صف رو به سقوط ديكتاتورها (يادداشت روز)

سونامي تحولات بنيادين در منطقه خاورميانه و شمال آفريقا طي 7 تا 8 هفته گذشته كه بصورت دومينو سقوط زنجيره اي حاكمان دست نشانده و ديكتاتورهاي آمريكايي را در پي داشته برخي از رازهاي پنهان يا نيمه پنهان را از پرده برون انداخته و پيامدها و دقايقي از دورنماي آينده منطقه را بازگو مي كند.
دورنمايي كه با اوج گرفتن موج بيداري اسلامي ملت ها در منطقه و در سوي مقابل نفرت فزاينده افكارعمومي از آمريكا و رژيم جعلي صهيونيستي و سياست هاي پليد و مزورانه آنها نسبتي تنگاتنگ و درهم تنيده دارد. از همين روي؛ آمريكايي ها هرچند در دو ماه گذشته كوشيدند به هر طريقي كه شده اوضاع را به نفع خود مصادره كرده و مديريت امور را به دست بگيرند اما گويا اتخاذ تصميمات درست و درك شرايط منطقه با اتاق فكر آمريكايي ها نسبت بسم الله و جن است.
اشتباه استراتژيك سياستمداران كاخ سفيد از آغاز تحولات اخيرمنطقه و خيزش و خروش ملت ها عليه استبداد و استعمار اين بوده است كه علاوه بر خطاي تحليل، اشتباه را با اشتباهات بزرگتري ادامه دادند.
آمريكايي ها ابتدا دچار يك تناقض شدند و در حالي كه سعي داشتند به گونه اي در مذمت نظام هاي استبدادي و ديكتاتورها سخن بگويند در صحنه عمل متحد راهبردي «بن علي» و «مبارك» بودند. از همين رهگذر براي حل اين تناقض، دولت اوباما و «آقاي تغيير» سياست متغيري در پيش گرفت و در شرايطي كه شعله انتفاضه ها و قيام ها به مصر رسيد مقامات واشنگتن به فاصله كمتر از 10 روز مواضع كاملا متغير و متضادي را اعلان كردند.
«جو بايدن» معاون رئيس جمهور آمريكا «حسني مبارك» را همپيمان واشنگتن اعلام مي كند و با اصرار بر اينكه او ديكتاتور نيست خواهان در قدرت ماندن «مبارك» مي شود. اما هيلاري كلينتون و باراك اوباما از ضرورت تغيير و انتقال قدرت سخن به ميان مي آورند و جالب آنكه در ادامه «فرانك وايزنر» نماينده ويژه اوباما در امور مصر بر باقي ماندن مبارك در قدرت تاكيد مي كند و بدين ترتيب، «سياست تغيير»! رخ مي نمايد اما قادر نيست نقاب نفاق را بر چهره كريه واشنگتن نگه دارد.
اين نقاب آمريكايي ها در بحبوحه تحولات منطقه اي هنگامي كاملاً به زير كشيده مي شود كه واشنگتن هفته گذشته قطعنامه تحت حمايت اعراب در سازمان ملل كه پيرامون غيرقانوني بودن شهرك سازي هاي رژيم صهيونيستي بود را «وتو» كرد.
خب، ناگفته پيداست وقتي قطعنامه اي با حمايت 130 كشور در شوراي امنيت سازمان ملل به راي گيري گذاشته مي شود و 14 عضو دايم و غيردايم شوراي امنيت به غيرقانوني بودن شهرك سازي هاي رژيم صهيونيستي در اراضي اشغالي فلسطينيان از سال 1967 راي مثبت مي دهند و تنها آمريكا اين قطعنامه ضدصهيونيستي را وتو مي كند بيانگر چيزي جز سياست هاي فريبكارانه دولت اوباما در ماه هاي گذشته نيست كه مدعي بود خواستار توقف شهرك سازي هاي رژيم صهيونيستي است.
به تعبير ديگر؛ آمريكايي ها اين پيام را علني كردند كه نقش آنها در منازعه ميان اعراب و صهيونيست ها بيطرفانه نيست و بلكه در راستاي جانبداري از اشغالگري رژيم صهيونيستي و سياست جاه طلبانه شهرك سازي و كوچاندن مردم مظلوم فلسطين از اراضي شان با حربه زور و قلدري است. سياست ديكتاتور مآبانه اي كه بر كسي پوشيده نبود، اما آمريكايي ها از ابراز علني آن خودداري مي كردند.
بنابراين جاي هيچ گونه شك و ترديدي براي ملت هاي مسلمان و اعراب نمانده است كه آمريكايي ها و بخصوص دولت اوباما در ماه هاي گذشته با پيش كشيدن طرح «صلح خاورميانه» هدفي جز وجه المصالحه قراردادن حقوق حقه ملت فلسطين نداشته اند و «وتو»ي قطعنامه ضد صهيونيستي از سوي واشنگتن از اين حقيقت پرده برداشت.
طرفه آنكه باز هم آمريكايي ها در حالي كه در دام تناقض اسير بودند به سياست «تغيير مواضع در گفتار»! روي آوردند و پس از وتوي اين قطعنامه ضدصهيونيستي «سوزان رايس» نماينده آمريكا در سازمان ملل، بيان مي دارد كه واشنگتن از رأي وتو به اين قطعنامه متأسف است! اما به تل آويو هشدار داده كه نبايد از اين رأي وتو استفاده كند!!
اين خانم ديپلمات توضيح نمي دهد پس چرا بلافاصله بعد از وتوي اين قطعنامه، بنيامين نتانياهو طي بيانيه اي تصريح مي كند كه تل آويو عميقاً از دولت اوباما قدرداني مي كند!
البته تصميمات كودكانه و اشتباهات پي درپي و استراتژيك آمريكايي ها آنچنان شتاب گرفت كه مجبور شدند براي مديريت حوادث پرشتاب منطقه، رفع و رجوع كردن مواضع و رويكردهاي متناقض شان و كاستن از موج پردامنه نفرت افكار عمومي ملت ها، پس از فرستادن مايكل مولن رئيس ستاد مشترك ارتش، «جفري فلتمن» معاون وزير امورخارجه را نيز به منطقه رهسپار كنند اما بازبيني صحنه پيش روي آمريكايي ها حكايت از كابوس كاخ سفيد دارد.
آمريكايي ها آنچنان قافيه را باختند كه اگر تا چندي پيش طرح خاورميانه جديد با مختصات آمريكايي- صهيونيستي را دنبال مي كردند امروز رسانه ها و تحليلگران آمريكايي بر شكل گيري خاورميانه جديد البته با مختصات اسلامي- و نه آمريكايي- اعتراف دارند. همين ديروز مجله آمريكايي «فارين پاليسي» در مقاله اي با عنوان «اوباما در حال كمك به ايران است» صريحاً خاطرنشان مي كند؛ اوباما با بي تجربگي و مديريت ناپخته اش در حال واگذاري خاورميانه به جمهوري اسلامي ايران است.
جالب است كه روزنامه «كوريا تايمز» چاپ كره جنوبي نيز در گزارشي تحليلي با تصريح بر اين نكته كه آمريكايي ها اين بار هم در تحولات منطقه، صحيح عمل نخواهند كرد و اشتباهات گذشته شان را ادامه مي دهند مي نويسد: «وقت آن است كه آمريكا در خاورميانه عقب بنشيند».
واقعيت آن است كه پيامد تحولات منطقه و سقوط ديكتاتورهاي سرسپرده آمريكا و در ادامه اشتباهات دولت اوباما- از جمله وتوي قطعنامه ضد صهيونيستي درباره شهرك سازي هاي رژيم صهيونيستي- باعث شده است معناي اصلي مفاهيمي چون «دموكراسي»، «حقوق بشر»، «صلح خاورميانه»، «سياست تغيير» و... براي عموم مردم منطقه برملا شود و تك تك آنها به اين باور و يقين قطعي برسند كه اين واژه ها چيزي جز اسم مستعاري براي افزون طلبي ها و چپاولگري ها و خيانت ها و جنايت هاي مشترك آمريكا و رژيم صهيونيستي نبوده است. بنابراين اگر اين روزها پس از فاجعه قتل عام مردم در ليبي، آمريكا حمايت خود را از تعليق عضويت اين كشور در شوراي حقوق بشر سازمان ملل اعلام مي كند، حنايي است كه ديگر براي افكار عمومي و ملت هاي منطقه رنگي ندارد.
امروز اين واقعيت غيرقابل انكار است كه ملت هاي منطقه از دخالت هاي آمريكا در زندگي شان به ستوه آمده اند و راه علاج را در جمع شدن بساط آمريكا از منطقه مي دانند. اما نكته حائز اهميت در اين ميان اين است كه در سوي مقابل افول قدرت آمريكا در منطقه، تحليلگران و ناظران سياسي در رسانه هاي غربي بر قدرت جمهوري اسلامي ايران و توان روزافزون در معادلات منطقه اي تاكيد و اقرار دارند.
«فايننشال تايمز» ديروز در تحليل تحولات منطقه خاورميانه و شمال آفريقا، جمهوري اسلامي ايران را برنده اصلي تحولات مي داند چرا كه قدرت منطقه اي خود را تثبيت كرده است و حتي توانسته در بحبوحه ناآرامي ها در منطقه با اعزام دو رزمناو به آب هاي مديترانه و عبور از كانال سوئز، اقتدار خود را به نمايش بگذارد.
بنابراين نكته اي كه بايد در آن تامل داشت آن است كه نه تنها امروز رسانه ها و تحليلگران خارجي بر ضعف و افول آمريكا در منطقه اعتراف دارند بلكه آن را ناشي از بيداري اسلامي به پرچمداري جمهوري اسلامي ايران مي دانند تا آنجا كه حتي روزنامه آمريكايي «واشنگتن تايمز» هفته پيش در ارزيابي قيام ملت هاي مسلمان در خاورميانه و شمال آفريقا مي نويسد: «تحولات جديد در خاورميانه و ناآرامي در كشورهاي منطقه همان هدفي را دنبال مي كند كه انقلاب اسلامي از سال 1979 به دنبال آن بود و آن هدف تضعيف قدرت و نفوذ آمريكاست.»
تحليلگر اين روزنامه آمريكايي ادامه مي دهد كه الگوي انقلاب اسلامي و در نقطه مقابل آن كمرنگ شدن نفوذ آمريكا در منطقه عيان شده است.
آنچه با اين توضيحات و توصيفات بدست مي آيد دورنماي شرايط منطقه اي است كه در آينده اي نه چندان دور، سقوط آمريكا و رژيم صهيونيستي را به دنبال دارد و تحليل و تفسير درباره اين موضوع، بيشترين گزارش ها و يادداشت ها را به خود اختصاص مي دهد.
حسام الدين برومند

هاآرتص: ايران سقوط مبارك را با عبور از كانال سوئز جشن گرفت

سرويس سياسي-
در ساعات پاياني سه شنبه هفته گذشته دو رزمناو ايراني با عبور از كانال سوئز، از درياي سرخ رهسپار درياي مديترانه شدند.
اين كانال كه تحت كنترل مصر و به لحاظ امنيتي براي رژيم اسرائيل مهم به شمار مي رود. سقوط ديكتاتور مصر به عنوان كليدي ترين متحد منطقه اي تل آويو، امنيت اين رژيم را با اما و اگرهاي فراواني روبرو كرده است و عبور ناو خارك و ناوشكن الوند از كانال سوئز را مي توان اولين نشانه آشكار اين روند دانست تا جايي كه روزنامه صهيونيستي هاآرتص اين مسئله را جشن ايراني ناميد.
«عاموس هارل» در مقاله اي درباره عبور كشتي هاي جنگي ايران از كانال سوئز به سوي بندر لاذقيه در سوريه، نوشت: «رژيم حسني مبارك سالها از عبور كشتي هاي نظامي ايران از طريق كانال سوئز جلوگيري به عمل آورده بود. در واقع، در طي دو سال گذشته مبارك به ناوهاي جنگي و زيردريايي هاي اسرائيل اجازه عبور در جهت مخالف يعني براي بازدارندگي ايران داده بود. عبور ناوهاي ايراني داراي پيامي است يعني ايران در حال جشن گرفتن سقوط مبارك است. جمهوري اسلامي همچنين با اين اقدام بر بهبود روابط با مصر تاكيد و در عين حال، همچنين به صورت غيرمستقيم اسرائيل را تهديد مي كند.»
در حالي كه تل آويو نيروي دريايي خود را به دليل عبور معمولي دو رزمناو ايراني از كانال سوئز به حال آماده باش درآورده است، سخنگوي ناتو نيز از زيرنظر داشتن حركت اين رزمناو خبر داد.
«اوانا لانگسكو»- سخنگوي ناتو- گفت: ما تحولات منطقه و حركت اين دو كشتي را زيرنظر داريم.
واكنشهاي غيرعادي ناتو و تل آويو را اظهارات مقامات آمريكايي تكميل مي كند. سخنگوي وزارت خارجه آمريكا در راستاي پروژه ايران هراسي، از نگراني هاي آمريكا درباره رفتار ايران در منطقه خبر داد و از زيرنظر داشتن حركت و اقدامات اين دو رزمناو خبر داد.
در همين حال حبيب الله سياري- فرمانده نيروي دريايي ارتش- از طريق فرودگاه وارد دمشق شد. سياري پس از استقبال رسمي از دو رزمناو ايراني و ديدار با مقامات نظامي سوريه، ضمن نكوهش جوسازي هاي غرب درباره اين دو كشتي جنگي، هدف از سفر آنها را آموزشهاي معمولي و توقف كوتاه در بنادر سوريه عنوان كرد.
سياري تصريح كرد: رژيم صهيونيستي به علت تلاش براي ايجاد تنش هايي در روابط برادرانه كشورهاي منطقه در واكنش به اين مسئله اغراق كرده است.
سياري گفت: تصميم ما براساس معيارهاي بين المللي و براي تقويت روابط دوستانه با كشورهاي منطقه و مسلمان است.
فرمانده نيروي دريايي ارتش جمهوري اسلامي ايران در پاسخ به اين سؤال كه آيا اين ناوگروه در مسير حركت از كانال سوئز با مشكلي مواجه شده است گفت: اين ناوها پس از هماهنگي با كشور مصر از اين كانال عبور كردند و در مسير حركت به درياي مديترانه و سواحل سوريه با هيچ مشكلي روبرو نشدند.
گفتني است طول كانال سوئز 190كيلومتر است و حدود 5/2درصد خروجي نفت جهان از طريق اين كانال جابجا مي شود و نيز مسير اصلي كشتي هايي است كه كالاهاي مصرفي آسيايي را به اروپا مي رسانند.
كشتي ها و ناوهاي خارجي براي عبور از كانال استراتژيك سوئز به مجوز وزارت امور خارجه و وزارت دفاع مصر نياز دارند.
اين اولين باري است كه پس از انقلاب اسلامي 1357، ناوهاي ايراني از اين كانال عبور مي كنند.
درياي مديترانه بزرگترين درياي داخلي جهان به مساحت 2 ميليون و966 هزار كيلومتر مربع و در منطقه راهبردي ميان سه قاره آسيا، اروپا و آفريقا قرار گرفته است.
مديترانه كه شامل چند درياي كناري و داخلي بوده، در غرب به وسيله تنگه جبل الطارق با اقيانوس اطلس و همچنين از طريق كانال سوئز به درياي سرخ و سپس اقيانوس هند راه دارد.
مصر، لبنان، فلسطين، سوريه، تونس، تركيه، مغرب، الجزاير، ليبي، يونان، آلباني، صربستان و مونته نگرو، بوسني و هرزگوين، كرواسي، اسلووني، ايتاليا، فرانسه و اسپانيا كشورهاي ساحلي مديترانه را تشكيل مي دهند و دو كشور قبرس و مالت نيز به عنوان دو جزيره در داخل درياي مديترانه قرار دارند.

سطل آشغال (گفت و شنود)

گفت: ماجراي 25 بهمن كه بعد از آن همه رجزخواني و حمايت همه جانبه آمريكا و اروپا و اسرائيل فقط چند تا از اراذل و اوباش وابسته به گروههاي ضدانقلاب را به صحنه كشيد، بدجوري مديران بيروني فتنه را عصباني و دمغ كرده است.
گفتم: حيوونكي ها! چي فكر مي كردند چي شد؟!
گفت: چند سايت وابسته به گروههاي ضدانقلاب خطاب به سران فتنه نوشته اند؛ براي ما توضيح بدهيد كه آتش زدن چند تا سطل آشغال چه ارزش مبارزاتي دارد؟!
گفتم: اتفاقا آتش زدن سطل هاي آشغال يك حركت معني دار است اول آن كه، چون آراء يكي از سران فتنه پايين تر از آراي باطله بود و سران فتنه سطل آشغال را رقيب خود مي دانند.
گفت: خب! دوم چي؟
گفتم: دوم اينكه مردم در جريان فتنه 88، سران و عوامل فتنه را به زباله دان ريخته اند.
گفت: با اين حساب بايد سطل هاي آشغال را حفظ كنند، چرا آنها را آتش مي زنند؟!
گفتم: مگر قرآن نمي خواني؟ خداوند سبحان درباره منافقين مي فرمايد؛ «يخربون بيوتهم بايديهم... اين منافقان از وحشت با دست خود خانه هايشان را خراب مي كردند.»

فرياد يكپارچه دانشجويان: سفير «سرهنگ ديوانه» را از ايران اخراج كنيد

سرويس سياسي-
دانشجويان دانشگاه هاي تهران در اعتراض به نسل كشي در ليبي توسط قذافي، مقابل سفارت اين كشور و دفتر سازمان ملل در تهران تجمع كردند.
دانشجويان دانشگاه هاي تهران در اعتراض به نسل كشي مردم ليبي توسط دولتمردان اين كشور و سكوت سازمان ها و مجامع بين المللي نسبت به اين خشونت ها روز پنج شنبه مقابل دفتر سازمان ملل متحد در تهران تجمع كردند.
تجمع كنندگان با سربندهاي لبيك يا خامنه اي و با در دست داشتن تصاوير امام موسي صدر و تصاويري از شهداي بحريني و ليبيايي، اقدامات وحشيانه قذافي را مورد اعتراض قرار دادند.
دانشجويان تجمع كننده با سر دادن شعارهاي هيهات منالذله، مرگ بر آمريكا و مرگ بر انگليس از مجامع بين المللي خواستند تا هر چه سريعتر با اقدامات بين المللي از اين خشونت ها جلوگيري كرده و همچنين خواستار آزادي هر چه سريع تر امام موسي صدر شدند.
در اين تجمع چند تن از فعالان دانشجويي و سياسي طي سخناني ضمن تاكيد بر لزوم برخورد سريع و جدي جامعه بين المللي با جنايات قذافي در ليبي، خواستار آزادي فوري، «امام موسي صدر» از چنگال اين رژيم شدند.
دانشجويان سپس به سوي سفارت ليبي رفته و با تجمع در مقابل آن انزجار خود را از اقدامات وحشيانه رژيم قذافي اعلام كردند. دانشجويان با سر دادن شعارهايي عليه ديكتاتور ليبي - مانند: «سفير سرهنگ پير اخراج بايد گردد»- از مسئولان كشور خواستند سفير قذافي را از ايران اخراج و سفير ايران را از ليبي فرا بخوانند.
در پايان اين تجمع بيانيه اي در دفاع از ملت مسلمان ليبي و محكوميت جنايات قذافي قرائت شد.
در همين حال يكي از نمايندگان مجلس شوراي اسلامي از احتمال اخراج سفير ليبي در تهران خبر داد.
حشمت الله فلاحت پيشه - عضو كميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس- اظهار داشت: جمعي از مقامات ليبي به نشانه اعتراض نسبت به اقدامات وحشيانه دولت اين كشور، استعفا داده اند، لذا در صورتي كه سفير اين كشور نيز اين اقدام را انجام داده و نسبت به جنايات دولت ليبي اعلام انزجار نمايد، جمهوري اسلامي نيز از اين اقدام حمايت مي كند.
وي افزود: ولي اگر سفير ليبي نسبت به اين اقدامات وحشيانه عكس العملي نشان ندهد قطعا احضار و از جانب جمهوري اسلامي ايران، ماموريتش تمام شده تلقي خواهد شد.
فلاحت پيشه تصريح كرد: به دنبال اعمال وحشيانه دولت ليبي، جمهوري اسلامي ايران با اين دولت جنايتكار قطع رابطه خواهد كرد و با ملت مسلمان ليبي ابراز همدردي مي كند.

آمريكا در حمايت از آشوبگران نقدي و دولت آبادي را تحريم كرد

دولت آمريكا دو مقام ايراني را به دليل آنچه «نقض حقوق بشر در حوادث پس از انتخابات 88» خوانده، تحريم كرد.
مطابق بيانيه اي كه وزارت خارجه آمريكا در روز چهارشنبه 4 اسفند 1389 (23 فوريه 2011) منتشر كرده، وزارت خزانه داري آمريكا محمدرضا نقدي، رئيس سازمان بسيج مستضعفين و عباس جعفري دولت آبادي، دادستان را به فهرست تحريم هاي خود افزوده است.
اين تحريم ها مطابق قانوني اعمالي مي شود كه باراك اوباما رئيس جمهور آمريكا در سپتامبر 2010 امضا كرد.
بر مبناي اين تحريم ها، تمامي اموال و دارايي هاي افرادي كه مشمول تحريم شده اند در آمريكا توقيف مي شود و هيچ شخص حقيقي يا حقوقي آمريكايي اجازه تجارت با آنها را نخواهد داشت. در بيانيه وزارت خارجه آمريكا از قول آدام زوبين، رئيس دفتر كنترل دارايي هاي خارجي دولت آمريكا (OFAC) گفته شده است كه: «نقدي و دولت آبادي از اين پس ديگر هيچ جايي در سيستم مالي بين المللي نخواهند داشت.» اين در حالي است كه نه نقدي و نه دولت آبادي هيچ سرمايه يا تجارتي خارج از ايران ندارند.
مايكل پازنر، قائم مقام وزير امور خارجه آمريكا در امور حقوق بشر و كارگران هم گفته است: «اقدام امروز بيانگر تعهد ما به حمايت از ايرانياني است كه در پي حقوق جهان شمول خود هستند و همبستگي آمريكا با قربانيان شكنجه، سركوب و بازداشت هاي خودسرانه را نشان مي دهد.» كارشناسان در تهران عقيده دارند دولت اوباما كه پيش از اين هم نام چند تن از شخصيت هاي سياسي و نظامي ايران را با ادعاي «نقض حقوق بشر» در فهرست تحريم هاي خود قرار داده، از اين كار، هدفي جز روحيه بخشي به آشوبگران در داخل ايران و همچنين گريز از انتقادهاي داخلي جمهوري خواهان ندارد.
گفتني است تحريم هاي اعمال شده عموماً سمبليك و فاقد ما به ازاي خارجي است.

پس از درخواست هاي مكرر دانشجويان صورت گرفت
تعليق عضويت ميرحسين موسوي در هيئت علمي دانشگاه تربيت مدرس

رئيس دانشگاه تربيت مدرس از تعليق فعاليت ميرحسين موسوي در اين دانشگاه خبر داد.
بيژن رنجبر رئيس دانشگاه تربيت مدرس در گفت وگو با فارس با بيان اينكه ميرحسين موسوي از مدت ها پيش در هيئت انتظامي اين دانشگاه پرونده داشت و شكايت هايي نسبت به وي مطرح بود، اظهار داشت: سرانجام نتيجه بررسي هاي انجام شده به تعليق فعاليت هاي وي ختم شد كه حكم تعليق وي نيز ابلاغ شد.
وي افزود: با توجه به سعه صدر جمهوري اسلامي در ماه هاي گذشته و تأكيد رهبر معظم انقلاب بر جذب حداكثري و دفع حداقلي ما نيز در اين مسير گام برداشتيم تا افرادي كه در فتنه سال 88 نقش آفريني كرده اند، به دامان انقلاب بازگردند اما اين مسئله محقق نشد.
رئيس دانشگاه تربيت مدرس با اشاره به اتفاقات رخ داده در 25 بهمن امسال گفت: اتفاقات رخ داده در اين روز و فتنه انگيزي فتنه گران نشان داد كه ديگر جاي مماشات با اين افراد كه علناً در مقابل نظام ايستاده اند، وجود ندارد.
رنجبر در پايان خاطرنشان كرد: با توجه به مطالبات مردمي و همچنين درخواست هاي مكرر تشكل هاي دانشجويي و دانشگاهيان كشور و براساس نظر هيئت انتظامي دانشگاه، فعاليت ميرحسين موسوي را در دانشگاه تربيت مدرس تعليق و حكمش را نيز به وي ابلاغ كرديم.

فتوشاپ بادكنك سبز تركيد (خبر ويژه)

افتضاح بي سابقه سازمان اغتشاش در 25 بهمن و اول اسفند باعث شد تا برخي از اجزاي همين سازمان سر به شورش بگذارند. «بالاترين» به عنوان بخشي از همين سازمان نوشت: بادكنك سبز هر روز كم بادتر از روز قبل مي شود.
اين شبكه مجازي خاطرنشان كرده است: متأسفانه و باز هم متأسفانه جنبش سبز، كه با اهداف قابل احترامي متولد شد، در كمتر از دو سال كاملاً به حاشيه رفت، اهداف آن به يكباره تغيير چهره داد و دلايل هر چه كه بود، باعث افول و نزول جنبش در بلند مدت شد، اهداف قابل احترام دموكراسي خواهي، جاي خود را به اهداف انقلابي و براندازي داد و به شدت به اركان جنبش ضربه زد به طوري كه باعث چند دسته شدن آن شد و به نظام حاكم اين فرصت را داد كه با عذري موجه اپوزيسيون سبز را برانداز، منافق و اغتشاش گر بنامد.
بالاترين اضافه مي كند: امروز جنبش سبز بيشتر شبيه به بادكنكي توخالي است كه هر روز كم بادتر از ديروز مي شود، زيرا اهدافي را كه دنبال مي كند، اهدافي غير واقعي، غير منطقي و بدون پشتوانه است. گويي ابري از توهم جلوي چشمان كساني كه فكر مي كنند با بيانيه هاي فتوشاپي و قيام هاي فيس بوكي و آواتارهاي سبز رنگ و... و گهگاه به خيابان ريختن و... مي توانند نظام را به زير بكشند، فرا گرفته است.
اين ترمينال ارتباطي محافل ضدانقلاب از فرسوده تر شدن اپوزيسيون به خاطر اتفاقات اخير خبر داده و مي نويسد: در شرايطي كه جنبش سبز چندين سر دارد و حتي يك وبلاگ نويس نيز از كنج اتاقش مي تواند فرمان حضور در خيابان صادر كند، بر ماست كه نگاهي از بيرون به درون چارچوب بياندازيم. اين اعلاميه دادن ها اگرچه به هيجانات دامن مي زند اما كمتر كسي از مردم را راغب مي كند كه به مخالفان بپيوندند. اين را در حوادث اخير شاهد بوديم. مشكل ديگري كه اين رويكرد دارد، خسته كردن و از پا انداختن اندك فداكاراني است كه جنبش براي سازمان دهي خود به آنها نياز مبرم دارد. اين گونه فراخواندن هواداران اولاً به خاطر خلوتي خيابان ها، عدم حمايت مردم از جنبش را نشان مي دهد و ثانياً جنبش را فرسوده تر مي كند. بايد فرصتي براي نفس كشيدن داشت.
يكي از همكاران اين شبكه نيز كه دچار اغتشاش كامل فكري شده مي نويسد: اين ها كه مي پرسم سؤالات يك ذهن مغشوش است و زيادپيوستگي ندارد، چون در تشويش ذهن من است؛ چرا آمريكا كه ادعاي حمايت از ما را دارد، فقط حرف مي زند؟ چرا عكسي از 25 بهمن يا اول اسفند منتشر نمي شود؟ چرا بالاترين فكري به حال امنيت كاربرانش نمي كند. و نمي گذارد كه افراد history خود را ويرايش كنند؟ اين شبكه روشي مناسب براي پيدا كردن ارتباطات و گرايش سياسي اعضا مي باشد و نه تنها مدركي بسيار محكم براي پرونده سازي دستگاه اطلاعاتي، در صورت دستگيري يكي از كاربران خواهد بود بلكه به راحتي شبكه اي از افراد نيز رديابي مي شوند. چرا مردم اينهمه بيخيالند؟ چرا موسوي و كروبي را گرفتند و زلزله و قيامت نشد؟ اصلاً چرا من در بالاترين وقت تلف مي كنم و نق مي زنم و كار اساسي انجام نمي دهم.
هم قطار اين عنصر سرخورده نيز اين گونه رفقاي خود را مورد خطاب قرار داده است: آخه آدم هاي عاقل مگر پيك نيك است كه هر چند وقت يكبار قرار راهپيمايي مي گذاريد؟ شما يا از مبارزه چيزي نمي دونين و يا به ريش مردم مي خندين! برخي از دوستان همون راهپيمايي 25 خرداد 88 رو هم با بازي موش و گربه به گند كشيدن. اينها فقط مي خوان خوني بريزه تا بتونن امتياز بگيرن و چونه بزنن.
يك بالاتريني هم معتقد است: اين راهپيمايي و اعتراض و تجمع بود يا فشفشه اي كه نيامده آب مي شود؟! چند گروه كوچك و پراكنده. اين طور نمايشي به ضرر ما و باعث هدر رفتن بيشتر نيروها بود.
نويسنده وبلاگ امجديه نيز در بالاترين اشاره كرده است. اين بار ديگه فقط نبوي بدبخت و مهاجراني و مخملباف نبودند، خودمون مي خواستيم اسب تراوا راه بياندازيم.
همچنين يكي از همين عناصر ضدانقلاب در جواب مسيح علي نژاد (از همكاران فراري نشريات زنجيره اي) كه نوشته بود «پارسال شعار اين بود كه موسوي دستگير بشه، كروبي دستگير بشه، ايران قيامت مي شه. قيامتي كه نشد هيچ، همه منتظر ديگري هم بودند. ما بي شماريم يا پرشمار؟»، تأكيد كرده است: ما از روز اول هم به خاطر موسوي و كروبي به خيابان نيامده بوديم. اين دو نفر فقط يك وسيله بودند تا به خيابان بياييم. آنها خيلي از ما عقب هستند. آنها فقط وسيله بودند.

خبط بزرگ 25بهمن به روايت ارگان رسمي سازمان سيا (خبر ويژه)

دون كيشوت فراري نشريات زنجيره اي، محافل ضدانقلاب را از توهم زدگي و خودفريبي خارج از قاعده برحذر داشت. گنجي نسبت به عواقب منفي ساختارشكني كور در 25 بهمن هشدار مي دهد.
اكبر گنجي طي تحليلي در سايت راديوفردا به نمايش 25بهمن اشاره كرد و خطاب به جريان برانداز نوشت: آرزو را واقعيت «پنداشتن» يا واقعيت «قلمداد» كردن، آدمي را خيال پرداز كرده و به استراتژي هاي نادرست سوق مي دهد. موازنه قوا را بايد به درستي ارزيابي كرد. مخالفان را «قوي» نشان دادن و رژيم را «ضعيف» نشان دادن، كار روياپردازان است. دنياي مجازي مهم است و نقش مهمي در تحولات خاورميانه و ايران داشته است، اما دنياي مجازي را نبايد با دنياي واقعي يكسان پنداشت. رژيم، همچنان مي تواند ميليونها تن را در روز 22 بهمن، در سراسر كشور به تظاهرات خياباني بكشاند.
وي همچنين گردانندگان اپوزيسيون سبز را به رفتار قبيله اي متهم كرد و نوشت: آنها كه در فقدان قدرت، به شدت قبيله اي عمل مي كنند و صدا و مديريت جنبش را به گونه اي بر مي سازند كه جز افراد قبيله خودشان كسي در آن حضور ندارد، اگر قدرت دستشان بيفتد چه مي كنند؟
وي با تاكيد بر اينكه اپوزيسيون به خطا رفته و باعث دوقطبي شدن فضا ميان انقلاب و ضد انقلاب شده، به موضع گيري تند برخي چهره هاي ساكت عليه حركت 25 بهمن اشاره مي كند و مي نويسد: وقتي فضا دوقطبي شد ميانه ها از بين مي روند. ميانه هايي چون ناطق نوري و حسن روحاني و ميانه نماياني چون لاريجاني، محسن رضايي و قاليباف به سمت حاكميت رفته و حركت 25 بهمن را به شدت محكوم كردند و در واقع به نوعي برخي از شكاف ها در حاكميت پر شد ميانه هايي چون خاتمي و مشاركت هم به حاشيه رانده شدند و صداي آنها شنيده نخواهد شد.
نوشته عنصر تندرويي مانند اكبر گنجي آن هم در ارگان سازمان سيا- رسانه اي كه به وضعيت بيش فعالي در تدارك هياهوي 25بهمن دچار شده بود- نشان مي دهد كه جريان سازمان دهنده فتنه و آشوب، به مفهوم واقعي دستخوش اغتشاش و استيصال فكري است.

گزارش جامع گويانيوز از كلاهبرداري اول اسفند (خبر ويژه)

«با وجود تلاش فراواني كه اپوزيسيون به خرج داد، در روز اول اسفند عملاً هيچ اتفاقي در كردستان نيفتاد، نه تظاهرات و نه تحصن و اعتصاب».
پايگاه اينترنتي گويانيوز با انتشار اين مطلب نوشت: در ساعات اوليه اول اسفند اخباري كذب از سوي شاهدان عيني بي نام و نشان، سر تيتر شبكه هاي خبري معتبر فارسي و نيز سايتهاي اينترنتي شد. بعضاً ادعا شد كه مردم آتش روشن كرده و درگير شده اند، سقز و كجا و كجا تعطيلند اما حتي يك فيلم و مدرك كوچك هم از اين اعتراضات تاكنون بر اينترنت قرار نگرفته است. دوستان فيس بوكي شناخته شده و قابل اطمينان از داخل كه از جمله فعالان شناخته شده فرهنگي هستند در پاسخ به سؤالات خارج نشينان گفتند كه تمامي اين اخبار كذب محض بود.
نويسنده اين گزارش كه خود از وابستگان به گروهك هاي ضد انقلاب است، درباره علت اين شكست مطلق مي نويسد: يكي از علت ها، هيجان زدگي مجازي است. علت ديگر حاملان عنوان بي عمل و از همه مهمتر «فعالان يكشبه» كه تا در داخل كردستانند هيچگونه فعاليت از آنها ديده نمي شود اما به محض خروج از ايران (چه در عراق و چه اروپا و آمريكا) ناگهان در هيبت فعال مدني و يا روزنامه نگار ظاهر مي شوند. علت سوم تمايل شديد به رقابت و خودنمايي در ميان فعالان (بويژه در خارج از ايران) است بطوري كه آنها را دچار نخوت كاذب و محاسبه اشتباه و توهم از جايگاه واقعي اجتماعي خود مي كند.
گويانيوز در توصيف نهمين علت اين شكست مي نويسد: «علت ديگر رويش قارچ گونه اسامي نهادهاي مدني گوناگون است كه بيشتر مجازي بوده و در جامعه نمود عملي ندارند. صدور بيانيه هاي حمايتي اين نوع نهادهاي مجازي نيز فقط آرايشي اينترنتي است تا نشانه اي از حضور مردمي. در مواردي حتي از قول نهادهايي با نام زنان كه اكنون فعاليت داخلي چنداني ندارند، بيانيه هايي توسط مردان نوشته مي شود!!»
گويانيوز عدم شفافيت دعوت كنندگان به اغتشاش را علت ديگر برشمرده و مي نويسد: پنهانكاري نتيجه اي جز بي اعتمادي ندارد. عزيزان دعوت كننده به ويژه خارج نشين ها اختفا پيشه مي كنند و به دلايل مختلف از معرفي خود به مردم واهمه يا امتناع دارند.
هرچند گويانيوز توضيح بيشتري نداده اما واقعيت اين است كه دعوت كنندگان اصلي اين قبيل آشوبگري، وابستگان به گروهك هاي تروريستي هستند كه دستشان به خون مردم آلوده است و همزمان، مانند مزدور براي سرويس هاي جاسوسي غرب عمل مي كنند.

ايران برنده واقعي قيام مردم در كشورهاي خاورميانه است (خبر ويژه)

روزنامه فايننشال تايمز ضمن انتشار ارزيابي فوق نوشت: قيام هاي مردم به سراسر خاورميانه گسترش مي يابد و پيش بيني مي شود ايران همانطور كه از تصميم جسورانه اش براي اعزام كشتي هاي جنگي به كانال سوئز مشخص است، پس از اين تحولات منطقه اي، جسورتر و مستحكم تر شود.
اين روزنامه انگليسي مي افزايد: ايران قيام ها در سراسر خاورميانه را تاييدي بر برتري خود به عنوان يك قدرت منطقه اي و افول قدرت آمريكا مي بيند چرا كه اين تحولات به هرگونه اي جلو برود دولت هايي را ايجاد خواهد كرد كه كمتر سرسپرده واشنگتن و كمتر دشمن تهران هستند.
فايننشال تايمز نوشت: در تحولات جاري در منطقه چند پارامتر به نفع ايران عمل مي كند. احمدي نژاد رئيس جمهور ايران يك فرد ورزيده است كه سابقه جذب قلب و روح مردم كشورهاي عربي را دارد. ضمنا بي اعتمادي به واشنگتن كه بسياري از معترضان در ميدان تحرير مصر و نقاط ديگر ابراز كردند، زمينه مساعدي براي تقويت ايران فراهم مي كند.
فايننشال تايمز مي افزايد: در همين حال تنها متحدان معنادار آمريكا كه در منطقه باقي مانده اند يعني عربستان سعودي و ديگر كشورهاي كوچك خليج فارس، با نگراني به وضع خود نگاه مي كنند چرا كه دورنماي جايگاه منطقه اي ايران برخلاف انزوايي كه دولت اوباما به دنبال ايجاد آن بود، يكباره تغيير كرده است. اولويت هايي كه در سه دهه سياست منطقه اي آمريكا را سوق داده است، پيشبرد روند مذاكرات اعراب- اسرائيل، امنيت انرژي و حمايت از متحدان آمريكا، اكنون در ادامه مسير خود با چالش هاي بسيار بيشتري روبرو است و جمهوري اسلامي شاهد آن است كه توانايي هاي آمريكا در سراسر منطقه خاورميانه ضعيف شده است. از همه مهمتر براي تهران اين است كه همه اهرم هايي كه دولت آمريكا به منظور فشار بر تهران براي مهار برنامه هسته اي اش به كار گرفته است، اكنون زودگذر و ناكام مانده است و ايراني ها به حركت هسته اي خود نيز همچنان ادامه مي دهند.

اسرائيل: پيشرفت و خستگي ناپذيري ايراني ها نگران كننده است (خبر ويژه)

وزير دفاع رژيم صهيونيستي گفت: در حال حاضر ايران بزرگ ترين چالش براي ماست.
ايهود باراك در گفت وگو با شبكه سي ان ان درباره خرابكاري عليه برنامه هسته اي ايران از طريق ويروس استاكس نت گفت: «ايران در اين زمينه با مشكلاتي روبرو شد اما واقعيت دردناك و آزاردهنده اين است كه علي رغم همه اين مشكلات آنها همچنان به پيشرفت در مسير اتمي ادامه مي دهند و مشكلات را پشت سر مي گذارند و از تلاش خويش خسته نمي شوند.»
ايهود باراك در پاسخ به اين پرسش كه آيا «نبرد استاكس نت» با موفقيت روبرو شده است، گفت: «ممكن است چنين شده باشد. ولي من به پرسش شما نمي توانم پاسخ دقيقي بدهم.
احساس مي شود كه آن ها با مشكلاتي روبرو هستند اما فراموش نكنيد كه همزمان توانسته اند مقادير بيشتري اورانيوم غني شده در سطح پائين و متوسط توليد و ذخيره كنند و به پيشرفت ادامه مي دهند كه اين مايه نگراني است. به نظر مي رسد آنها بر مشكلات موجود چيره مي شوند».
يادآور مي شود پيش از اين محافل صهيونيستي مدعي شده بودند؛ اقدامات خرابكاران توانسته است برنامه اتمي ايران را مهار كنند.