(صفحه(12(صفحه(10(صفحه(6(صفحه(9(صفحه(7(صفحه(8(صفحه(15(صفحه(11(صفحه(5(صفحه(16(صفحه(13(صفحه(4(صفحه (2.3.14


دوشنبه 16 مرداد 1391 - شماره 20275

زود نااميد نشويد
وعده سحري از نگاه دين و علم
درمان فوري نيش پشه
مسموميت غذايي در گرما


زود نااميد نشويد

جواني دوراني است كه ما گاهي دچار معضلاتي كوچك مي شويم و ناخودآگاه آن را براي خودمان به مرور بزرگ مي كنيم. در صورتي كه هر مشكلي راه حلي دارد و هيچ مشكلي هم از اين قاعده مستثني نيست.
دني روبن روانشناسي كه دانشجويان بسياري به او مراجعه مي كنند در اين باره مي گويد: جوانان بنابه طبع دروني شان، در بسياري از مواقع دچار خود بزرگ بيني يا بلندپروازي هاي فانتزي هستند؛ خيال هايي كه در آن معمولا خود را قهرمان بلامنازع مي بينند و وقتي از تضاد تصور خود با دنياي حقيقي باخبر مي شوند، به گونه اي ناخودآگاه دچار يأس مي شوند.
براساس پژوهشي كه در دانشگاه اوهايو انجام شده، احساس يأس در جامعه بيروني ترين جنبه است و از عموميت بيشتري نيز برخوردار است. يك نوجوان به دليل طبع حساس خود و باتوجه به فرم شخصيتي اش، خواستار پوست اندازي رفتارهايي است كه او را همچنان در نظر همگان كودك به حساب مي آورد. او بسيار تلاش مي كند تا به تقليد از والدينش، كارهايي متفاوت انجام داده و صراحتا از آنها مي خواهد كه مسئوليت هايي را به وي محول كنند.
بسياري از جوانان در شرايطي نابرابر، خواستار احقاق تصورات دروني خود هستند و در اين راه، هر سدي كه سبب مانع تراشي در مسير رسيدن به اين اهداف شود را برنمي تابند. طبيعتا والدين نخستين مانع از ديد آنها محسوب مي شوند كه با نظارت و عدم تهيه امكانات مورد نيازشان، سبب سرخوردگي جوانان مي شوند، اين سرخوردگي با توجه به مقياس آن، موجب مي شود كه فرصت هاي اجتماعي آنان در برابر افراد عادي جامعه، بسيار محدود شود و همين امر به كنار گذاشته شدن آنان از عرصه هاي مختلف اجتماعي و فرهنگي ختم مي شود.
واضح است كه در راه عملي شدن اهداف، شكست هايي نيز به وقوع مي پيوندد. از آنجا كه نوجوان تحمل يك شكست را ندارد در ضمير دروني خود، مسئوليت اين كارشكني را برعهده خود گذاشته و خويشتن را مواخذه مي كند. با توجه به نوع سرخوردگي و روند استمرار آن، آينده اجتماعي فرد رقم مي خورد.
دني گيبس از پژوهشگران اوهايو معتقد است: «نوع تعامل والدين با وي از ضريب اهميت بسيار بالايي برخوردار است. اگر والدين درنقش حامي ظاهر شوند، ميزان سرافكندگي فرزندشان در مواجهه با مشكلات گوناگون به نسبت پايين مي آيد ولي اگر فرزند احساس كند هيچ تكيه گاهي ندارد، دچار ياس اجتماعي مفرط مي شود به گونه اي كه اين بي حمايتي را به جامعه اشاعه داده و دربرخورد با قشري ازجمله دوستانش نيز همواره با شك و ترديدي منفي روبه رو مي شود.
در اين شرايط او به همه چيز بدبين مي شود و خود را موجودي تنها مي پندارد كه هيچ همدردي ندارد. اين گونه افراد در آينده به انسان هايي كمرو، ناتوان از دريافت حق خود، بي اعتماد به ديگران و ناموفق به برقراري ارتباط با ديگران مي شوند كه در زندگي زناشويي شان نيز انتقادات بسياري را به خود راه داده و اساساً زندگي متزلزلي دارند.
به عبارتي مي توان اذعان كرد كه جوان مبتلا به ياس اجتماعي، همواره خود را پايين تر و كمتر از سايرين مي بيند و خود را ناتوان از انجام عملكردهاي يك انسان عادي مي داند. البته يك حالت ديگر نيز وجود دارد و آن اينكه فرد به شدت معتقد است كه اجتماع هيچ كمكي به او نمي كند واساساً چيز خوبي نيست و او از قرارگرفتن در آن پشيمان و متضرر است.
عوامل قابل توجه درپديد آمدن ياس اجتماعي، فارغ از نهادينه شدن آن در سن پايين عبارت است از: كمبود اشتغال، بي هدفي در روند زندگي، شكست عاطفي، از دست دادن والدين يا دوستان بسيار نزديك، بدشانسي و حتي دارا بودن افكار پوچ انگار.
درچنين شرايطي، نزديك ترين افراد به مايوس، مي بايست به هماهنگ كردن تدريجي روحيات فرد يا بطن تكاپوي جامعه قدم هاي اساسي بردارند، حرف هاي اميدواركننده اي از آينده به زبان آورده و فرد را به بيرون رفتن و برقراري ارتباط تشويق كنند. نوع ديگري از ياس كه محققان از آن تحت عناوين ديگري چون ياس دروني يا فرهنگي نيز نام مي برند. به واسطه ارتباط مستقيمي كه فرد با داده هاي دروني خود برقرار مي كند، خطرناك تر و آسيب پذير است و به تغيير رفتار بنيادين فرد منجر مي شود.
در ياس شخصيتي، فرد با استدلالي كه خود به آن مي رسد و يا ديگران به وي گوشزد مي كنند، خويشتن خويش را مورد نكوهش قرار مي دهد و همواره خود را در فضا و موقعيتي مي بيند كه حقيرتر از دوستان ديگرش است. شايد ريشه اين نوع ياس به چيزهاي كوچكي متصل باشد اما فرد با خودخوري هاي مداوم، دايره وجودي آن را وسعت مي بخشد.
اين الهام بخشي در دوصورت امكان پذير است: يا فرد از دور موفقيت هايي را مي بيند كه مطمئن است خود توان به دست آوردن آن را ندارد و يا به عنوان فردي معمولي در داخل گروهي مانند خانواده، دوستان و همسالان قرار مي گيرد و از ادامه رقابت باز مي ماند.
بنا به گفته گيبس، ياس شخصيتي، كاملا دروني است اما سرنخ آن تماماً بيروني است. دراين حالت فرد به تمام چيزها ايراد مي گيرد: اينكه چرا در اين كشور و اين شهر متولد شد، چرا وقتي چشم به جهان گشود، خانواده اش از اين طبقه بوده اند؟ و درواقع تيپ و هيكل و نوع حرف زدن و خنديدن و راه رفتن خود را نكوهش مي كند و خود را در قامت يك شخصيت مورد ستايش نمي بيند.
اگر اين نوع ياس در فرد شديد باشد وي حتي در درس هايش نيز با افت فاحشي مواجه مي شود ولي اگر كمي اميدوارانه به قضيه نگاه كند، مي تواند از راه درس خواندن و يافتن يك شغل مناسب، جبران مافات كرده و روحيه ازدست رفته اش را بازگرداند. فرد مبتلا به يأس شخصيت نمي تواند به گونه شايسته اي در يك جمع قرار گرفته و روابط معمولي را با اعضاي آن برقرار نمايد، فاقد انگيزه لازم براي تعامل با جنس مخالف است، همواره خود را پايين تر از همه مي پندارد، در انزوا به افكاري رو مي آورد كه بازنده هميشگي آن افكار، خود اوست، همواره با حسرت به ديگران و مسائل مربوط به خودش مي نگرد، خود را مستحق مرگ مي داند و...
عواملي كه در ايجاد اين يأس دخيل هستند را مي توان عدم موفقيت در برقراري يك ارتباط، بدشانسي، بيكاري، ديدن خيانت از فرد مورد علاقه، نرسيدن به معشوق، حساس شدن روي بالا رفتن سن و احياناً موقعيت هايي كه مي بايست در آن سن به آنها مي رسيد اما نرسيده، سادگي شخصيت، فقر مالي، داشتن نقص عضو، خوگرفتن به تنهايي، شكست هاي پي درپي در مسائل گوناگون، وراثت، تنبلي و مواردي از اين دست برشمرد.
ياس شخصيتي به گونه اي خطرناك است كه فرد را مستقيماً در معرض خودكشي قرار مي دهد؛ لذا مي بايست با گفتن سخنان اميدبخش، وي را به داشته هايش حساس كرد و اينكه هر فرد ظرفيت هايي دارد كه شايد ديگران نداشته باشند و ذكر اين نكته كه اصولا خودت را با هيچ كس مقايسه نكن.
اغلب اين سرخوردگي ها در نوجواني شكل مي گيرد و در جواني با روندي معنا يافته، تشديد مي شود. اين روند، سبب طرد فرد از هر جمعي مي شود و اين مسئله بيانگر اين حقيقت است كه فرد با وجود ضربه خوردن از جامعه و ديگران، با مشكلات دروني فراواني هم مواجه مي شود كه تماماً كاذب بوده و به دور از هرگونه منطقي گسترش مي يابد.
به گفته محققان با بررسي علل زيربنايي، بسياري از طردشدن ها و حاشيه نشين كردن هاي اجتماعي را مي توان نتيجه روابط نابرابر قدرت و منزلت در اجتماع لحاظ كرد و عدم دستيابي جوانان به منابع مختلف جامعه را حاصل تلاش نسل قبل در حفظ موقعيت خود دانست.
در واقع نسل پيشين كه در موقعيت هاي تثبيت شده اي قرار دارند، خواهان حفظ امكانات و فرصت ها براي خود هستند و بنابراين نسل جوان را از دستيابي به اين منابع و فرصت ها محروم مي سازند و بدين گونه جوانان را به حاشيه ميدان هاي اجتماعي مي رانند.
عليرضا سزاوار
 


وعده سحري از نگاه دين و علم

وعده سحري يكي از مهم ترين وعده هاي غذايي در طول ماه مبارك رمضان است كه در دين و هم از نظر علمي به خوردن آن توصيه شده است. در ادامه نگاهي داريم به اين دو ديدگاه و دلايل آن ها را بررسي مي كنيم.
نگاه ديني به وعده سحري: سحري خوردن و همچنين تأخير انداختن آن تا نزديك طلوع فجر سنت است زيرا موجب تقويت مسلمان روزه دار، و تخفيف مشقت روزه داري مي گردد، و مدت زمان گرسنگي و تشنگي را كاهش خواهد داد، و از آنجا كه تسهيل و آسان گيري مورد توجّه دين اسلام مي باشد لذا، اسلام عبادات را بر مردم آسان گرفته و مردم را به سوي آسان سازي آن ترغيب و تشويق كرده است. از جمله همين آسان گيري هاي اسلام، زودتر افطار كردن و ديرتر سحري خوردن است.
پس براي مسلمان روزه دار مستحب است كه هنگام سحر بپا خيزد، اندكي غذا به عنوان سحري، هر چند يك خرما باشد، بخورد يا يك جرعه آب بنوشد، به خاطر اينكه به سنت پيامبر خدا (صلي الله عليه وآله) عمل نموده باشد.
در سحري خوردن فايده ي معنوي ديگري نيز هست كه همان بيداري، قبل از طلوع فجر است. در آن ساعت سحر، خداوند رحمت خود را بر بندگانش متجلي مي كند؛ دعاها را اجابت مي كند، و استغفار كنندگان را مورد مغفرت قرار مي دهد، و اعمال صالح را مي پذيرد. تفاوت بسيار است ميان كساني كه وقت سحر را به ذكر گفتن و تلاوت قرآن سپري مي كنند، با كساني كه اين ساعات را در خواب و بي خبري به سر مي برند.
در روايت ديگري رسول خدا، فرموده است: فرشتگان براي كساني كه در سحرها طلب آمرزش مي كنند و سحري مي خورند، استغفار مي كنند. در برخي روايات براي سحرخيزي، به ويژه در سحرهاي ماه مبارك رمضان، آثار و فوايدي ذكر شده است. اين آثار و فوايد به طور تلويحي مخاطب را به سحرخيزي ترغيب مي كند؛ همانند روايات زير:
ـ «السّحور بركه »؛ غذاي سحري مايه بركت است.
ـ «ألا صلوات الله علي المتسحّرين»؛ درود خداوند بر كساني باد كه سحري مي خورند.
ـ «تعاونوا به أكل السّحور علي صيام النهار »؛ براي روزه گرفتن با خوردن سحري توان برگيريد.
پيامبراعظم (ص): جماعت، غذاي سحر و غذا دادن در شب، بركت است. سحري بخوريد تا نيرويتان زياد شود. سحري بخوريد تا به سنت عمل كرده باشيد؛ سحري بخوريد هر چند يك جرعه آب باشد.
اما در كنار اين مسائل ديني كه بايد آن ها را مرجعي براي خودمان بدانيم نكات علمي بسيار زيادي نيز در مورد سحري وجود دارد كه در ادامه برخي از آن ها را نام مي بريم.
نگاه علمي به وعده سحري: نخوردن سحري ميزان اسيد معده در بعد از ظهر و عصر به قدري زياد مي شود كه احتمال بروز زخم معده و زخم اثني عشر و ساير اختلالات گوارش وجود دارد. بايد دقت داشته باشيد كه هرگز بدون سحري روزه نگيريد زيرا وعده سحري در نقش صبحانه و ناهار است.خوردن سحري از خستگي ، خواب آلودگي و كاهش تمركز فكري و كارايي روزه داران مي كاهد . كساني كه بدون خوردن سحري روزه مي گيرند به علت صرف دير هنگام شام سنگين ، خواب مناسبي ندارند و به علت فاصله زياد صرف غذا از شام تا افطار ، در طول روز تمركز و كارايي خود را از دست مي دهند.
روزه داران بايد سحري را مانند يك صبحانه كامل يا يك نهار سبك ميل كنند. خوردن سالا د در سحري را براي كاهش احساس گرسنگي و تشنگي بسيار موثر دانست . روزه داران براي رفع تشنگي از افطار تا سحر بيش از 8 ليوان آب بنوشند . هنگام سحر از خوردن غذاهاي بسيار شور شيرين، داغ و سرد خودداري كنند تا دچار عارضه گوارشي نشوند .
 


درمان فوري نيش پشه

بسياري از افرادي كه حساسيت بيشتري نسبت به نيش پشه دارند و همچنين بچه ها كه واكنش شديدي نسبت به گزش پشه از خود نشان مي دهند، با به كارگيري موارد زير از فصل تابستان لذت ببرند.
به جاي خريد مواد شيميايي از داروخانه براي تسكين خارش حاصل از نيش پشه، مي توانيد از درمانهاي خانگي نيز استفاده كنيد:
جوش شيرين: با مخلوط كردن جوش شيرين و سركه خميري درست كنيد و اين ماده خميري شكل را روي نقاطي كه پشه نيش زده بماليد. اين خمير، اثر سمي ماده اي را كه پشه با نيش خود وارد بدن كرده است، خنثي مي كند و به زودي خارش آن بهبود مي يابد. بعد از آنكه اين ماده خميري خشك شد، بهبود گزش پشه تسريع مي شود.
خميردندان: استفاده از خميردندان سبب تسكين خارش مي شود. خارش پوست باعث گسترش سم به مناطق ديگر پوست مي شود و سبب افزايش خارشهاي بعدي مي شود.
نمك: پس از آنكه قسمتي از بدنتان دچار گزش پشه شد، مي توانيد آن قسمت را با آب بشوييد و روي آن را آرام بماليد. سپس اطراف آن قسمت نمك بماليد. خارش آن، بعد از چند لحظه بهبود مي يابد.
دئودورانت: ماهيت قليايي دئودورانت باعث تسكين درد گزش پشه مي شود نوع جامد آن از نوع اسپري و ژل آن بهتر است.
آلوئه ورا: از درمانهاي مهم خانگي براي بيماري هاي پوستي از جمله گزش پشه، استفاده از آلوئه ورا است. استفاده از آلوئه ورا، نه تنها خارش نيش پشه را تسكين مي دهد، بلكه سبب تسريع در بهبودي آن مي شود.
سركه سفيد: سركه سفيد نه تنها يك پاك كننده طبيعي است، بلكه به عنوان تسكين دهنده خارش و ضدعفوني كننده در گزش پشه استفاده مي شود، يك پنبه را به سركه آغشته كنيد و به نرمي بر روي قسمتي از پوست كه دچار گزش پشه شده بماليد و اثر آن را پس از چندلحظه مشاهده كنيد.اگرچه استفاده از سركه به بهبود و كم شدن درد و خارش كمك شاياني مي كند، اما استفاده از سركه براي پوستهاي حساس توصيه نمي شود، چون اين نوع پوستها را دچار التهاب مي كند.
پوست موز: پوست موز مي تواند در درمان گزش پشه موثر باشد. اين ويژگي به خاطر وجود مقادير زيادي پتاسيم و آنتي اكسيدانهاي مختلف در پوست موز است. اين عناصر هم در موز و هم در پوست موز وجود دارد، اما استفاده از پوست آن بهتر جواب مي دهد. براي كاهش درد ناشي از گزش پشه كافي است قسمت داخلي پوست موز را روي منطقه موردنظر بگذاريد تا تاثير كند.
ليمو: استفاده از ليمو نه تنها خارش را برطرف، بلكه از بروز عفونت نيز جلوگيري مي كند. ليمو يك ضدعفوني كننده طبيعي است و به دليل داشتن آنتي اكسيدان، به ترميم پوست سرعت مي بخشد. يك ليمو را ببريد و هسته هايش را خارج كنيد و آن را بر روي قسمت موردنظر بگذاريد.
روغن درخت چاي: استفاده از اين روغن در مبارزه با عفونت بسيار موثر است و يك ضدالتهاب طبيعي محسوب مي شود. همچنين به ترميم پوست كمك شاياني مي كند. براي بهبود گزش پشه چندقطره از اين روغن را بر روي منطقه موردنظر بريزيد.
حرارت و گرما: استفاده از كمپرس آب گرم و يا دوش آب گرم مي تواند در تسكين درد ناشي از گزش پشه موثر باشد. گرما سبب خروج بزاق پشه از پوست مي شود و در كاهش درد بسيار موثر است.
اگرچه اين راه حل موقتي است، اما وقتي حس گرما به مغز منتقل شود، تا مدتي مغز با گرماي محل گزيده شده روبرو مي شود و به فكر سردكردن آن منطقه است و براي مدتي درد ناشي از گزيدگي را فراموش مي كند.
بارهنگ و اسطوخودوس: از برگ گياهاني نظير ريحان، اسطوخودوس و بارهنگ استفاده كنيد و روي زخم بگذاريد (مي توانيد عصاره برگ را روي منطقه موردنظر بگذاريد) و روي آن را با دستمال تميزي بپوشانيد و ببنديد.
استفاده از يخ: استفاده از يخ موجب بي حس شدن منطقه موردنظر شده و تاثير هيستامين را محدود مي كند (هيستامين در واكنش به ماده آلرژي زايي كه پشه وارد بدن كرده است توليد مي شود) همچنين يخ به كاهش خارش و درد كمك مي كند.
چاي كيسه اي: مي توانيد از چاي كيسه اي مصرف شده و خيس استفاده كنيد. آن را روي محل موردنظر بگذاريد و اجازه دهيد تا تانن موجود در برگ چاي به مقابله با آلرژي و خارش پوستي بپردازد.
استفاده از صابون: صابون به دليل خاصيت قليايي اش، درد ناشي از گزش پشه را تسكين مي دهد. مقداري از صابون را روي قسمت موردنظر بگذاريد و صبر كنيد.
 


مسموميت غذايي در گرما

گاهي ممكن است براي خوردن يك ظرف سالاد آماده كه چند ساعتي در آفتاب مانده ترديد كنيد و نگران باشيد كه با خوردن آن بيمار شويد.
كارشناسان سازمان غذا و داروي آمريكا هشدار دادند كه هواي گرم به معني رشد و تكثير سريع تر باكتري ها بر روي مواد غذايي بوده و تهديد جدي براي سلامت انسان محسوب مي شود.
هم زمان با رسيدن فصل گرما و مسافرت، اين كارشناسان توصيه هاي مفيد و كاربردي را براي پيشگيري از مسموميت هاي غذايي در مواقع سفر و پيك نيك ارائه كرده اند كه عبارتند از:
- دست هاي خود را مرتب و با فاصله زماني كوتاهي هر بار به مدت 20 ثانيه با آب و صابون خوب بشوييد. به ويژه پس از اجابت مزاج و قبل از پختن يا خوردن غذا شستن دست ها را فراموش نكنيد.
- غذاهاي خام را جدا از مواد غذايي پخته نگه داريد و غذاي پخته را در ظرفي كه قبلا از آن براي نگهداري گوشت، مرغ و ماهي خام استفاده كرده ايد، نريزيد و قبل از استفاده مجدد از ظروف حتما آنها را با آب و مايع ظرفشويي تميز كنيد.
- مواد غذايي را حتما در يخچال نگهداري كنيد و از گذاشتن آنها در كانتر و كابينت جدا پرهيز نماييد.
- غذاها را كامل و در حرارت مناسب بپزيد تا تمام باكتري هاي مضر آن كشته شوند. براي اين منظور مي توانيد از يك دماسنج استفاده كنيد تا به حرارت مطلوب براي طبخ غذا دست پيدا كنيد. حداقل حرارت براي طبخ گوشت قرمز همبرگر 71 درجه سانتي گراد و براي گوشت جوجه 73 درجه سانتي گراد است.
- مواد غذايي را در صورت عدم مصرف فورا در يخچال بگذاريد و وقتي دماي هوا بالاي 32 درجه است هرگز بيش از يك ساعت غذا را در خارج از يخچال نگه نداريد.
- غذاهاي گرم را در دماي بالاي 60 درجه سانتي گراد و غذاهاي سرد را در دماي زير 4 درجه سانتي گراد نگهداري كنيد.
 


(صفحه(12(صفحه(10(صفحه(6(صفحه(9(صفحه(7(صفحه(8(صفحه(15(صفحه(11(صفحه(5(صفحه(16(صفحه(13(صفحه(4(صفحه (2.3.14