ميليارد و 350 ميليون تومان خيريه گرفتم!
در ادامه ششمين جلسه دادگاه رسيدگي به فساد بزرگ مالي، «س.ك» رئيس سابق بانك صادرات شعبه گروه ملي اهواز براي آخرين دفاع در جايگاه قرار گرفت و گفت: آقاي «ر» از من خواسته بود ال سي ها را باز كنم. من از آشنايي او و خسروي باخبر نبودم.
وي با بيان اينكه قصد ضربه زدن به نظام را نداشتم، گفت: تمام هزينه بليط هاي مرا شركت آريا تقبل مي كرد. اين گروه دفتر هواپيمايي داشت.
متهم گفت: پولي كه خسروي به من داد خيريه بود و كلا 2 ميليارد و 350 ميليون تومان گرفتم. تمام شبكه بانك صادرات از موضوع بازگشايي ال سي ها باخبر بودند.
وي در ادامه دفاعيات خود گفت: خسروي از مشتريان خاص بود و اعتبارسنجي او توسط اعتبارات كارشناسان بانك صادرات انجام مي شد، من قرار نبود در شعبه كار استعلام را انجام دهم.
متهم در پاسخ به سؤال قاضي مبني بر اينكه چرا بازرسان متوجه چيزي نشدند گفت: تمام چيزهايي كه مي گويم مربوط به قبل از دستگيري است. بيش از 40 بار از شعبه بازرسي شد اما كسي نگاه نكرد كه چرا شماره برخي از ال سي ها وجود ندارد. من هيچگونه جعلي انجام ندادم.
وي ادامه داد: من مهر و امضاي خودم را مي زدم، چرا نماينده حقوقي و وكيل بانك صادرات مي گويد جعل شده است؟ چرا به من اتهام پولشويي مي زنيد؟ اگر مي خواستم پولشويي كنم كه مي رفتم و اسلحه قاچاق مي كردم. من رشوه نداده ام.
متهم در پاسخ به اين سؤال قاضي كه پس چه كسي به «ر» پول داد گفت: به من گفتند بابت كاري به او 30 ميليون تومان بدهم.
قاضي گفت: به اين كار حق السكوت مي گويند و شما براي پرداخت پول به خسروي از هم سبقت مي گرفتيد و اين نشان دهنده باندي بودنتان است.
متهم درباره اينكه چرا ال سي ها را ثبت نمي كردند گفت: من بيشتر از اندازه سقف مجوزم گشايش كردم به همين دليل ثبت نمي كردم. چون غيرقانوني بود اين كار را كردم.
بعد از متهم، وكيل وي در جايگاه قرار گرفت و گفت: بحث فساد في الارض فاقد جنبه هاي معنوي و مادي جرم است. به واسطه ارتباطات گسترده خسروي با مديران به نظر مي رسد موكل من با فساد ارتباطي ندارد. گويا پرونده ديگري بايد باشد. به نظر مي رسد نمي توان گفت چون موكل من همكاري داشته است اتهام عضويت در باند را به او زد.
بعد از اظهارات وكيل و اخذ آخرين دفاعيات، رسيدگي به اتهامات اين متهم به پايان رسيد و وكيل وي عنوان كرد كه مشروح دفاعيات خود را در قالب لايحه ارائه خواهد كرد.
خاوري طي الارض كرد
من مفسدفي الارض شدم!
در ادامه ششمين جلسه دادگاه رسيدگي به پرونده فساد بزرگ مالي، «س.م» مدير سابق بانك ملي شعبه كيش در جايگاه قرار گرفت و در اظهارات قابل تأمل خود با بيان اينكه 18 سال كار مديريتي كردم گفت: 7 ماه زندان بودن خودش يك جور طلبگي و دانشگاه رفتن است. در اين مدت 5 بار قرآن را ختم كردم. با نهج البلاغه انس گرفتم و از خداوند ممنونم كه اجازه داد آنها را تجربه كنم.
وي ادامه داد: من رده 5 چارت بانك ملي هستم. خسروي در سطر اول چارت است. آقاي «الف» مدير مستقيم در كيش است كه او هم در تهران است. من رئيس شعبه كيش هستم كه يكي از 20 شعبه زيرمجموعه «الف» است.
متهم گفت: 28 هزار ميليارد ديسكانت كه تنها يك ششم كل آن در شعبه من اتفاق افتاده است. تمام اينها در يك رده هست و از آقاي «الف» دستور تنزيل مي گرفتيم. متأسفم از اينكه در جايي كار كردم كه خاوري مديرعامل آنجا بوده است. خاوري طي الارض كرده است اما من به عنوان فساد في الارض متهم هستم. خاوري دارد عشق و حال مي كند اما من و خانواده ام در حال زجر كشيدن هستيم.
«س.م» گفت: من براي همه كارهايم دستور كتبي و شفاهي گرفته ام. صبح ها كه مدارك تنزيل را آماده مي كرديم آنها به سرعت جلسات را تشكيل مي دادند. آقاي «الف» بارها گفته بود كه مديران بالا به من فشار مي آورند. او به من مي گفت مدير بانك پشت قاضي است و نيازي به نگراني نيست. بازرسي و حراست زيرمجموعه مديرعامل بودند و من نمي توانستم به جايي بگويم.
وي افزود: بازرسي كه پيش ما آمده بود با يك تلفن از دفتر مديريت به تهران برگشت و اصلاً بازرسي نكرد. از طرف آقاي «الف» به من گفته شد كه خسروي مشتري خوبي است. من جوابگوي كاري هستم كه كردم.
خاطرنشان مي شود؛ بعد از اظهارات وكيل و اخذ آخرين دفاعيات متهم، رسيدگي به اتهامات اين متهم نيز به پايان رسيد و دادگاه وارد رسيدگي به اخذ آخرين دفاع از متهم ديگر پرونده «ب.ب» شد.
دسته چك هاي سفيد امضا
در اختيار خزانه دار
در ادامه ششمين جلسه دادگاه رسيدگي به پرونده فساد بزرگ مالي، «ب.ب» يكي ديگر از متهمان در جايگاه قرار گرفت و با بيان اينكه اتهام فساد في الارض را قبول ندارم گفت: در 3 روز گذشته با 15 نفر مواجهه حضوري شدم و در اين مواجهه ها نقشم مشخص شد.
وي ادامه داد: آقاي «ك» كه اولين بار همديگر را ديده بوديم توضيحي درباره ال سي ها به من نداده بودند و به خاطر اعتماد به خسروي اين كارها را مي كردم. مطلبي را نماينده دادستان از قول من نقل كرده و گفته من ملاقات «ر» را در تيرماه مطرح كرده ام در حالي من او را در 28 اسفند ديده ام.
متهم گفت: ديروز يكسري از مواجهين آمده بودند و همگي صحبت هايشان را نقض كردند و مدعي شدند چيزهايي كه درباره من گفته اند اصلا از زبانشان جاري نشده است. پيش از اين گفته بودند كه من مسئول خريد فولاد فام اسپادانا هستم اما شخص آقاي «ي.م» آمد و خودش را مسئول خريد اين شركت معرفي كرد.
متهم «ب.ب» افزود: پيش از اين گفته شده بود من براي «س.خ» در كيش دفتر خريده ام و به آنها نحوه گشايش ال سي را آموزش داده ام اما در مواجهه روزهاي قبل مشخص شد كه من فقط از طريق يكي از دوستانم برايش خانه و دفتر كار اجاره كردم اما خانم «ع.ح» به ايشان آموزش داده است.
وي گفت: در مورد شركت اليت هم آقايان آمدند و تاييد كردند حرف هايم را كه من هيچ نقشي در موضوع اين شركت ها نداشته ام. من شرح وظايف مشخصي داشتم كه آن هم معاون حقوقي مجموعه بود. درباره تحصيل مال نامشروع هم بايد بگويم كه در جلسه قبل به من اتهام زدند كه 19 ملك خريده ام اما در همه اين موارد من فقط وكيل براي نوشتن قرارداد بودم. من قبل از اينكه وارد اين گروه شوم 400 ميليون داشتم الان اين رقم به 3/1ميليارد رسيده است كه 400 ميليون آن وام بوده است كه از خسروي گرفتم.
قاضي خطاب به متهم گفت: چه زماني وكالت سهام به نام شده خودت در بانك آريا را ديدي كه متهم گفت: همان لحظه كه به نامم شد در محضرخانه وكالت بلاعزل دادم. خانم «الف» در جلسه حضور دارند و مي توانيد از ايشان سؤال كنيد آيا در گروه چيزي به نام من است يا خير. من از منشأ پول ها خبر نداشتم و همانطور كه ايشان گفته بود كه گزارش هاي مالي را فقط به «الف.ش» و خسروي مي داده است. ما از منابع خبر نداشتيم. من از بابت زدن امضاي خسروي قصد پر كردن جيبم را نداشتم بلكه قصدم راه افتادن كارها بوده است. روال در مجموعه آريا اينگونه بود كه مديران همه دسته چك هاي خودشان را سفيد امضا در اختيار خانم «الف» قرار مي دادند.
سؤال قاضي سراج: چرا بانك شكايت نكرده است؟!
در جلسه روز گذشته قاضي سراج گفت: بانك ملي 11 تريليون ريال طلبكار است اما از آنجا كه قرار نبوده شكايتي شود هيچ شكايتي در پرونده نيست. وي اضافه كرد: اينها همه با هم دوست بوده اند و نمي خواستند از هم شكايت كنند. همچنين قاضي سراج در بخش ديگري از سخنانش در جلسه روز قبل تاكيد كرد: از صدر تا ذيل هركس كه در اين پرونده نقش داشته باشد محاكمه خواهد شد.
به گزارش فارس، بعد از اخذ آخرين دفاع از اين 3 متهم، ختم جلسه اعلام و قاضي سراج تاريخ دقيق جلسه بعد را به آينده موكول كرد.

گريه ! (گفت و شنود)

گفت: موضع مقتدرانه ايران در اجلاس اسلامبول و موضع ضعيف آمريكا در اين اجلاس بدجوري باعث عصبانيت گروه هاي اپوزيسيون شده است.
گفتم: مقامات آمريكايي و اروپايي و صهيونيستي نگراني شديد خود را در اين باره به طور رسمي و علني ابراز كرده اند ولي گروه هاي اپوزيسيون كه نه سر پيازند و نه ته پياز چرا عصباني شده اند؟!
گفت: اتفاقا «آرش- م» يكي از ضد انقلابيون فراري در صفحه فيس بوك خود نوشته است؛ «قبول دارم كه ضعف آمريكا و موضع قوي ايران براي ما نگران كننده است ولي نبايد باعث نااميدي اپوزيسيون شود»!
گفتم: ولي يكي از ضد انقلابيون ديگر در پاسخ وي نوشته است «وقتي پاتريك كلاوسون از انستيتو واشنگتن مي گويد غرب مي تواند براي جلب نظر ايران اپوزيسيون را زير پا بگذارد، ديگر چه اميدي مي توان داشت».
گفت: «آرش- م» در جواب او نوشته است «منظورم اين است كه نبايد تا اين اندازه عصباني و نااميد باشيم»!
گفتم: به يارو گفتند از ته دل گريه كن!... خودش را خيس كرد!

رئيس جمهور امروز به مازندران مي رود

ساري-خبرنگاركيهان:
رئيس جمهور كشورمان امروز به استان مازندران سفر خواهد كرد.
به گزارش خبرنگاركيهان از ساري دكتر محمود احمدي نژاد در رأس هيئتي براي كلنگ زني پروژه انتقال آب درياي خزر به كوير مركزي ايران به استان مازندران سفر خواهد كرد.
بر اساس اين طرح، آب درياي خزر به مناطق كويري همچون استان هاي سمنان، يزد و كرمان منتقل مي شود.
اعتبار اوليه انتقال آب درياي خزر به كوير مركزي حدود 2هزارميلياردتومان اعلام شده است و اين طرح بزرگ عمراني توسط قرارگاه خاتم الانبيا به اجرا گذاشته مي شود. همچنين در اين سفر، سامانه فاضلاب شهر ساري با حضور رئيس جمهور افتتاح خواهد شد.
به گزارش ايرنا، معاون استاندار مازندران گفت: براي اجرا و تكميل طرح تصفيه فاضلاب شهر ساري 700ميليارد ريال اعتبار هزينه شده است.

دادستان تهران: 100 پرونده مرتبط با فساد بانكي در دادستاني وجود دارد

عباس جعفري دولت آبادي در حاشيه برگزاري ششمين جلسه دادگاه فساد بانكي اعلام كرد كه 100 پرونده مرتبط با اين فساد بزرگ در دادستاني وجود دارد.
دادستان عمومي و انقلاب تهران با حضور در جمع خبرنگاران در پاسخ به سؤال يكي از خبرنگاران درباره روند برگزاري دادگاه ها گفت: خوشبختانه از لحاظ تشريفات ذكر شده در آيين دادرسي همه آن تشريفات عينا به اجرا گذاشته شده است.
وي افزود: براي مثال به متهمان به اندازه كافي زمان براي دفاع داده شد، نماينده دادستان فرصت كافي براي دفاع از كيفرخواست را داشت و همچنين وكلا و تماشاچيان و حتي خانواده متهمان نيز براساس قوانين در دادگاه ها حضور داشتند.
دادستان عمومي و انقلاب تهران با اعلام اين مطلب كه برخلاف اظهارنظر برخي رسانه ها كه براساس يك خط مشي عنوان كرده بودند اين دادگاه ها فرمايشي برگزار مي شود اما ديديم كه دستگاه قضايي مصمم است تا اين پرونده به يك سرانجام منطقي و قانوني برسد.
جعفري دولت آبادي گفت: اميدواريم حكم صادره براي متهمان موجب مصونيت بخشي به دستگاه هاي كشور باشد و همه افراد بدانند كه سرانجام به يغما بردن اموال بيت المال چيست.
وي گفت: البته ما همواره به اين اصل قرآني توجه داريم كه بايد در چارچوب كيفرخواست به اتهامات رسيدگي شود و خدايي ناكرده در حق هيچ متهمي اجحاف نشود.
دادستان عمومي و انقلاب تهران افزود: اميدواريم همانطور كه جلسات به خوبي پيش مي رود تعداد دفعات برگزاري در طول هفته افزايش پيدا كند و حداقل به صورت صبح و بعدازظهر برگزار شود.
عباس جعفري دولت آبادي در بخش ديگري از صحبت هاي خود گفت: من بار ديگر به اصحاب مطبوعات و رسانه ها اعلام مي كنم كه در جلسات دادگاه نبايد اسامي افراد منتشر شود و اخباري هم كه اعلام مي كنند نبايد حاوي اسم متهمان باشد.
وي خاطرنشان كرد: 100 پرونده مفتوح در دادستاني تهران درباره اين پرونده وجود دارد و قوه قضاييه مصمم است كه با تمام افراد مرتبط با اين فساد بزرگ درباره اشتباهاتشان برخورد كند.
وي درباره درخواست يكي از وكلا درباره اداره اموال گرفته شده از متهمان نيز گفت: دادستاني در حال رسيدگي به اين موضوع است و ما كاملا به تمام جوانب آن واقف هستيم اما چون عملي شدن آن نيازمند مجوز است بايد يكسري اقدامات انجام شود تا در آينده مشكلي ايجاد نشود.
دادستان عمومي و انقلاب تهران در خاتمه روند رسيدگي به دادگاه ها را مثبت ارزيابي كرده و آن را مفيد خواند.

چرا اين سؤال و پاسخ آن سانسور شد؟! (خبر ويژه)

«حسين فرح بخش» تهيه كننده و كارگرداني كه نمايش فيلمش- زندگي خصوصي- در جشنواره فجر اعتراضات مردمي وسيعي را برانگيخت در گفت وگو با هفته نامه يكشنبه مورخه 20/1/1391 (كه در محافل رسانه اي وابسته به حلقه انحراف معرفي مي شود) ضمن دفاع از فيلمش آن را سياسي تر از فيلم «قلاده هاي طلا» خوانده و خواستار پرداخت مبلغ ضرر و زيان فيلمش به مبلغ هفتصد ميليون تومان از سوي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي شده است. وي در پاسخ به اين سؤال كه چرا فيلمتان با اين همه واكنش همراه بوده مي گويد:
«...در خانواده اي بزرگ شده ام كه از سابقون انقلاب اسلامي بوده و از كودكي در كنار مرحوم پدرم مسائل مختلف را از نزديك ديده ام. كساني كه ما در فيلم زندگي خصوصي به تصوير كشيده ايم كساني هستند كه قبل از انقلاب هيچ تلاشي انجام ندادند و بعد از پيروزي انقلاب اسلامي خود را صاحب اين انقلاب معرفي كردند و با كارهاي افراطي باعث شدند جمعي نسبت به انقلاب بدبين شوند.»
فرح بخش در ادامه معترضان به فيلم خود را با فتنه گران سال88 مقايسه مي كند و مي گويد:
«...يك عده به خيابان ها آمدند و مثل همان آدمهايي كه سال88 به خيابان ها ريختند، يك كار غيرقانوني انجام دادند.»
وي در ادامه از موضع قدرت ادعا مي كند:
«فكر نمي كنم كسي جرأت تهديد كردن من را داشته باشد. كساني كه اين جنجال ها را به راه انداخته اند، بهتر از هر كس ديگري من را مي شناسند و جرأت تهديد كردن مرا ندارند.»
وي حتي ضمن تعرض به خطيب نماز جمعه تهران مي گويد؛ كسي كه مردم را به تقوا دعوت مي كند، چگونه مي تواند نديده درباره يك فيلم اظهار نظر كند.
هفته نامه يكشنبه در ادامه مصاحبه خود اين سؤال معنادار را كه ترجيع بند رسانه هاي ضدانقلاب درباره مدير مسؤل كيهان است مطرح كرده و مي پرسد؛ «رفتن سراغ كاراكتر حسين شريعتمداري كمي جسارت مي خواهد»، فرح بخش در پاسخ مي گويد:
«يادتان باشد من جز از خدا از هيچ كس ديگري حساب نمي برم و با اينكه آدمهاي كره زمين را محترم مي دانم اما جز امام زمان(عج) براي هيچ كس ديگري ارزش مطلق قائل نيستم و از كسي هم نمي ترسم...»
وي در پايان فرج الله سلحشور كارگردان سريال «يوسف(ع) پيامبر» را هم از تيغ زبان خود بي نصيب نمي گذارد و او را فردي مزاحم سينما معرفي مي كند.
شايان ذكر است حسين فرح بخش در اوائل دهه1360 توسط دوست كارگردان و سرمايه گذارش «امير-ت» به عنوان كارگزار و مستخدم وي وارد سينماي ايران شد. اما پس از توليد دو فيلم از سوي امير-ت، «فرح بخش» با ادعاي ورشكستگي كسي كه در مجامع سينمايي كيف او را به دست مي گرفت و در پشت سر او راه مي رفت با معضلات مالي بسياري تنها گذاشت و با مشاركت عناصري مانند منوچهر-ص تهيه كننده فيلمهاي آبگوشتي رژيم شاه، عباس شباويز تهيه كننده توده اي رژيم شاه و افرادي از اين دست شروع به توليد فيلمهاي بي ارزش توليد به مصرف نمود، فيلمهايي كه حداكثر طي مدت كوتاهي فيلمبرداري و تدوين مي شوند و در شهرستانها بازگشت مالي هنگفتي داشتند.
«فرح بخش» طي همه اين سالها به كمك اين روش ثروت زيادي اندوخت به گونه اي كه «سينما عصر جديد» بازسازي شده را واقع در خيابان آيت الله طالقاني به همكاري برخي دوستان از صاحب آن «كاوه» خريد تا فيلم هاي بي ارزشش در سينماي موسوم به دانشجويان و فرهيختگان هم به نمايش دربيايد.
فرح بخش از رهگذر توليد چهل و اندي فيلم كه عموماً بي ارزش و گاه مستهجن بوده اند علاوه بر اين سينما در زمينه برج و مراكز تجاري سازي هم فعال است. به گونه اي كه در حال حاضر يكي از كلان سرمايه داران شهر تهران به حساب مي آيد.
گفتني است مصاحبه كننده هفته نامه وابسته به حلقه انحرافي اين پرسش از فرح بخش و پاسخ وي را حذف كرده است كه «آقاي فرح بخش در محافل سينمايي گفته مي شود كه شما به ثروت دست يافته ايد ولي به دليل احساس كمبود شخصيت و براي مطرح كردن خود در فيلم زندگي خصوصي به دامان اين و آن پيچيده ايد. آيا اين ديدگاه را قبول داريد؟!»

خودمان ثابت كرديم اپوزيسيون مزخرف است (خبر ويژه)

«سياسي نويسان اپوزيسيون لطفن اثبات نكنند كه مزخرف هاي سلطنت طلبان و اصلاح طلبان و بقيه مخالفان مزخرف است»!
اين مطلب را پايگاه اينترنتي اپوزيسيون كشف كرده و نوشته است: سلطنت طلبان، جمهوري خواهان، اصلاح طلبان و ...؛
تبليغ كنندگاني دارند كه چرت و پرت زياد مي گويند و استدلال براي آنها مهم نيست. اين عادي است. اما تاسف بار اين است كه بسياري از مغزهاي همه اين گروه ها با استفاده از اين چرت و پرت ها سعي بر اين دارند كه عدم حقانيت گروه هاي ديگر را اثبات كنند. اثبات كردن مزخرف بودن حرف هاي مزخرف، نه هنر است نه باارزش، وقت كشي خود و خواننده است. نقد گزاف گويي ها، نقد نيست. نوشته وقتي پربار مي شود كه نقدهاي اساسي مورد چالش قرار گيرند و به سوال هاي اساسي جواب داده شود و يا سوال هاي جديدي به وجود آورد. سياسي نويسان اپوزيسيون لطفن(!) فقط بدترين ها را نقد نكنند.

افزايش خودكشي و خودسوزي در اردوگاه هاي كومله و حزب دموكرات (خبر ويژه)

مشكلات شديد پديد آمده در اردوگاه گروه هاي ضدانقلاب مقيم كردستان عراق، باعث افسردگي و خودكشي شماري از آنان شده است. سران اين گروه ها به اعضا اجازه جدا شدن را نيز نمي دهند.
پايگاه اينترنتي «اخبار روز» اين مطلب را از قول يكي از عناصر ضدانقلاب كرد منتشر كرد. زاهد حنبلي مي گويد: احزابي نظير حزب دموكرات ساختار ماركسيستي -لنينيستي دارند. كنش و رفتار غيردموكراتيك آنها منجر به انشعاب هاي پي در پي در طول مدت كمپ نشيني آنها در كردستان عراق شده و نتيجه آن قرباني شدن افراد موسوم به پيشمرگه ها بوده است.
وي اظهار داشت: زد و بندهاي غيردموكراتيك و حاشيه هاي ناسالم اخلاقي در اردوگاه ها، چهره اعضا را خسته تر كرده است. در موارد بسياري هم به رفتارهاي تراژيكي چون خودكشي پيشمرگه ها منجر شده است. آنها تحت سيطره شديد سران احزاب هستند. زنان از جمله قربانيان هستند. تحليل رفتن اخلاقيات دراين اردوگاه ها، مشكلات عديده روحي و رواني راموجب شده كه بارها به خودكشي و خودسوزي انجاميده است.
بنابر گزارش اخبار روز، نامبرده سال 83 به گروهك حزب دموكرات پيوست، در جريان اختلافات با جريان رفورميستي حزب همراه شد، سال 85 نيز به انشعاب حزب دموكرات (حوك) پيوست و سرانجام در سال 89 پس از 5 سال، كلاً اين تشكيلات را ترك كرد. نامبرده با 5 سال سابقه حضور در گروهك دموكرات تصريح مي كند: افراد در ابتدا با حسي نوستالژيك خود را قهرمان مي بينند اما به تدريج بار رواني منفي پيدا كرده و خسته مي شوند. توهم مبارز بودن به تدريج به افسردگي مفرط مي رسد و زد و بندهاي ضد دموكراتيك و حاشيه هاي غيراخلاقي آنها را خسته كرده و نااميدتر مي كند و تا خودكشي پيش مي برد.
خاطر نشان مي شود برخي سران گروهك هاي تروريستي نظير كومله و دموكرات و پژاك در اروپا و آمريكا بودجه هاي اختصاصي از سوي سرويس هاي جاسوسي غربي را بالا كشيده و مشغول عياشي در پوشش مبارزه هستند.

نگراني اسرائيل از موقعيت لرزان آمريكا در مذاكرات اسلامبول (خبر ويژه)

در حالي كه تحليل گران معتقدند اوباما از شكست مذاكرات اسلامبول وحشت داشت، محافل صهيونيستي از برگزاري اين مذاكرات ابراز ناراحتي مي كنند و آن را نشانه ضعف اوباما مي دانند.
روزنامه هاآرتص در اين زمينه نوشت: از گفت وگوهاي اسلامبول نبايد انتظار زيادي داشت و به نظر مي رسد اين مذاكرات نيز سرانجام مثبتي نخواهد يافت.
هاآرتص مي افزايد: واشنگتن هم اميد چنداني ندارد اما بايد درنظر گرفت كه به باور دولت هاي بزرگ، ايران همچنان به فعاليت هاي اتمي خود ادامه مي دهد. نبايد فراموش كرد كه به زودي آمريكا شاهد برگزاري انتخابات رياست جمهوري خواهد بود و از اين رو بايد درنظر داشت كه پرزيدنت اوباما و دولت او، در مذاكرات هسته اي با ايران، تحت تاثير اين انتخابات و اثرات آن نيز هستند.
به گزارش راديو اسرائيل، هاآرتص افزود: سران اسرائيل گفته اند كه به مذاكرات «اسلامبول» چندان خوش بين نيستند. رهبر حزب اپوزيسيون «كاديما» در اسرائيل، شائول موفاز با انتقاد از سياست هاي دولت پرزيدنت باراك اوباما در قبال برنامه اتمي ايران، كه او آن را «ضعف اوباما» خواند، گفت «اين موضع اوباما كه اگر حكومت ايران تضمين دهد برنامه هاي هسته اي اش ماهيت نظامي ندارد، با برنامه اتمي صلح آميز آن موافقت خواهد كرد، بسيار خطرناك است.»
خشم محافل صهيونيستي از انفعال اوباما و نگراني هاي انتخاباتي وي در حالي است كه محافل اروپايي مي گويند اوباما از شكست مذاكرات مانند يك كابوس مي ترسد. روزنامه اتريشي هامبورگر ابندبلات نوشت: باراك اوباما شديدا از شكست مذاكرات هسته اي با ايران هراس دارد. اوباما نگران بحراني شدن اوضاع است. او قبل از آغاز مذاكرات اسلامبول به خوبي مي دانست كه اين مذاكرات مي تواند حساس باشد و بر سرنوشت وي در انتخابات چند ماه آينده اثر بگذارد. مسئله مذاكرات هسته اي با ايران، كابوس شب هاي اخير اوباما بوده است.
يادآور مي شود راديو فردا- ارگان رسمي سازمان سيا- نيز با اذعان بر ضعف غرب در مذاكرات اسلامبول گزارش داد: بااهميت ترين مسئله داخلي دولت كنوني آمريكا كه معماري «ديپلماسي هوشمند» (تنبيه و تشويق) در مقابل ايران را به خود نسبت مي دهد، پرهيز از شكست در انتخابات رئيس جمهوري ماه نوامبر است. جامعه اروپا نيز مايل نيست كه در وضعيت جاري اقتصادي و در حالي كه بي ثباتي كشورهاي شمال آفريقا، بعد از تجربه بهار عربي، همچنان ادامه دارد، با برافروختن شعله هاي يك بحران تازه در يك كشور بزرگ و نفت خيز، دشواري هاي ناشي از گراني قيمت نفت خام و محدود شدن بازارهاي صادراتي خود را بيش از پيش افزايش دهد. در اين نگراني ها، چين به عنوان يك واردكننده بزرگ نفت خام و فروشنده كالا، با اروپا كاملا همراه و هم نظر است.

كابوس سقوط آل سعود وحشتناك تر از انسداد تنگه هرمز (خبر ويژه)

يك موسسه پژوهش هاي راهبردي در آمريكا، به بررسي عواقب سقوط احتمالي رژيم سعودي پرداخت. بنياد هريتيج معتقد است سقوط رژيم عربستان اتفاقي مهيب تر از بسته شدن تنگه هرمز است.
4 تن از پژوهشگران بنياد هريتيج شامل جيمز فيليپس، آريل كوهن، ديويد كروتزر و ميخائيلا بنديكووا در گزارش خود ضمن شبيه سازي سناريوي سقوط رژيم سعودي، به بررسي پيامدهاي آن پرداخته اند. اين گزارش به بررسي «راهكارهاي پس از سقوط توليد نفت سعودي پرداخت، و به دولت آمريكا پيشنهادهايي را براي اتخاذ اقداماتي فوق العاده در صورت وقوع چنين مساله اي، ارائه كرد.
پژوهشگران اين بنياد تاكيد كردند كه سناريوي سقوط آل سعود بسيار خطرناكتر از پيامدهاي بسته شدن تنگه هرمز است. آنها موضوع قطع توليد روزانه 4/8 ميليون بشكه نفت را به مدت يك سال در صورت بروز انقلاب در عربستان بررسي كردند، امري كه پس از آن به 2 سال زمان براي بهبود شرايط نياز دارد.
تهيه كنندگان گزارش بر ضرورت استفاده واشنگتن از نفوذ و ابزار خود براي كمك به هم پيمانان و دوستانش در بحران تاكيد كردند. آنها همچنين به دولت آمريكا توصيه كردند در صورت درخواست كشورهاي دوست مانند عربستان و ديگر كشورهاي عربي منطقه خليج فارس، موضوع استقرار نيروهاي نظامي آمريكا را در نظر داشته باشد.
در سناريوي تهيه شده از سوي پژوهشگران آمريكايي، ساكنان استان شيعه نشين و نفت خيز الشرقيه كه به شدت از سوي نيروهاي سعودي سركوب مي شوند، پس از قيام تاسيسات نفتي را در اختيار مي گيرند. پس از آن آل سعود سقوط كرده و شاهزادگان سعودي از عربستان فرار كرده، و دستگير و يا كشته مي شوند. همچنين محتمل است ائتلافي از وهابي ها و عناصر مرتبط با القاعده حكومت را در عربستان در اختيار گرفته و همه كارگران غيرمسلمان را از اين كشور بيرون كنند.
به اعتقاد پژوهشگران موسسه هريتيج، نظام جديد در عربستان پس از سرنگوني آل سعود، ترجيح مي دهند نفت را به اروپا و آمريكا نفروشند.
به گزارش العالم پژوهشگران آمريكايي تاكيد دارند انقلاب در عربستان سعودي پيامدهاي اقتصادي شديدي براي آمريكا به همراه خواهد داشت به صورتي كه قيمت هر گالن سوخت به 5/6 دلار خواهد رسيد و قيمت نفت نيز از 100 دلار براي هر بشكه به 220 دلار افزايش خواهد يافت.

در رفتيم و فراموش شديم كجاي اين حماسه است؟! (خبر ويژه)

قلمفرسايي برخي افراد متواري در خارج كشور با واكنش هاي قابل توجه در فضاي فيس بوك مواجه شد.
برخي كاربران فيس بوك كه حتي بعضا خودشان هم فراري هستند، از افراد متواري كه فرار خود را تحسين مي كنند خواسته اند از اين اقدام خود حماسه! نسازند.
نويسنده وبلاگ «مريم اينا»(مريم- الف) با اشاره به نوشته كساني چون تقي رحماني مي نويسد: از رفتن هايمان حماسه نسازيم. بعد از آن كه تقي رحماني از رفتن خود نوشت: توجيه رفتن بحث خيلي از محافل مجازي شده است. ديگر با دوستانم حشر و نشري ندارم جز اين كه گاهي در ايميل و چت به هم بگوييم چه خبر و هوا خيلي سرد شده است. يكي سالها پيش آمده، يكي همين اخير فرار كرده، يكي پناهنده است، يكي حكم قصاص دارد و نمي تواند برگردد، يكي بي دردسر مي رود و مي آيد و... هر كدام ما داستاني داريم اما يادمان باشد از رفتن هايمان حماسه خلق نكنيم. اخيرا انگار اين كار حماسه شده است.
«آرش-ب» نويسنده خارج نشين «ريشه هاي خاك» نيز در اين باره نوشت: براي خيلي ها كه ساكن ايرانند، رفتن از ايران شايد مسئله خاصي نباشد. تنها زماني كه يكي از نزديكان يا دوستان رحل اقامت در كشور ديگر مي افكند، ممكن است چند روز درگير اين موضوع شد و بعد مي رود لاي همه موضوعات كوتاه مدت. مردم به آنان كه در خارج كشورند، بي اعتنا هستند و متاسفانه اين مشكل در داخل عموميت دارد. خود من هم تا وقتي در ايران بودم، همين طور بود.
نويسنده وبلاگ «مجمع ديوانگان» هم خاطرنشان كرد: نوشته اخيرا آقاي تقي رحماني[پناهنده پاريس] و دوستان ايشان نشان مي دهد آنها از همان كساني هستند كه براي سالها هرگونه مهاجرت به غرب را براي فعالان سياسي تخطئه مي كردند و حالا كه خود گرفتار شده اند، احساس مي كنند ادعا و عملشان سازگاري ندارد و اين شكاف را به نوعي بايد توجيه كنند.