آسمان زر نريخته به سرش ! (يادداشت روز)

1- تلخ است ولي واقعيت دارد و قابل انكار نيست كه گراني مهارگسيخته اين روزها و افزايش بي رويه و جهشي در قيمت بسياري از كالا و خدمات، بر دوش مردم، مخصوصا اقشار مستضعف كه به قول امام راحل(ره) و تاكيد پي در پي خلف حاضر او، «ولي نعمت مسئولان» هستند سنگيني مي كند و تلخ تر آن كه اراده محسوسي براي مقابله جدي و پي گير با اين غول كه افسار پاره كرده و به جان محرومان افتاده است، به چشم نمي خورد. ترديدي نيست كه «گراني» پديده پيچيده اي است و از علت ها و عوامل پنهان و آشكار فراواني ريشه مي گيرد ولي در اين ميان دست نامحرمان حرامخواري نيز ديده مي شود كه با «پيچيده نمايي»! قابل پنهان كردن نيست و پرسشي كه باقي مي ماند اين كه؛ چرا مسئولان دست اندركار امور اقتصادي و معيشتي مردم- از هر سه قوه و هر كدام به تناسب وظيفه اي كه دارند- دستي از آستين همت بيرون نمي آورند و چرا مردم مستضعف يعني ولي نعمت هاي خود را در اين بازار مكاره با نامحرمان حرامخوار تنها مي گذارند؟!
آيا كشور در شرايط اقتصادي نامناسبي قرار دارد؟! پاسخ اين سؤال منفي است، اگرچه در وجود برخي از موانع تحميلي يا طبيعي ترديدي نيست ولي اين موانع با مقياس بسيار گسترده تري در گذشته نيز وجود داشته اند و نظام و مردم با كمترين هزينه از آن عبور كرده اند. شرايط امروز ما برخلاف آنچه در شيپور فريب دشمنان بيروني و دنباله هاي داخلي آنها دميده مي شود اگرچه حساس است ولي نه فقط بحراني نيست بلكه روي قوس صعودي در حركت است. به گزارش مستند روزنامه انگليسي گاردين كه به نوشته واشنگتن پست، به مذاق دولتمردان آمريكايي و اروپايي خوش نيامده است توجه كنيد؛ گاردين مي نويسد؛ «برخلاف اغلب تحليل هاي ارائه شده از سوي رسانه هاي غربي كه مغرضانه تلقي مي شود، قدرت اقتصادي جمهوري اسلامي رو به افول نيست بلكه روي قوس صعودي حركت مي كند... ما- غربي ها- روي دو تفسير از اقتصاد ايران تاكيد داريم كه هر دو تفسير غيرواقعي است. در تفسير اول ادعا مي شود ايران براساس پول اداره و اقتصاد كشور به لبه پرتگاه نزديك مي شود. اين مكررا به عنوان استدلالي در حمايت از تحريم ها يا به عنوان مثالي از عدم كفايت حكومت ايران مطرح شده است ولي اين تفسير با حقايق منطبق نيست. بانك جهاني رشد اقتصادي ايران در سال 2011 را 3 درصد اعلام كرده است و صندوق بين المللي پول هم با مقايسه رشد اسمي GDP ايران در سال 2009 و سال 2010، نظر بانك جهاني را تاييد مي كند... گاردين با اشاره به تمجيد صندوق بين المللي پول از طرح هدفمندي يارانه ها در ايران مي نويسد؛ «اين استدلال كه ايران از نظر اقتصادي منزوي شده است هم درست نيست. با توجه به جديدترين گزارش كنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل، سرمايه گذاري خارجي مستقيم در ايران رشد چشمگيري داشته است».
اين نوشته نمي خواهد برخي از دشواري ها و مشكلات اقتصادي را كه ايران اسلامي با آن روبروست، انكار كند بلكه اين مشكلات طبيعي است و همواره بوده اند، بنابراين علت يا علل «گراني» مورد اشاره و يا- حداقل- بخش قابل توجهي از آن را بايد در نقطه ديگري جستجو كرد.
2- روز جمعه 24 اسفندماه 1363 در حالي كه رهبر معظم انقلاب در جايگاه امام جمعه تهران به خطبه ايستاده بود، بمبي قوي كه بعدها معلوم شد در يك سجاده ضخيم- قاليچه- جاسازي شده بود با صداي مهيبي در ميان جمعيت فشرده نمازگزاران جمعه آن روز منفجر شد. در پي اين انفجار 14 تن از نمازگزاران به شهادت رسيدند و 88 نفر ديگر مجروح شدند. صلابت و شجاعت حضرت آقا و نمازگزاران در واكنش به اين انفجار پر سر و صدا كه تقدير حضرت امام(ره) را در پي داشت، موضوع اين نوشته نيست و مي گذاريم و مي گذريم. اما، نكته درخور توجه آن كه نزديك به 30 يا 40 دقيقه بعد و در حالي كه امام جمعه در قنوت نماز بود، سر و كله هواپيماهاي عراقي در آسمان تهران پيدا شد، صداي شليك پي درپي توپ هاي ضد هوايي و انفجار بمب هايي كه هواپيماهاي عراقي بي هدف روي شهر تهران مي ريختند، درهم آميخته بود. باز هم هيچكس از جاي خود تكان نخورد و نمازگزاران به نماز خود ادامه دادند، انگار نه انگار كه بمباراني در كار است.
و اما، ديري نپائيد كه عوامل بمب گذار دستگير شدند. آنها از رازي پرده برداشتند كه مي تواند براي اين روزها نيز درس آموز و عبرت انگيز باشد. عوامل بمب گذار توضيح دادند، زمان انفجار بمب در نماز جمعه تهران را با هماهنگي افسر استخبارات عراق، به گونه اي تنظيم كرده بودند كه انفجار آن با حضور هواپيماهاي جنگنده عراقي بر فراز شهر تهران همزمان باشد تا تهديدهاي پي درپي صدام درباره بمباران نماز جمعه تهران، تحقق يافته تلقي شود و اين تصور پديد آيد كه بمب منفجر شده در نماز جمعه آن روز تهران از سوي هواپيماهاي عراقي پرتاب شده و همانگونه كه صدام تهديد كرده بود، دقيقا به هدف از پيش تعيين شده اصابت كرده است!
3- ژنرال ديويد پترائوس فرمانده سابق و اسبق نيروهاي نظامي آمريكا در عراق و افغانستان و رئيس كنوني سازمان «سيا» چند هفته بعد از حضور در جايگاه تازه خود طي گزارشي به كميته اطلاعاتي سناي آمريكا درباره ميزان اثر تحريم هاي ايران مي گويد «من هم مانند شما منتظر گزارش هاي رسمي هستم. ما تلاش مي كنيم مردم ايران آثار تحريم ها را بر زندگي روزمره خود جدي تلقي كنند و مسئولان ايراني را تحت فشار قرار دهند»! پترائوس، درباره حالت ايده آل مي گويد «ايراني ها بايد واحد پولي كشورشان را در حال سقوط ببينند و احساس كنند براي حفظ سرمايه اي كه در اختيار دارند بايستي آن را به ارزهاي خارجي و يا طلا تبديل كنند تا از كاهش ارزش سرمايه خويش در مقابل تورم خلاص شوند» رئيس سازمان سيا در ادامه همين گزارش خطاب به سناتورهاي عضو كميته اطلاعاتي سناي آمريكا مي گويد «من در انتظار گسترش نارضايتي عمومي در ايران هستم».
4- تيموتي گيتنر وزير خزانه داري آمريكا مي گويد «تحريم هاي نفتي و تحريم بانك مركزي ايران، قبل از آن كه اقتصاد ايران را در تنگنا قرار دهد، اقتصاد آمريكا و اروپا را به خطر انداخته است... در دنياي اقتصاد آزاد نمي توان از تحريم كشوري مانند ايران انتظار فلج كنندگي داشت. كشوري كه قدرت خريد سالانه اي معادل 150 ميليارد دلار دارد و در همان حال، ده ها شركت غيرآمريكايي و غيراروپايي به تبادلات تجاري با آن چشم دوخته اند» وي در گزارش ديگري به كميته اقتصادي سناي آمريكا مي گويد؛ «طي دو سال گذشته بيش از 10هزار شركت آمريكايي با سندسازي و ارائه اطلاعات غلط به وزارت خزانه داري، تحريم هاي آمريكا عليه ايران را دور زده اند» و تاكيد مي كند كه به اثربخشي تحريم ها نمي توان اميدوار بود بلكه نگاه ها بايد به داخل ايران دوخته شود»!
5- اكنون نگاهي دوباره به گراني هاي افسارگسيخته اين روزها بيندازيد. آيا تعدادي از كسبه و صاحبان مشاغل عادي كه خط تماس گراني ها با مردم هستند، عامل اصلي گراني ها نيز هستند؟! پاسخ منفي است بلكه بسياري از شواهد و قرائن موجود دست هاي آلوده چند گروه مافيايي از كلان سرمايه داران و مرفهان بي درد را نشان مي دهد كه به ميل خود با قيمت كالا و خدمات مورد نياز مردم بازي مي كنند. اين چند گروه براي كساني كه دستي از نزديك به ماجرا دارند، چندان ناشناخته نيستند و تعجب آور است كه چرا براي برخي از مسئولان محترم كه در پاكدستي آنها ترديدي نيست ناشناخته مانده اند؟! در كدام نظام اقتصادي و با كدام فرمول منطقي قيمت يك كالا به طور پلكاني و با فاصله چند روز به چند روز افزايش مي يابد؟ چه كساني اين روند پلشت را دنبال مي كنند و از جان مردم مظلوم اين مرز و بوم چه مي خواهند؟! چرا بايد كشف ماجراي سوءاستفاده 3هزار ميليارد توماني از اوايل سال 80 تا سال گذشته به درازا بكشد؟! كيهان از مدت ها قبل با ارائه اسناد و شواهد به نشانه هايي از اين سوءاستفاده كلان اشاره كرده بود. سال گذشته، از يك فساد اقتصادي كلان ديگر كه تاسيس بانك غيرقانوني «تات» و پذيره نويسي يك شبه آن فقط بخشي از اين فساد كلان بود خبر داده بوديم. 4 سال قبل با ترديد درباره حذف تعرفه 60 درصدي تلفن همراه و وضع دوباره تعرفه آن نوشته بوديم. و اين كه چه كساني در اين فاصله اقدام به واردات محموله هاي پرتعداد موبايل كرده اند؟ و آيا حذف تعرفه سنگين و وضع دوباره آن با واردات محموله هاي ياد شده رابطه اي نداشته است؟ اين موارد فقط چند نمونه از ده ها نمونه اي است كه كيهان به آن پرداخته و متاسفانه اقدام جدي- و يا اقدام به موقع- مسئولان محترم را در پي نداشته است و صد البته موارد و نمونه هاي ديگري از سوي ديگران نيز قابل آدرس دادن است.
آيا تبديل يك ساله فلان آدم معمولي با حقوق مشخص مثلا كارمندي به يك سرمايه دار كلان براي مسئولان محترم سؤال برانگيز و قابل پي گيري نيست. «آسمان زر نريخته به سرش، يا خودش دزد بوده يا پدرش»!
6- و بالاخره، چرا جناب ابوموسي اشعري در ماجراي حكميت به عزل اميرالمومنين عليه السلام حكم كرد؟ مي گويند- و خيلي هم بي راه نمي گويند- كه او شخص ساده لوحي بود و فريب عمروعاص را خورد. ولي تاريخ حكايت از آن دارد كه آقاي ابوموسي اشعري يكي از كلان ثروتمندان آن زمان بوده است. حالا قضاوت با شما. آيا اينگونه افراد با آن ثروت كلان - كه به قول حضرت امير(ع) هرجا انباشته باشد در كنارش حق ضايع شده اي هست- مي توانند به حاكميت امير مومنان(ع) حكم بدهند. يعني همان علي عليه السلام كه مي فرمود اگر پول غارت شده بيت المال را صرف خريدن خشتي كرده و در ساخت ديواري به كار برده باشيد، پس مي گيرم...
آيا كلان سرمايه داران امروز كه بعضاً در مدتي كوتاه به ثروت هاي بادآورده رسيده اند، مانند اسلاف خود نيستند؟! و آيا در گرماگرم درگيري ايران اسلامي با قدرت هاي استكباري براي آن كه آرزوي دشمنان بيروني يعني موثر بودن تحريم ها را تحقق يافته جلوه دهند، با همه توان به جان مردم نمي افتند؟! و با گراني، تسمه از گرده آنان نمي كشند؟!
حسين شريعتمداري

حكيم باشي گفت: چه خبر؟! (گفت و شنود)

گفتم: يوكيا آمانو مديركل آژانس بين المللي انرژي اتمي در مصاحبه با روزنامه آمريكايي وال استريت ژورنال گفته است؛ آژانس هرگز اعلام نكرده كه ايران د نبال توليد سلاح هسته اي است.
گفت: پس حتما مرض دارند كه چالش هسته اي با ايران را اين همه كش مي دهند؟!
گفتم: ولي در ادامه گفته است كه البته ايران بايد اعتمادسازي كند!
گفت: پس معلوم مي شود كه مرض دارد!
گفتم: چه عرض كنم؟! يارو وارد باغ مردم شده و از درخت افتاده و پايش شكسته بود، حكيم باشي به او «داروي دفع جانور» تجويز كرد. يارو با عصبانيت پرسيد؛ شكستگي پا چه ربطي به «كرم» دارد و حكيم باشي گفت؛ اگر نداشتي كه دزدكي وارد باغ مردم نمي شدي و از درخت بالا نمي رفتي پرت شوي و...

در آستانه مذاكرات مسكو
آغاز رايزني هاي فشرده لاوروف فردا به تهران مي آيد

با نزديك شدن به 29 خرداد، آغاز دور سوم گفت وگوها ميان ايران و گروه 1+5 در مسكو، وزير امور خارجه روسيه چهارشنبه (فردا) براي رايزني با مقامات كشورمان وارد تهران مي شود.
به گزارش روزنامه ديلي استار، وزارت امور خارجه روسيه در بيانيه اي اعلام كرد كه سرگئي لاوروف به منظور مذاكره درباره گفت وگوهاي مسكو و نيز بحران سوريه 13 ژوئن (چهارشنبه) به ايران سفر مي كند.
وزارت امور خارجه روسيه با اعلام اين خبر خاطرنشان كرد كه در ملاقات لاوروف با مقامات ايراني قرار است درباره ابتكار روسيه براي ميزباني كنفرانس بين المللي در رابطه با سوريه مذاكره شود.
بنا به اعلام وزارت امور خارجه روسيه، ايران از نفوذ بر سوريه برخوردار است و يكي از كشورهايي است كه بايد در اين كنفرانس حضور يابد.
وزارت امور خارجه روسيه همچنين اعلام كرد كه بدون مشاركت ايران اين كنفرانس تأثير بين المللي سازنده نخواهد داشت.
طرف روسي اعلام كرده است كه حدود 15 كشور بايد در كنفرانس بين المللي سوريه حضور داشته باشند از جمله اين كشورها روسيه، آمريكا، فرانسه، انگليس، چين، قطر، عربستان، لبنان، اردن، عراق، تركيه و ايران هستند.
در همين رابطه، نمايندگان كشورهاي عضو گروه 1+5 نيز در آستانه مذاكرات مسكو، در فرانسه با يكديگر ديدار مي كنند.
وزارت امور خارجه آمريكا در اين باره اعلام كرد: نمايندگان آمريكا، روسيه، چين، انگليس، فرانسه و آلمان به منظور آماده شدن براي حضور در دور بعدي مذاكرات با ايران، روز 12 ژوئن (23 خرداد) در استراسبورگ- فرانسه با يكديگر مشورت مي كنند.
بنابر گزارش خبرگزاري رويترز، وزارت امور خارجه آمريكا با نسبت دادن تسليحات هسته اي به ايران مدعي شد كه سياست مسير دو سويه كه آمريكا با مذاكره و تحريم دنبال مي كند مي تواند از توليد تسليحات هسته اي در ايران پيشگيري كند.
سايت وزارت خارجه آمريكا همچنين مدعي شده است: ايران اين فرصت را دارد تا بررسي نگراني هاي بين المللي درباره برنامه هسته اي خود را از طريق آمدن به مسكو با حالت آمادگي براي اتخاذ اقدامات ملموس در پاسخ به پيشنهادات ارائه شده در بغداد آغاز كند.
وزارت خارجه آمريكا در شرايطي درخواست آمادگي ايران براي برداشتن گام هاي ملموس و پاسخگويي به پيشنهادات مطرح شده از سوي 1+5 در جريان مذاكرات بغداد را مطرح كرده است كه «علي باقري» معاون سياست خارجي و امنيت بين الملل دبير شوراي عالي امنيت ملي كشورمان در پاسخ به نامه 18 خرداد هلگا اشميد، معاون اشتون ضمن اشاره به اين كه عدم آمادگي طرف مقابل براي عمل به توافقات انجام شده در مذاكرات بغداد را موجب كند شدن روند و وقفه در مسير پيشرفت گفت وگوهاست، خطاب به وي اين طور نوشته است: «شما در آن مذاكرات (قبل از مذاكرات بغداد) با تعابيري چون «براي مذاكره به ژنو نيامده ام» نه طرحي را ارائه كرديد و نه پاسخ مشخصي براي پيشنهادهاي ايران داشتيد.»
باقري در اين نامه يادآوري كرد كه در جلسه نهايي گفت وگوهاي بغداد، تاكيد شد: «دور آتي گفت وگوها در مسكو در صورتي موفق خواهد بود كه معاونان و كارشناسان بتوانند براي محورهاي پيشنهادي ايران و نيز پيشنهاد 1+5 دستور كار مشخصي را آماده كنند.»
خبرگزاري رويترز ديروز در گزارشي، عدم آمادگي غرب براي برگزاري نشست هاي مقدماتي ميان نمايندگان ايران و 1+5 را عامل اصلي تنش پيش از مذاكرات مسكو اعلام كرد.
رويترز در اين گزارش نوشت: رسانه هاي ايراني روز يكشنبه به نقل از معاون مذاكره كننده ارشد ايراني اعلام كردند كه گروه 1+5 براي برگزاري دور آتي نشست در موضوع هسته اي ايران آمادگي ندارند و به توافقات انجام شده در مذاكرات گذشته پايبند نيستند.
اين مواضع در نامه «علي باقري» به همتايش در اتحاديه اروپا آمده است كه جديدترين تنش ها پيش از مذاكرات مسكو در روزهاي 18 و 19ژوئن (29 و 30خردادماه) محسوب مي شود.
رويترز در ادامه اعلام كرد: اصل اختلافات در تمايل ايران براي برگزاري نشست هاي مقدماتي پيش از مذاكرات مسكو است كه طي آن كارشناسان دو طرف درباره مسائل مورد نظر گفت وگو مي كنند، اين در حالي است كه گروه 1+5 اعلام كرده كه تمامي مسائل در نشست مسكو مطرح خواهد شد.
سفر وزير امور خارجه روسيه به تهران در حالي انجام مي شود كه تحليلگران سياسي با اشاره به اهميت اين سفر، تقويت مناسبات و نزديكي سياست هاي تهران- مسكو در حوزه مسائل منطقه اي را مهم ارزيابي كرده اند.
سردبير مجله دفاعي روسيه تاكيد كرد: با روي كار آمدن دوباره پوتين به قدرت، فرصت هاي بيشتري براي توسعه همكاري سياسي و دفاعي ميان تهران- مسكو ايجاد خواهد شد.
«ويكتور كورتچنكو» طي سخناني در نشست تخصصي با عنوان «همكاري ايران و روسيه در شرايط نوين جهاني»، گفت: غرب و در راس آن آمريكا تلاش مي كنند نقشه ژئوپلتيكي جهان را تغيير دهند.
اين كارشناس مسائل ايران و روسيه با اشاره به موضوع هسته اي ايران و اتهاماتي كه آمريكا و كشورهاي غربي به آن وارد مي كنند گفت: اين اتهامات بي پايه و اساس است. آنها هيچ سندي براي اثبات ادعاهايشان ندارند. از اين رو سعي مي كنند با ايجاد شرايط بد اقتصادي عليه ايران اين فضا را حفظ كنند.
سردبير مجله دفاعي روسيه تصريح كرد: مسكو به طور قطع سياست آمريكا در قبال ايران را محكوم مي كند و ولاديمير پوتين تلاش خواهد كرد حمايت سياسي از ايران را گسترش دهد. از سويي شرايط براي همكاري هاي سياسي، دفاعي، اقتصادي و... ميان دو كشور فراهم است.
ويكتور كورتچنكو با اشاره به ديدگاه كارشناسان روسيه نسبت به ايران گفت: اين كارشناسان معتقدند ايران كشوري است كه تلاش مي كند تكنولوژي خود را افزايش دهد و همچنين از پتانسيل هاي خوبي براي توسعه همه جانبه برخوردار است و مي تواند به يك همسايه قدرتمند تبديل شود. آنها ايران را متحد روسيه مي دانند و معتقدند ايران در جلوگيري از گسترش اسلامگرايي افراطي در قفقاز نقش بسزايي دارد و همچنين ايران همواره و به ويژه در سالهاي دهه 90 از تماميت ارضي روسيه دفاع كرده است.

الاخبار گزارش داد
جزئيات طرح روسيه براي برگزاري اجلاس بين المللي با حضور ايران درباره سوريه

روزنامه الاخبار جزئيات طرح پيشنهادي مسكو براي برگزاري اجلاس بين المللي با حضور كشورهاي مهم و تاثيرگذار درباره تحولات سوريه را اعلام كرد.
روسيه اخيرا پيشنهاد كرد كه اجلاسي بين المللي براي حل موضوع سوريه با حضور بازيگران منطقه اي و بين المللي تشكيل شود. ديروز برخي جزئيات اين طرح منتشر شد كه براساس آن مسكو خواستار برگزاري اين اجلاس با حضور ايران و آمريكاست.
پيش از اين آمريكا و انگليس با دعوت از ايران مخالفت كرده بودند كه سرگئي لاوروف وزيرخارجه روسيه اين اقدام را غيرمنطقي خواند و افزود: چگونه است كه آمريكا براي حفظ جان نيروهاي خود در منطقه تن به مذاكره با ايران مي دهد اما براي حفظ جان مردم سوريه حاضر نيست ايران در اين اجلاس شركت كند.
روزنامه الاخبار در اين باره اعلام كرد كه اين اجلاس در صورت برگزاري شامل كشورهاي موثر بر سوريه مانند روسيه، چين، آمريكا، ايران، عربستان و قطر به عنوان رئيس كميته عربي ويژه بحران سوريه و برخي نمايندگان سازمان هاي بين المللي و منطقه اي خواهد بود.
در صورت پيشرفت مذاكرات در مراحل بعد مذاكرات حتي با حضور نماينده دولت دمشق و نماينده مخالفان آن ادامه خواهد يافت.
براساس طرح روسيه، اين اجلاس در مسكو يا ژنو برگزار خواهد شد و دستور كار آن اجراي طرح كوفي عنان و اجراي دو قطعنامه 2042 و 2043 است كه در خصوص ناظران بين المللي در سوريه صادر شد.
هدف از برگزاري اين نشست، دستيابي به حل سياسي [بحران] سوريه و بررسي همه جوانب مربوط به نظام سوريه است.
قرار است علاوه بر ايران، چين، روسيه، آمريكا، عربستان و قطر، كشورهاي هم مرز با سوريه نيز در اين اجلاس حاضر باشند.
به گزارش الاخبار اهداف اعلام شده مسكو از اين نشست كه در سطح وزراي خارجه برگزار خواهد شد موارد ذيل است:
1- مذاكره درباره گام هاي عملي با هدف ايجاد حل سياسي براي بحران سوريه و تحريك طرف هاي موثر بر سوريه و مخالفان براي استفاده از نفوذ خود جهت حل موضوع.
2- كشورهاي شركت كننده پيشنهادي: چين، روسيه، ايران، عراق، لبنان، تركيه، آمريكا، فرانسه، قطر، عربستان، اردن و اتحاديه عرب و سازمان همكاري اسلامي و اتحاديه اروپا و سازمان ملل است.
3- سطح نمايندگان اين كشورها وزيرخارجه و رئيس سازمان هاست كه ممكن است بعد از نشست كارشناسان باشد.
4- همه شركت كنندگان متعهد مي شوند كه نفوذ خود را براي تاثير بر طرف هاي سوري جهت توقف فوري نزاع مسلحانه و التزام به طرح كوفي عنان به كار بگيرند.
همچنين متعهد مي شوند كه سخناني در تناقض با طرح عنان و روح اين طرح بيان نكنند بخصوص درباره پايان يافتن خشونت از جانب همه طرف ها.
5- در مرحله اوليه، اجلاس بايد توانايي بازيگران خارجي (عرصه سوريه) براي حل بحران تقويت كند.
در صورت موفقيت كنفرانس نشست هاي بعدي درباره ابعاد حل بحران از راه هاي عملي تر برگزار مي شود و حتي طرف هاي سوري يعني دولت و مخالفان آن نيز مي توانند به آن بپيوندند.
6- مكان اجلاس مسكو يا ژنو باشد.
الاخبار افزود كه آمريكا هنوز پاسخ مثبت به اين پيشنهاد نداده است. حتي در خصوص ايده كوفي عنان براي تشكيل گروه تماس نيز آمريكا هنوز استقبال نكرده است.

اين يارو چوب لاي چرخ اپوزيسيون مي گذارد (خبر ويژه)

رضا پهلوي به سفارش آمريكا دست شراكت به سوي اصلاح طلبان دراز كرد اما تحركات رندانه او در صحنه اپوزيسيون نتيجه اي جز تفرقه و ايجاد دشمني ميان مخالفان نداشته است.
اين مطلب را نيما فرمهيني از مخالفان مقيم پاريس مورد تاكيد قرار داد. وي در بالاترين مي نويسد: چندي است رضا پهلوي راه افتاده و براي رسيدن به روياي تاج كياني، از هم پيماني با اهريمن هم رويگردان نيست. اما آيا هدف او چوب لاي چرخ جمهوري خواهان گذاشتن است؟
وي ادامه داد: پروژه هاي اين سلطنت طلب در نزديكي به اصلاح طلبان در زير پوشش هاي فرامسلكي و دفاع از حقوق بشر، شكست خورده و صرفا به اپوزيسيون واقعي آسيب رسانده است. پافشاري او در جولان دادن در ميان اپوزيسيون و بهره برداري رندانه به سود سلطنت طلبان، فرآيندي بوده كه جز تفرقه و ايجاد خصومت ميان مخالفان نتيجه اي نداشته است. بخش بزرگي از شكست در برابر حكومت اسلامي بر دوش اين فرد سنگيني مي كند و او شخصا محور سرگرداني اپوزيسيون است.

هنرمندانه تر از اين نمي شد اپوزيسيون را منهدم كرد (خبر ويژه)

«شوراي هماهنگي سبز يكي از مهم ترين نقش ها را در ريزش نيروهاي اپوزيسيون، بروز اختلافات مختلف در آن و پراكنده و مأيوس كردن نيروها داشته است».
پايگاه اينترنتي روز آن لاين كه توسط طيفي از عناصر ضد انقلاب مقيم پاريس مديريت مي شود، مطلب فوق را به قلم يكي از روزنامه نگاران زنجيره اي فراري منتشر كرد و نوشت: شايد كنايه آميز باشد كه در سومين سالگرد انتخابات رياست جمهوري(22 خرداد 88)، قرار بر انتقاد از بيانيه دعوت به تجمع شورايي باشد كه قرار بود پس از حصر سران جنبش، نقش آفريني كند. اين شورا در قريب به اتفاق بيانيه هايي كه براي تجمع دعوت كرده- شايد به جز تجمع اول اسفند سال 89- مكان و نحوه برگزاري تجمعات را به گونه اي ابطال ناپذير معرفي كرده است؛ تجمع سكوت در پياده روها و اغلب در مكان هايي كه در روزهاي عادي نيز شاهد حضور گسترده مردم هستيم، هرگز نمي تواند نه براي اعتماد به نفس دادن به حاميان و نه ضرب شست نشان دادن به حاكميت، مورد استفاده قرار گيرد. اتفاقي كه تا امروز افتاده آن است كه اين دعوت به تجمع از طرف حاميان جدي گرفته نشده و به همين دليل نه تنها سودي نداشته، بلكه باعث نا اميدي و سرخوردگي بيشتر حاميان جنبش شده است. عدم حضور محسوس و مشخص افراد در اين تجمع ها، نه تنها اعتماد به نفس در ميان حاميان جنبش را كاهش داده، بلكه حاكميت را نيز در برخورد با حاميان اين جنبش و معرفي آن به عنوان يك جنبش مرده، جسورتر كرده است.
روز آن لاين همچنين نوشت: مهم ترين اتفاقي كه براثر دعوت هاي تكراري و بي ثمر شوراي هماهنگي سبز رخ داده، چيزي نيست جز قدرت گرفتن تفكري كه از ابتدا نيز با حضور در خيابان ها و سياست خياباني مخالف بود. اين تفكر كه در دوره اصلاحات نيز، بخش هاي اصلي قدرت را در دست داشت، بدون هيچ گونه خط قرمزي، در مقابل فشارهاي روزافزون عقب نشيني كرد و از اصلاحات چيزي جز شيري بي يال و دم و اشكم باقي نگذاشت. در جا زدن هاي شورا اكنون به اين گروه فرصتي را اعطا كرده تا بار ديگر عرض اندام كند.
نويسنده تصريح مي كند: نه تنها در يك ساله پس از تشكيل اين شورا شاهد هيچ حركت محسوسي نبوده ايم بلكه در بحث انتخابات مجلس نهم نيز كه مهمترين آزمون پيش روي اين گروه بود، شاهد شكست سخت جنبش سبز بوديم. اعضاي اين شورا نه تنها موفق نشدند كه خللي در نمايش ثبات جمهوري اسلامي وارد كنند- كه بعد از انتخابات سال 88 به آن نياز داشت- بلكه حتي موفق به مجاب كردن افرادي چون سيد محمد خاتمي، موسوي خوييني، مجيد انصاري، موسوي لاري و... براي عدم شركت در انتخابات نشدند.
وبسايت وابسته به اپوزيسيون در ادامه تحليل خود خاطرنشان كرد: از طرف ديگر در اين مدت، شاهد باز شدن چندين شكاف مختلف در ميان حاميان جنبش سبز بوده ايم. از طرفي ميان نيروهاي داخل و خارج، شكاف ها بيش از پيش شده است، در موارد نه چندان كمي اختلاف ميان گروه هاي مدني با طيف موسوم به اصلاح طلبان حكومتي سر باز كرده است، درگيري هايي كه پيش از انتخابات ميان ستادهاي ميرحسين موسوي و مهدي كروبي وجود داشت، خود را نشان داده است و... .شوراي هماهنگي در اين مدت، تلاش بسياري كرده است تا با دعوت به تجمع، شانس خود را در خيابان ها آزمايش كند. اعضاي شورا گمان مي برند كه دعوت هاي اين گونه مي تواند مشروعيتي را كه شورا هرگز موفق به كسب آن نشد، به آن بازگردانند. اما آيا اين كار راه حل مناسبي براي كسب وجهه و مشروعيت است؟ تاكنون بحث هاي بسياري درباره نقش نيروهاي سياسي كه در داخل يا خارج از كشور روزگار مي گذرانند، شده است. اگر اين بحث را از پايه جغرافيايي آن خارج و در پارادايم زيست در محيط فكري ايران به آن نگاه كنيم، مي توان گفت كه اعضاي شورا، خارج نشين ترين افراد در ميان طيف هاي مخالفان هستند.
روز آن لاين با اشاره به اينكه اپوزيسيون از دو سال پيش (خرداد 89) نتوانسته كمترين ظهور و بروز خياباني پيدا كند، مي نويسد: اعضاي شورا هيچ كاري انجام نداده اند، فقط هر چند صباحي بيانيه اي مي نويسند و ديگر هيچ! آنها حتي جرأت بازنگري در منشور جنبش را ندارند و به مصداق خودگويي و خودخندي، پس از هر دعوت به تجمعي، خبر از حضور باشكوه مي دهند، بدون اينكه مستندي براي اين سخنان خود ارائه كنند. يكي از طنزنويسان پس از دعوت اين شورا براي سر دادن الله اكبر بر پشت بام ها و عدم انتشار هيچ فيلمي از اين واقعه نوشته بود كه اگر اعضاي اين شورا، كه مدعي اند در ايران زندگي مي كنند، هر كدام به بالاي پشت بام هاي خود رفته و فيلمي از شعار دادن خود تهيه مي كردند، لااقل 5 فيلم بايد در دنياي وب منتشر مي شد.
نويسنده با بيان اينكه شكست هاي پياپي شوراي هماهنگي سبز، اين گونه با چشم بستن اعضاي آن بر واقعيت، لاپوشاني شده نوشت: اما نكته آن است كه ناظران و فعالان سياسي، اين شكست ها، نااميدي ها، سرخوردگي ها و... را به خوبي لمس مي كنند.
روز آن لاين در پايان تأكيد كرده است: شوراي هماهنگي سبز، در مدتي كه از زمان تشكيل آن مي گذرد، اگر نگوييم مهم ترين نقش، اما يكي از مهم ترين نقش ها را در ريزش نيروها بروز اختلافات مختلف در آن و پراكنده و مأيوس كردن نيروها داشته است. به نظر مي رسد كه اعضاي اين شورا بهتر است كه انحلال آن را اعلام كنند تا لااقل بيش از اين باعث تخريب نشوند.
يادآور مي شود بسياري از محافل ضد انقلاب به اشتباه، شوراي مذكور و اردشير اميرارجمند را نفوذي وزارت اطلاعات در ميان اپوزيسيون معرفي مي كنند.

لوموند: ايران قدرت منطقه است اروپا از فرصت مذاكرات استفاده كند (خبر ويژه)

انتقاد از مواضع نامعقول و ناكارآمد غرب در مذاكرات با ايران در ميان طيفي از تحليل گران غربي بالا گرفته است.
يك روزنامه فرانسوي از دولت هاي اروپايي خواست در شرايط خطير فعلي، صرفا به عنوان عامل آمريكا عمل نكنند و در مذاكرات با ايران منافع اتحاديه اروپا از جمله در زمينه انرژي و ثبات جهاني را در نظر بگيرند.
روزنامه لوموند با طرح اين پرسش كه آيا غرب اشتباهات مذاكرات قبلي و از جمله مذاكرات بغداد را در مسكو تكرار مي كند، نوشت: غرب بايد از تكرار اشتباهات قبلي در مذاكرات جلوگيري كند. ديگر نبايد علي الدوام ايران را به خريد زمان با وقت كشي متهم كرد. ما چطور مي توانيم با اطمينان از اين حرف ها بزنيم؟ دولت هاي غربي از همان ابتدا، استراتژي خود را برپايه نيت خواني ايران استوار كردند و با طرح برخي فرضيات اتهامي در زمينه توليد بمب اتمي، عملا مذاكرات را به سمت سخت تر شدن مواضع ايران و شكست مذاكرات هدايت كردند.
اين روزنامه اضافه مي كند: برخي سياستمداران در ايران خيلي هم از تحريم ها ناراضي نيستند چرا كه باعث مي شود آنها بتوانند هر چه ايدئولوژيك تر و آرمانگرايانه تر برخورد كنند و غرب را در سيبل قرار دهند. به همين دليل زمان مهمي را سپري مي كنيم و نبايد غرب به گونه اي رفتار كند كه فرصت مذاكره از دست برود. برخي گروه ها در ايران مي گويند هيچ توقعي نبايد از مذاكره داشت و بايد منتظر شكست مذاكرات بود.
لوموند همچنين نوشت: جمهوري اسلامي ايران مايل است در مذاكرات به مباحثي چون خلع سلاح هسته اي در خاورميانه يا مقابله با دزدان دريايي سومالي پرداخته شود. اين محورها به خوبي از اراده ايران براي جا انداختن خود به عنوان قدرت منطقه اي حكايت مي كند. ديپلمات هاي غربي بايد از اين فرصت استفاده كنند تا از اين طريق بتوان اطمينان سازي كرد. در همين حال همه آگاهي دارند كه در برخي مسائل منطقه اي مي توان ميان ما و ايران منافع مشتركي را جست وجو كرد. پس چرا بايد از مذاكره مفيد درباره اين محورهاي منطقه اي طفره برويم؟
لوموند با اشاره به بحران هاي سياسي و اقتصادي فزاينده در اروپا و با دعوت به اينكه طرف اروپايي نگاه مثبت و نه منفي و بدبينانه به مذاكرات آتي داشته باشد، نوشت: هدف واقعي اتحاديه اروپا در قبال ايران چيست؟ آيا ما فقط عاملي هستيم كه به آمريكا كمك مي كنيم تا معضل هسته اي را حل و فصل كند يا اينكه ما خود نيز پرونده هايي در زمينه انرژي و ايجاد ثبات در منطقه يا مبارزه با موادمخدر داريم كه مي خواهيم آنها را در روابط خود با ايران ارتقاء بخشيم؟ در حال حاضر هيچ پاسخ رسمي و مناسبي براي اين سوالات ضروري وجود ندارد و اين در حالي است كه اروپا در حال گذر از مرحله بسيار تعيين كننده اي در تاريخ خود است.
از سوي ديگر روزنامه آمريكايي لس آنجلس تايمز در تحليلي خاطرنشان كرد: تحليل هايي كه تصور مي كنند ايران به خواسته غرب در زمينه توقف غني سازي و اجازه بازرسي هاي گسترده تن مي دهد، خيلي خوش خيالانه است. در دنياي خيال ممكن است ايران، تعليق دايمي غني سازي و بازرسي هاي نامحدود تاسيساتش را بپذيرد اما در عالم واقع طي 9 سال اخير، احتمال تعليق غني سازي بسيار ضعيف شده است.
اين روزنامه مي افزايد: اكنون غني سازي به نماد غرور ملي ايرانيان بدل شده و تمام مقامات اين كشور نيز تاكيد مي ورزند كه فعاليت هاي هسته اي را تعليق نمي كنند حتي اعمال تحريم هاي اقتصادي نيز نتوانست كوچك ترين چرخشي در موضع ايران پديد آورد. آنها اكنون به توانايي و مهارت كامل در زمينه فعاليت هاي هسته اي دست يافته اند و توقعات آمريكا بايد سازگار با اين حقيقت مطرح شود.
در همين حال مايكل سينگ مدير انستيتو واشنگتن (از مقامات اسبق شوراي امنيت ملي آمريكا) با نگارش تحليلي خاطر نشان كرد: طولاني شدن مذاكرات مزيت هايي براي ايران دارد از جمله اينكه مذاكرات برابر با قدرت هاي بزرگ جهاني و طرح مسائل مهم منطقه اي و جهاني، طبيعتا وجهه ايران را بالاتر مي برد و همچنين باعث مي شود موفقيت ها و پيشرفت هاي هسته اي ايران كه زماني غيرقابل پذيرش اعلام مي شد، تثبيت گردد. به نظر مي رسد آنها در مذاكرات اخير پيشرفت هايي در زمينه اهداف مذكور داشته و نقش خود را به عنوان بازيگر قدرتمند منطقه اي به شكل قانوني جا انداخته اند.همچنين اكنون به نظر مي رسد كه غني سازي با درجه خلوص پايين در ايران ديگر قابل مذاكره نباشد. كارشناسان در غرب معتقدند كه ديگر پافشاري به تعطيلي غني سازي در ايران با واقعيت ها منطبق نيست و نهايتا مي توان به غني سازي 20 درصد متمركز شد.
وي تصريح كرد: براي موفقيت در هر مذاكره اي بايد علايق و منافع طرف مقابل را در نظر داشت. معامله اي كه آمريكا مطرح مي كند، اين است كه ايران يك چيز با ارزش (قابليت هاي هسته اي) را كنار بگذارد صرفا به خاطر چيزي به نام مذاكره و رابطه با آمريكا و غرب كه علاقه چنداني در ايران نسبت به آن وجود ندارد و حتي بعضا تهديد محسوب مي شود.
سينگ خاطر نشان كرد: علت واقعي شكست سلسله مذاكرات پيشين و از جمله مذاكرات بغداد، ناتواني غرب از درك درست نسبت به توقع ايران در زمينه رسيدن به جايگاه بين المللي شايسته خويش است.

فاشيست ما هستيم كه ريزه خوار آمريكا شده ايم (خبر ويژه)

دولت آمريكا در دوره بوش دنبال تاجگذاري بر بام عالم بود اما لقمه عراق و افغانستان گلوگير كاخ سفيد شد.
پايگاه اينترنتي اخبار روز كه توسط شماري از گروهك هاي مقيم آلمان اداره مي شود، ضمن درج تحليل فوق نوشت: 9 سال پيش (اول مه 2003) جرج بوش روي عرشه ناو «آبراهام لينكلن» آمريكا در خليج فارس ظاهر شد تا به بهانه اعلام «تكميل شدن مأموريت» نظامي در عراق، در واقع جور شدن ورق هاي لازم در دستش را، براي تسلط بر جغرافياي سياسي جهان با كليد خوردن فاز نخست طرح «خاورميانه بزرگ»، به رخ مردم دنيا بكشد. بوش در توهم «تاجگذاري» بر بام عالم بود و شايد تنها عده قليلي در جهان سياست مي توانستند حدفاصل رئيس جمهور و واقع بيني را، به درستي تخمين زنند.
اين پايگاه اينترنتي از قول مصاحبه وسلي كلارك ژنرال بازنشسته آمريكايي به تاريخ 3 اكتبر 2007 مي نويسد: «تنها حدود ده روز پس از واقعه يازدهم سپتامبر، زماني كه براي ديدار با وزير دفاع آمريكا، دونالد رامسفلد، به پنتاگون رفتم، يكي از ژنرال ها به من گفت قرار است آمريكا به عراق حمله كند. پرسيدم كه آيا مداركي عليه عراق پيدا شده؟ او گفت نه، ولي بايد حمله كنيم. چند هفته ديرتر و پس از آغاز بمباران افغانستان توسط آمريكا، بار ديگر او را ديدم و پرسيدم كه آيا ما هنوز هم قصد حمله به عراق را داريم؟ گفت: از اين هم بدتر. آنگاه كاغذي از وزارت دفاع را به من نشان داد كه مطابق آن، ارتش آمريكا مي بايست تا 5 سال، به 7 كشور، به ترتيب زير حمله كند؛ عراق، سوريه، لبنان، ليبي، سومالي، سودان و بالاخره ايران.»
اخبار روز اضافه كرد، اما لقمه عراق و افغانستان به راحتي از گلو پايين نرفت و حمله ژوئيه 2006 اسرائيل به لبنان هم، نه تنها كمكي به بلع آن نكرد، بلكه پس از بوش، اين بار نوبت كانداليزا رايس، وزير خارجه آمريكا شد كه با پيش بيني ناشيانه سرانجام تجاوز اسرائيل، دنيا را بيش از پيش، در حيرت حواس پرتي مسئولين كشورش فرو برد. رايس، ويراني و تلفات انساني ناشي از بمباران لبنان را «دردهاي زايمان خاورميانه بزرگ» عنوان كرده بود. آنها از برخورد تمدن و جنگ صليبي سخن مي گفتند. اما مشخص شد كه تاريخ اعتبار «برخورد تمدن»هاي هانتينگتون و نيز «پايان تاريخ» فوكوياما، به عنوان پلاتفرم سلطه فراگير نئوليبراليسم پيش از مصرف منقضي شده است.
خسرو صدري نويسنده مطلب سپس به حمايت علني طيف هايي از اپوزيسيون نسبت به سياست هاي سلطه طلبانه آمريكا پرداخته و نوشت: آنچه به طرفداران عدالت اجتماعي مربوط مي شود، مشخصاً حفظ فاصله با وابستگان آمريكا و علمداران برگزاري كنفرانس هاي اتحاد براي سرنگوني مي تواند باشد. امري كه صرفاً براي كمك به بسط هژموني آمريكا و با هدايت خود آن ها صورت مي گيرد. اين افراد آبرو باخته، به همراه ديگر همكاران آشكار و پنهانشان، به شدت از بحث پيرامون «نظم جهاني» مي گريزند، زيرا نقاب دروغين دفاع از حقوق بشر و دموكراسي را از چهره آن ها برداشته، مجبورشان خواهد كرد كه بي واسطه، از هدف اصلي شان يعني تسلط آمريكا بر جهان دفاع كنند. آنها درباره كشورهايي چون سوريه نيز معتقدند ديگي كه براي آمريكا نمي جوشد، همان بهتر كه نجوشد يا هر چه مي خواهد در آن بجوشد! اين طيف ها كاري ندارند كه آمريكا كودتاي 28 مرداد را راه انداخت و دولت مصدق را ساقط كرد يا داراي معيارهاي دوگانه درباره كشورهايي نظير بحرين و فلسطين است. آمريكايي ها در صورت لزوم از فاشيسم حمايت مي كنند.