اسلامبول اول و دوم (يادداشت روز)

ايران و گروه 1+5 پس از 15 ماه مجدداً پاي ميز مذاكره مي نشينند. آخرين دور مذاكرات دقيقا 15 ماه پيش (14 و 15 ژانويه 2011-25 و 26 دي 1389) در كاخ چراغان اسلامبول برگزار شد. اكنون پرسش اين است كه غرب با چه تصوري آن مذاكره را به بن بست كشاند و امروز طرفين چه چيزهايي را به عنوان برگ برنده پاي ميز مذاكره آورده اند؟ همچنين چشم انداز مذاكرات را اين پرسش تعيين مي كند كه در اين 15 ماه چه تغييرات مهمي در عرصه سياست جهاني رخ داده است؟ نيز مي توان در ابعاد اين پرسش تأمل كرد كه موضوع مذاكره چيست و گفت وگو بايد از كجا و كدام پله آغاز شود؟
1- ايران در مذاكرات ژانويه 2011 در آغاز راه غني سازي 20 درصدي اورانيوم قرار داشت و هنوز نيازمند واردات سوخت 20 درصدي راكتور اتمي تهران براي توليد راديو داروهاي مورد نياز ده ها هزار بيمار سرطاني بود. برحسب ظاهر آمريكا و متحدانش همين نياز ايران را به گروگان گرفته بودند اما باطن داستان اين بود كه آنها بار ديگر در مقابل چشم ملت ايران و افكار عمومي جهان آزموده شدند كه آيا قابل اعتماد هستند يا خير؟ غرب حتي آبروي تركيه و برزيل را به بازي گرفت و بر سر مبادله سوخت 5/3 درصدي با سوخت 20 درصدي، خلف وعده كرد به نحوي كه به تعبير رهبر انقلاب، اين دو كشور پيش ملت ايران شرمنده شدند. ايران با مشاهده اين گروگان گيري و بدعهدي غرب، غني سازي 20 درصدي را آغاز و تا روز مذاكره 40 كيلوگرم اورانيوم 20 درصدي توليد كرد. با اين حال غرب اميدوار بود تشديد فشارها مانع از تداوم كار ايران براي تأمين صفحه سوخت راكتور تهران شود. اما 15 ماه بعد، گزارش رسمي سازمان سيا حاكي از آن است كه حجم اورانيوم 20 درصدي ايران حداقل 2 برابر (80 كيلوگرم) شده و ميزان اورانيوم 5/3 درصد غني سازي شده نيز از مرز 4 هزار كيلوگرم فراتر رفته است. ايران همچنين به موازات افزايش كميت و كيفيت سانتريفيوژهاي خود، بازي ديگري را نيز در اين شطرنج پيچيده هسته اي پيش برده و تأسيسات زيرزميني فردو را در اعماق زمين راه اندازي كرده است.
غرب در همين دوره، از شوراي امنيت سازمان ملل قطع اميد كرده است. آخرين قطعنامه (1929) مربوط به 20 خرداد ماه 1389 يعني 22 ماه پيش است. غرب به دلايل روشن مجبور شد بازي را خارج از سازمان ملل و شوراي امنيت و در شرايط غيرقانوني- غيراجماعي ادامه دهد. در مقابل، اكنون بسياري در دنيا اين تحليل نشريه آمريكايي فيسكال تايمز را تأييد مي كنند كه «ايران سالهاست در عرصه هسته اي اقداماتي را انجام مي دهد كه به مذاق آمريكا خوش نمي آيد اما قانوني و جزو حقوق اين كشور است. اين مسئله بارها طي سال هاي آينده نيز از چالش هاي رئيس جمهور آمريكا خواهد بود». هر چه زمان سپري مي شود، بي وزني كفه اتهامات عليه برنامه هسته اي ايران روشن تر مي شود تا آن جا كه حتي آخرين گزارش 16 سرويس اطلاعاتي آمريكا اذعان مي كند هيچ نشانه اي درباره اينكه ايران تصميم به ساخت بمب اتمي گرفته باشد، وجود ندارد. با اين وصف، آمريكا و متحدانش در مقابل يك سؤال اعتراضي، در موضع ضعف بيشتري قرار مي گيرند مبني بر اينكه چرا ايران نبايد برنامه صلح آميز اتمي يا غني سازي 20 درصدي داشته باشد؟
2- طي 15 ماه گذشته، اتفاقات مهمي در منطقه و جهان رخ داده كه اغلب به تضعيف راهبردي موقعيت آمريكا انجاميده است. از جمله؛ الف- تخليه اجباري عراق (ميزبان دور بعدي مذاكرات) پس از 8 سال جنگ پرهزينه و نافرجام. ب- پيروزي بزرگ انقلاب مصر در اسقاط حسني مبارك. ج-شكست پروژه بزرگ آمريكا و اسرائيل و عربستان براي گسيختن حلقه اتصال محور مقاومت در سوريه كه نهايتاً خسارت هاي تعيين كننده اي به بانيان پروژه وارد خواهد كرد. د- وقوع جنبش تسخير وال استريت و مشابه اروپايي آن كه حتي به سقوط چند دولت انجاميد. ه- بحران اقتصادي كم سابقه در سرمايه داري غرب به موازات افزايش قيمت نفت و بنزين كه دقيقا تأثير تحريم هاي اقتصادي جديد عليه ايران را معكوس كرد. و- برگزاري انتخابات مجلس در ايران با مشاركت 65 درصدي مردم(15درصد افزايش) كه در نوع خود ركورد خيره كننده اي بود و نشان مي داد يك سال تلاش همه جانبه غرب پس از مذاكرات اسلامبول جهت ايجاد فاصله ميان مردم و حاكميت، اثر وارونه داشته و باعث انگيزش بيشتر افكار عمومي در دفاع از نظام خود شده است. ز- نزديك تر شدن اسرائيل به لبه پرتگاه آن گونه كه مئير داگان رئيس سابق موساد به جروزالم پست گفت: «اسرائيل بر لبه پرتگاه ايستاده است.حاكميت سياسي تل آويو با چالش هاي بسيار بدي روبرو است كه ارتباطي به برنامه اتمي ايران ندارد.»
مجموعه اين حوادث به موازات سقوط قدرت اثرگذاري غرب، باعث افزايش نفوذ و قدرت تأثيرگذاري جمهوري اسلامي در معادلات منطقه اي و جهاني شده است. با اين حال ممكن است غرب، تحريم ها را تنها برگ به درد بخور خود تلقي كند. در اين باره نيز به اجمال بايد گفت هر چند تحريم ها محدوديت هايي را در پي داشت اما اصالتا براي ايران سازنده بود. در زمينه بنزين به دو تصميم مهم «صرفه جويي» و «توليد و خودكفايي» انجاميد. در حوزه نفتي نيز اولا افزايش قيمت نفت تا حدود زيادي- پيشاپيش- به جبران موضوع تحريم آمد و ثانيا همين امر نيز محرك قوي براي جديت مضاعف در زمينه استراتژي اعلامي از سوي رهبر انقلاب- بايد به نقطه اي برسيم كه اگر روزي خواستيم، شير فروش نفت را ببنديم- خواهد شد. البته لطمات بي سابقه ماجرا به اقتصاد غرب موضوع بحث جداگانه اي است.
3- پرسش مهمي است اين كه غرب پس از 15 ماه، چرا مجبور شده دوباره پاي ميز مذاكره برگردد و حالا كه برمي گردد، موضوع مذاكره چه قدر تفاوت پيدا كرده و مظنّه جديد كدام است؟ همچنين مهم است كه چه كساني و چه چيزهايي را بايد همراه خود به مذاكرات برد و مذاكره را از كجا آغاز كرد؟ آيا مذاكره را بايد درباره غني سازي 5/3 درصد شروع كرد يا 20 درصد؟ درباره مواد غني سازي شده تا به امروز يا نحوه و حجم غني سازي در آينده؟ درباره تأسيسات نطنز يا فردو؟ اما اينها مسئله ثانوي است. تكرار مذاكرات طي 9 سال گذشته نبايد موجب غفلت از نقطه مبنايي و پايه اي چنين مذاكراتي شود. لزومي هم ندارد كه نمايندگان ايران نقطه شروع را تعيين كنند. آنان كافي است به عنوان سؤال اول بپرسند كه چرا دور هم جمع شده ايم؟ احتمالا خواهند گفت نگراني از توليد بمب اتمي توسط ايران. اينجا به شيوه سقراطي و ارسطويي بايد پرسيد مگر بمب اتمي چيست كه احتمال توليد آن باعث نگراني شما مي شود؟ ناچارند بگويند بمب اتمي سلاح كشتار جمعي است كه باز بايد پرسيد از كجا معلوم؟ مجبورند بگويند دوبار- و فقط همان دوبار!- در ژاپن منفجر شده و صدها هزار كشته بر جاي گذاشته است. پس استفاده هم شده!؟ باز هم بايد پرسيد متهم اين تنها بمباران اتمي كدام دولت است؟ يكي از طرف هاي مذاكره؟! خب! چرا گريبان او را نمي گيريد؟! چرا گريبان آنها را كه بمب اتمي دارند، در حوزه خلع سلاح هسته اي نگيريم؟ و با همين چينش تاريخي مستند بايد گفت ايران اگر قصد داشت بمب اتمي توليد كند، به اعتبار سابقه «توليد» آن از سوي 5 دولت و استفاده و انفجار آن در جنگ از سوي يكي از دولت ها، تازه شبيه همين دولت ها مي شد اما اگر چنين كاري را انجام نمي دهد نه به خاطر رودربايستي با غرب بلكه به اين اعتبار است كه منطق اسلامي- انساني او ذاتاً در تعارض با منطق ضد انساني، جنايت آلود و سبعانه غرب است. به واقع، سلاح اتمي در سطح شعور سياستمداران غرب است و نه در كلاس كاري سياستمداران ايران. بايد روشن شود متهم كيست و شاكي كدام طرف است.
شايسته است هيئت ايراني در اين دوره از مذاكرات، فرزند و مادر و همسران دانشمندان هسته اي شهيد را به همراه خود ببرند تا بخشي از مظلوميت ملت ايران را آنها در قاب تصاوير مذاكرات و پشت تريبون مصاحبه با خبرنگاران روايت كنند. همچنين جاي قربانيان سلاح هاي شيميايي اهدايي غرب به صدام كه با كپسول اكسيژن تنفس مي كنند، نبايد در كنار هيئت اعزامي خالي باشد. جانبازان شيميايي دفاع مقدس، اسطوره هاي مظلوميت و مقاومت ملت ايران هستند. مي توان يك حلقه فيلم هم از دو رويداد بزرگ «انتخابات پارلماني ايران» و «راهپيمايي 22 بهمن 1390» به نشانه تأثير حقيقي تحريم هاي خصمانه عليه ملت ايران را به طرف غربي كادو كرد. البته جا دارد هيئت ايراني دو چيز را به شكل سمبليك روي ميز مذاكره بگذارد. اول، نمونه اي از اورانيوم 20 درصد و صفحه سوخت توليد شده كه ضرب شست حقيقي است. و دوم، يك گالن بنزين! آقاي گري سيك مشاور اسبق امنيت ملي آمريكا به درستي و به تازگي تصريح كرد سلاح مهلك ايران نه بمب اتمي بلكه قيمت نفت و بنزين است.
4-تيم مذاكره كننده ايراني بايد آينه تمام نماي عملكرد توام با خباثت، رذالت و البته عجز آمريكا و متحدانش در فاصله 15ماهه 2 دور مذاكرات اسلامبول باشد. از تريبون بي نظيري كه فرصت مذاكرات براي جمهوري اسلامي ايران فراهم مي كند بايد نهايت استفاده را برد و برهنگي كدخداي دهكده جهاني را به همه نشان داد. 15 ماه پيش كه آمريكا هنوز به فلاكت امروز نيفتاده بود، فرانسيس فوكوياما تئوريسين نظريه پايان تاريخ در فايننشال تايمز نوشت: «در دهه اول قرن 21 شاهد چرخش قابل ملاحظه اي در بخت و اقبال و منزلت نسبي مدل هاي اجتماعي و سياسي جهان بوده ايم. 10 سال پيش اگرچه همه عاشق آمريكا نبودند، اما آمريكا دست بالاتر و برتر را داشت. همه مي خواستند مدل ليبرال- دموكراسي آمريكا را كپي كنند و سرمايه داري مدل آينده جهان خوانده مي شد اما جنگ عراق و بحران مالي بازار وال استريت، اعتبار اين مدل آمريكايي را مخدوش كرد.»
نهايتاً اينكه مذاكرات 9ساله، ماهيت غدّار آمريكا و دوستانش را در يك روند طولاني به رخ كشيد و ثابت كرد صرف اميد بستن به مذاكره، كمترين خير و خاصيتي براي كشور ندارد بلكه بايد استراتژي مقاومت شجاعانه و پيشرفت طلبكارانه را در كنار سياست گفت وگو- به قصد روشنگري و اثبات حقانيت و اقتدار- تداوم بخشيد. نشان دادن قاب به قاب تحولات اين 9 سال و مذاكرات جاري در آن با «دور تند»، حقانيت راه مقاومت و پيشرفت را در مقابل گزينه انفعال و درجازدن و تسليم و اجازه گرفتن (روش عرفاتي) به رخ مي كشد. همين واقعيت را بايد با صداي بلند از پشت ميز مذاكرات اسلامبول و كنفرانس هاي مطبوعاتي حاشيه آن اعلام كرد.
محمد ايماني

لقب (گفت و شنود)

گفت: گروه هاي اپوزيسيون هنوز موضوع شركت خاتمي در انتخابات را رها نكرده و درباره آن به بحث و جدال و فحش و فحش كاري عليه يكديگر مشغولند.
گفتم: حيوونكي ها اگر با هم دعوا نكنند چه كنند؟! بالاخره بايد يك جوري اوقات فراغت خود را سپري كنند!
گفت: يكي از آنها خطاب به مدعيان اصلاحات در داخل كشور نوشته است «حالا كه آبروي جنبش و آبروي اپوزيسيون و آبروي اصلاحات را برده ايد لااقل اسم جبهه اصلاحات را عوض كنيد»!
گفتم: بد حرفي نمي زنند!... يكي از خلفاي بني عباس به مشاور خود گفت؛ هريك از پدرانم لقبي براي خود انتخاب كرده بودند مثل المتوكل بالله! المعتصم بالله! و... به نظر تو من براي خودم چه لقبي انتخاب كنم؟! و مشاورش گفت؛ العياذ بالله!

ايران خطاب به كوفي عنان: از رأي مردم در سوريه حمايت مي كنيم

چند تن از مقام هاي كشورمان در ديدار با نماينده ويژه سازمان ملل در امور سوريه از وي خواستند به حق حاكميت اكثريت مردم اين كشور احترام بگذارد.
بنابر گزارش هاي موجود، محمود احمدي نژاد، رئيس جمهوري اسلامي ايران در حاشيه چهارمين سفر استاني هيات دولت به هرمزگان، بعدازظهر چهارشنبه در محل سالن تشريفات فرودگاه قشم، با نماينده ويژه سازمان ملل در مسايل سوريه ديدار و گفت وگو كرده است.
از جزئيات اين ديدار خبري منتشر نشده است.
دبير شوراي عالي امنيت ملي كشورمان روز چهارشنبه در ديدار با نماينده سازمان ملل در امور سوريه تاكيد كرد كه راه حل مسئله اين كشور پايبندي همه طرف ها به قواعد دموكراسي است.
در اين ديدار دكتر سعيد جليلي با اشاره به جايگاه مردم سالاري در رويكرد جمهوري اسلامي ايران در قبال تحولات منطقه اي و بين المللي تصريح كرد: جمهوري اسلامي ايران همواره بر حل وفصل مسالمت آميز مسئله سوريه بر مبناي خواست مردم اين كشور و بدون دخالت خارجي تاكيد داشته است.
وي افزود: ايران معتقد است ماموريت نماينده سازمان ملل در صورتي موفقيت آميز خواهد بود كه با واقعيت هاي سوريه منطبق باشد و همه طرف ها را بر پايبندي عملي به قواعد دمكراسي ملتزم كند.
جليلي در بخش ديگري از سخنان خود گفت: راه حل مسئله سوريه بايد مبتني بر دو مرحله باشد، در مرحله اول ساز و كاري طراحي شود كه گروه هاي مسلح ضد دولت سوريه و كشورهايي را كه با كمك هاي لجستيكي و تسليحاتي درصدد ايجاد منطقه حائل هستند به توقف خشونت و درگيري و همچنين برقراري ثبات و امنيت پايبند سازد.
وي خاطرنشان كرد: در مرحله دوم ساز و كار ي طراحي شود كه انتخابات آزاد پارلماني براساس قانون اساسي اصلاح شده اين كشور در موعد مقرر برگزار و براساس آن دولت منتخب برآمده از پارلمان تشكيل شود.
در اين ديدار كوفي عنان نيز با ارايه گزارشي از ماموريت خود و تاييد نظرات دبير شوراي عالي امنيت ملي ايران بر لزوم رفع ابهامات موجود در طرح خود تاكيد كرد.
وي اظهار داشت كه يكي از موانع اصلي موفقيت اين طرح آن است كه برخي كشورها به دنبال تغيير رژيم در سوريه هستند كه اين امر با ماموريت من و هدف سازمان ملل در تضاد است.
كوفي عنان با استقبال از پيشنهاد جمهوري اسلامي ايران براي پايبندي همه طرف ها به قواعد دمكراسي آن را راه حل اساسي براي سوريه خواند.
ديدار عنان با صالحي
كوفي عنان كه به تهران سفر كرده در ديدار با علي اكبر صالحي، پيرامون مسئله سوريه رايزني و تبادل نظر كرد.
وزير امورخارجه كشورمان با اشاره به سياست شفاف جمهوري اسلامي ايران توأم با عقلانيت، طمانينه و عدم شتابزدگي، گفت: مردم سوريه همانند ساير مردم كشورها حق برخورداري از حقوق مشروع خود را دارند و بايد فرصت لازم به دولت بشاراسد داده شود تا اصلاحات مورد نظر در دوره زماني مناسب انجام شود.
وي در عين حال هشدار داد: لازم است مسئله دخالت خارجي و ايجاد درگيري هاي مسلحانه جدي گرفته شود و جمهوري اسلامي ايران قويا مخالف هرگونه دخالت خارجي در امور داخلي كشورهاست.
كوفي عنان نيز در اين ديدار با تاكيد بر اينكه ما نيازمند مشورت و توصيه هاي صاحبنظران در مسئله سوريه هستيم، نظرات و مشورت هاي جمهوري اسلامي ايران را مهم خواند و خواستار بهره مندي از ديدگاه ها و نظرات كشورمان در اين رابطه شد.
عنان با اشاره به سابقه و نقش سازنده جمهوري اسلامي ايران در مسائل منطقه، حمايت كشورمان را از تلاش ها و طرح 6 ماده اي مهم و قابل قدرداني خواند و تاكيد كرد: جمهوري اسلامي ايران همواره بخشي از راه حل مسايل منطقه است.
همچنين كوفي عنان بعد از ديدار با وزير امورخارجه كشورمان در كنفرانس مطبوعاتي با وي حضور يافت و در رابطه با تحولات سوريه گفت: اميدواريم راه حل مسالمت آميزي براي بحران سوريه پيدا شود تا خشونت ها پايان يابد و بتوانيم راهي پيدا كنيم كه كمك هاي انساندوستانه براي مردم سوريه ارسال و بعد از آن گفتگوي طرف ها پشت ميز مذاكره آغازشود.
وي ابراز اميدواري كرد كه بر آيند سياسي در سوريه دنبال شود و گفت: اينجا منطقه اي است كه شاهد بحران ها و شوك هاي زيادي بوده و ديگر قادر نيست شوك ديگري را تحمل كند.
وضعيت بهتر است
در همين حال، علاءالدين بروجردي رئيس كميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس شوراي اسلامي در حاشيه جلسه علني روز چهارشنبه مجلس در جمع خبرنگاران و در مورد حضور كوفي عنان در تهران اظهار داشت: سوري ها رسما طرح 6 ماده اي كوفي عنان را پذيرفته اند و در واقع اين طرح در مورد خود سوريه است.
وي افزود: وقتي كشوري مثل سوريه نظر مثبت خود را در مورد اين طرح اعلام كرده، طبيعتا وضعيت متفاوت خواهد بود البته ما هم از ابتدا دنبال راه حل سياسي براي مسئله سوريه بوديم و به شدت با تحركات نظامي و تسليح مخالفين كه قرار بود آمريكا، تركيه، عربستان و قطر انجام دهند، مخالفت كرديم.
رئيس كميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس ادامه داد: با توجه به اينكه طرح كوفي عنان يك طرح سازمان مللي است و وي به عنوان نماينده ويژه دبيركل اين طرح را آماده كردو ما هم با اصلاحات در سوريه موافق هستيم و خواهان پايان درگيري ها در سوريه هستيم، از نظر جمهوري اسلامي ايران هم به دليل پذيرش سوري ها و هم به دلايلي كه ذكر شد، به نظر مي رسد كه اين طرح از طرح هاي ديگر بهتر باشد تا كار به جايي برسد.
بروجردي اظهار داشت: از برداشتن هر گامي در جهت حل مشكلات موجود در سوريه استقبال مي كنيم چرا كه رابطه ما با سوريه رابطه ويژه اي است و سوريه را به عنوان محور مقاومت و خط مقدم جبهه رژيم صهيونيستي مي دانيم و حامي تشكل هاي مقاومت هستيم و به همين دليل است كه ما اصرار داريم تا ساختار فعلي سوريه استمرار داشته باشد.
وي در عين حال گفت: در نقطه مقابل آمريكا و هم پيمانان اروپايي اش در منطقه حضور داشتن و سرمايه گذاري كردند ولي مي بينيم كه امروز وضعيت بشار نسبت به گذشته بهتر است.

مركز افكارسنجي بين المللي گالوپ: مردم آمريكا از جنگ خسته شده اند

مركز افكارسنجي بين المللي گالوپ در واكنش به تداوم سياست هاي جنگ طلبانه دولت مردان آمريكا گفت: مردم آمريكا از جنگ خسته شده اند و خواستار جنگ با ايران نيستند.
«جيم كليفتون» رئيس مركز افكارسنجي بين المللي گالوپ كه در بيش از 140 كشور جهان نظرسنجي انجام مي دهد، در پاسخ به سوال خبرنگار تلويزيون راشاتودي روسيه، مبني بر آخرين نظرسنجي ها در مورد تمايلات جنگ طلبانه مردم آمريكا و حمايت مردم اين كشور از گزينه هاي جنگ با ايران اظهار داشت: مردم آمريكا ديگر مثل گذشته جنگ طلب نيستند و از جنگ خسته شده اند. آنها ديگر بار خواستار تكرار تجربه جنگ با عراق و افغانستان در مورد ايران نيستند، آنها واقعا مي خواهند كه نفسي تازه كنند به همين علت جنگ نمي خواهند.
وي درباره اينكه آيا نتيجه منفي يك نظرسنجي قادر به جلوگيري از وقوع يك جنگ جديد در منطقه است، افزود: «نظرسنجي ها نمي توانند جنگ را متوقف كنند اما نقش اطلاع رساني آنها تاثيرگذار است. پرزيدنت روزولت به جنگ آلمان رفت برغم اينكه نظرسنجي گالوپ نشان مي داد كه اكثر مردم آمريكا با جنگ مخالفند.»
كليفتون با اشاره به بي توجهي دولت آمريكا به نتايج نظرسنجي هاي مختلف گفت: «حدود شش ميليون واحد تجاري در آمريكا وجود دارد. دولت تصور مي كند كه اين واحد رشد نمي كنند، زيرا قادر نيستند از بانك وام بگيرند. اما اينطور نيست. دولت نيازهاي مردم را بررسي نمي كند از اين رو سياست هاي احمقانه اتخاذ مي كند. ما در نظرسنجي از اين واحدهاي تجاري دريافتيم كه مشكل آنها گرفتن پول نيست بلكه «فقدان اعتماد» است، اعتماد عمومي به اقتصاد به علت قوانين دست و پاگير جديد از بين رفته است.
وي با انتقاد از سياست هاي خارجي دولتمردان آمريكا نيز اظهار داشت: «ما شاهد اشتباهات مكرر دولت در حوزه خارجي هستيم. اين اشتباهات بدان خاطر است كه دولت بررسي و ارزيابي منطقي از اوضاع ندارد و سياست هاي خود را بدون مطالعه و بررسي تدوين مي كند. به عنوان مثال ما رابطه مان را با مسلمانان براساس منطق بنا نكرده ايم. ما در نظرسنجي هايمان قبل از انقلاب مصر درخصوص افزايش درد و رنج مردم اين كشور و نابساماني ها و بروز ناآرامي در نتيجه اين اوضاع هشدار داده بوديم، اما دولت آمريكا توجهي نكرد.» كليفتون درباره انتخابات رياست جمهوري آمريكا نيز گفت: «گسترش بيكاري ممكن است باعث باختن باراك اوباما در انتخابات شود. مسائل اقتصادي در اين انتخابات براي مردم در درجه اول اهميت قرار دارد و سياست خارجي نقشي ندارد.»

ارگان رسمي سازمان سيا جا زد آمريكا قدرت حمله به ايران را ندارد (خبر ويژه)

ارگان رسمي سازمان سيا پس از ماه ها نقش آفريني در عمليات رواني موردنظر دولت آمريكا، اذعان كرد تهديد نظامي عليه ايران فراتر از بلوف نيست.
راديو فردا از جمله صدها رسانه اي است كه علي الدوام تلاش داشته با انتشار تحليل ها و گزارش هاي القايي، گزينه تهديد نظامي عليه ايران را معتبر و جدي نشان دهد. با اين حال وب سايت راديو فردا در تحليلي كه به اختلافات اپوزيسيون جمهوري اسلامي از جمله در زمينه موافقت يا مخالفت با حمله به ايران اختصاص داشت، تصريح كرد: هيچ كشور غربي برنامه اي براي حمله نظامي جهت سرنگوني رژيم ايران ندارد و معمولا اين مقامات جمهوري اسلامي هستند كه اين هدف را براي غربيان اعلام كرده اند [!؟] بنابراين ديدگاهي كه عكس گزاره فوق را تحت عنوان ليبيائيزه كردن ايران به كار گرفته، واقعيت را ناديده مي گيرد.[جالب اينجاست كه همين راديو پيش از اين بارها گزارش هاي القايي با موضوع احتمال ليبيايئزه كردن ايران از سوي آمريكا منتشر كرده بود كه هيچ كسي آن را جدي نگرفت.]
اين وبسايت مي افزايد: هيچ كشوري حتي در حال حاضر و حداقل تا يكسال آينده برنامه اي براي حمله به تاسيسات اتمي نيز ندارد. تا روشن شدن نتايج تحريم هاي خريد نفت و بانك مركزي براي مهار برنامه اتمي ايران نمي توان از حمله نظامي به عنوان يك احتمال قريب الوقوع سخن گفت. پس از تجربه پر خرج و پرهزينه حمله به عراق و افغانستان، دولت آمريكا و افكار عمومي اين كشور براي جنگي ديگر آمادگي ندارند. همچنين تا نوامبر 2012 و انتخابات رياست جمهوري در آمريكا ريسك جنگ براي دولت اوباما بالا و احتمال اقدام بدان پايين است. سخن از حمله نظامي اسرائيل نيز بيشتر به تحركاتي براي اعمال تحريم ها مي ماند تا اعلام زمان جنگ.
در ادامه اين تحليل خواندني آمده است: بيش از ده هزار غيرنظامي در سوريه كشته شده اند اما هنوز دول غربي نتوانسته اند با روسيه و چين بر سر كناره گيري دولت اسد به توافق برسند و قطعنامه شوراي امنيت توسط آن دو وتو مي شود. با توجه به شرايط ايران و به خواب رفتن جنبش سبز هيچ چشم اندازي براي مداخله نظامي براي برهم زدن توازن قوا در شرايط بحران سياسي به چشم نمي خورد. بدين ترتيب اصولا فرض نزديك بودن حمله نظامي و همسويي يا عدم همسويي اپوزيسيون با آن و بنا كردن بنيان تمايزگذاري در درون اپوزيسيون بر اين مبنا بي دليل و ناموجه است.
نويسنده اين تحليل (مجيد محمدي) كه از ترويج كنندگان علني «مزدوري» براي سازمان سيا به شمار مي رود، بدين ترتيب نتيجه گرفته كه نبايد اپوزيسيون را براساس مخالفت يا موافقت با حمله نظامي به ايران تقسيم بندي كرد. اين در حالي است كه پس از حمله ناتو به ليبي، طيفي از گروهك هاي ضدانقلاب نظير سلطنت طلبان، سازمان منافقين و برخي عناصر سابقا مدعي اصلاح طلبي ارتباطاتي با مقامات آمريكايي گرفته و خواستار حمله نظامي به ايران به شيوه ليبي شدند. گزارش اين ملاقات ها در مطبوعات غربي منتشر و از سوي برخي رسانه ها- از جمله بالاترين و راديو فردا و گويانيوز و...- برجسته سازي هم شد. حال اينكه اصل اين پيشنهاد، از سر بلاهت و خارج از عهده طرف آمريكايي بود و راديو فردا هم با 6 ماه تاخير و گنده گويي، بدان اقرار مي كند موضوع ديگري است.
نويسنده راديو فردا كه طي چند نوبت فروش اطلاعات و همكاري با دولت هاي غربي به ويژه آمريكا را شغلي «شرافتمندانه»! خوانده، بار ديگر در نوشته اخير خود از اپوزيسيون خواسته تا به دنبال هم پيمان در ميان دولت هاي غربي باشند و از اينكه حتي در اين ميان اپوزيسيون به آنها «همسو با بيگانه، ابزار دست امپرياليسم و ستون پنجم بيگانه» گفته شود، ابايي نداشته باشند. او البته به دلايل كاملا روشن، مزدوري و روابطه ارباب- نوكري را «هم پيماني» جا زده است.

گلوبال ريسرچ: آمريكا به جاي سند بهانه رو مي كند (خبر ويژه)

يك رسانه معتبر آمريكايي اعلام كرد با وجود افزايش جاسوسي هاي سازمان سيا كوچك ترين نشانه اي مبني بر انحراف برنامه هسته اي ايران به سوي برنامه نظامي به دست نيامده و بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه آمريكا با القاي نگراني درباره برنامه هسته اي ايران، مايل است هدف اصلي خود در زمينه معارضه با ايران را بپوشاند.
پايگاه اينترنتي گلوبال ريسرچ در گزارش خود نوشت: گسترش مراقبت هاي آمريكا نسبت به برنامه هسته اي ايران در 3 سال گذشته و به كارگيري صدها هواپيماي جاسوسي، هيچ نتيجه اي نداشته تا آمريكا با استفاده از آن بتواند ترس از جمهوري اسلامي به دليل توليد سلاح اتمي را توجيه كند.
اين گزارش مي افزايد: از زماني كه اوباما به رياست جمهوري رسيده، تعداد اعضاي سيا كه در بخش ايران كار مي كنند، از ده ها نفر به صدها نفر افزايش پيدا كرده است. پنتاگون و سيا تلاش مي كنند ثابت كنند كه ايران در پي رسيدن به توانايي توليد سلاح اتمي است، اما مدركي ارائه نكرده اند. اين نتيجه درخشاني است كه از گزارش هاي واشنگتن پست در روز 8 آوريل بدست آمده است. نه مقامات آمريكايي و نه خود روزنامه هيچ تلاشي براي ارائه مدارك نمي كنند. آنها در عوض از هواپيماي جاسوسي كه مي تواند صدها عمليات جاسوسي را انجام دهد و وارد حريم دفاعي ايران شود، مي نويسند و قابليت هايش را نشان مي دهند.
گلوبال ريسرچ افزود: بعبارت ديگر، مدركي دال بر وجود سلاح اتمي يا تلاش براي ساخت آن از سوي ايران وجود ندارد. همانطور كه ايران سال هاست اعلام مي كند.
اين رسانه آمريكايي سپس به گزارش واشنگتن استناد كرد: واشنگتن پست مي نويسد «هواپيماهاي جاسوسي سيا ده ها سايت اتمي را در اين كشور تحت نظر دارند و صدها بار قبل از سقوط يكي از اين هواپيماهاي بدون سرنشين در ايران، بر فراز تأسيسات اتمي ايران پرواز كرده اند. زير نظر گرفتن تأسيسات اتمي ايران بخشي از برنامه افزايش اطلاعات است كه در دولت بوش آغاز شد و تا كنون ادامه دارد.»
گلوبال ريسرچ از گزارش واشنگتن پست اين نتيجه را گرفت:
بدون توجه به اينكه وارد شدن به حريم هوايي ايران قانوني است يا نه، گزارش اين روزنامه نشان مي دهد اگر سازمان هاي جاسوسي آمريكا و كشورهاي غربي، كوچك ترين اثري از توليد سلاح اتمي در تأسيسات ايران پيدا مي كردند، خبر آن تيتر صفحه اول همه روزنامه هاي دنيا بود. اما اين كار را نكرده اند. تعداد زيادي از منابع اطلاعاتي آمريكا در سال 2007 اعلام كردند كه ايران برنامه توليد بمب اتمي ندارد.
اين پايگاه اينترنتي معتبر خاطرنشان مي كند: به نظر مي سد وراي همه اين ها ايران حق دارد از اورانيوم غني سازي شده در امور پزشكي مثل راديوگرافي استفاده كند. كارشناسان مي گويند براي توليد بمب اتمي، اين كشور بايد توانايي غني سازي اورانيوم 90 درصد را داشته باشد. چطور ممكن است اورانيوم 20 درصد معنايش توليد سلاح اتمي باشد؟
از همه اين گفته ها مي شود به اين نتيجه رسيد كه هدف واقعي آمريكا در مورد ايران چيست. موضوع اصلي براندازي و معارضه با ايران است و آمريكا با هشدار در مورد سلاح اتمي قصد دارد هدف اصلي خود را پنهان نگاه دارد.

يافتن نامزد انتخابات يا مشخص كردن نسبت خود با نظام و ساختارشكنان؟! (خبر ويژه)

يك عضو اقليت مجلس گفت اشتباه اصلاح طلبان در انتخابات رياست جمهوري سال 88 باعث حذف آنان از صحنه سياست شد.
خباز در عين حال گفته است اصلاح طلبان با محوريت خاتمي به عرصه انتخابات بازمي گردند. اما محمد هاشمي دبير سياسي حزب كارگزاران معتقد است با روند فعلي حضور اصلاح طلبان بعيد است و بايد منتظر اعلام استراتژي كشور درباره انتخابات رياست جمهوري ماند.
محمدرضا خباز عضو حزب اعتماد ملي به خبرگزاري مهر گفت: اشتباه اصلاح طلبان در انتخابات رياست جمهوري 88 منجر به حذف هميشگي آنان از صحنه سياست شد. اشتباه استراتژيك اصلاح طلبان به همراه حربه هاي تهديد و تحريم رقيب منجر به سنگين شدن هزينه و حذف اصلاح طلبان از صحنه سياست شد.
وي گفت: علت حضور كم رنگ اصلاح طلبان در انتخابات مجلس، فقدان محور در تهران بود تا بتواند بين نيروهاي اصلاح طلبي در سراسر كشور هماهنگي ايجاد كند.
خباز با بيان اينكه خاتمي بايد نقش محوريت اصلاح طلبان را براي بازسازي و حضور مجدد به عهده بگيرد گفت: حضور خاتمي در انتخابات مجلس باب جديدي را در جريان اصلاحات براي بازگشت مجددش به صحنه سياست باز كرد؛ بنابراين اگر نظام نيز كمك كند يك بازي و رقابت جدي در جامعه براي انتخابات رياست جمهوري شكل خواهد گرفت.
وي با بيان اينكه چهره اي جز خاتمي براي بازسازي جبهه اصلاحات وجود ندارد، گفت: فكر نمي كنم ديگر حزب اعتماد ملي برپا شود و فعاليت سياسي داشته باشد چرا كه دبيركل آن حق فعاليت سياسي ندارد و تا قائم مقام حزب از اعضا دعوت نكند اعضا نمي توانند فعاليت حزبي داشته باشند.
عضو اقليت مجلس با اشاره به اشتباه استراتژيك اصلاح طلبان در انتخابات نهم و دهم رياست جمهوري گفت: تعدد كانديداي اصلاح طلب يكي از اشتباهات ما در انتخابات بود كه آرا شكست و چندكاسه شد لذا اين اشتباه ديگر نبايد تكرار شود و اگر محوري براي وحدت و جمع كردن نيروهاي معتدل و ميانه روي اصلاح طلب پيدا شود بايد به كانديداي حداقلي راضي باشيم.
اما محمد هاشمي معتقد است: اصلاح طلبان براي شروع مجدد فعاليت خود در انتخابات رياست جمهوري آينده منتظر استراتژي كشور براي اين دوره انتخابات باشند.
دبير سياسي حزب كارگزاران سازندگي در گفت وگو با باشگاه خبرنگاران اظهار داشت: اگر درباره اين موضوع انتخابات مجلس نهم را الگو قرار دهيم بايستي گفت احزاب در اين دوره نقش فعالي نداشتند و بيشتر برخي تشكل ها در قالب جبهه ها در اين دوره تاثيرگذار بودند.
وي افزود: در صورتي كه اين روند همچنان ادامه داشته باشد به طور حتم حضور اصلاح طلبان بعيد به نظر مي رسد لذا بايستي منتظر ماند تا استراتژي كشور نسبت به انتخابات رياست جمهوري اعلام شود.
گفتني است انتخابات رياست جمهوري خرداد سال آينده برگزار مي شود.
اخيرا برخي فعالان جبهه اصلاحات و از جمله كساني چون عباس عبدي و محمد قوچاني و... از سران اين جريان خواسته اند پيش از بازگشت مجدد به فضاي سياسي، صراحتا تكليف خود را با تحركات راديكال 3 سال گذشته تحت عنوان جنبش سبز به رفتارهاي ساختارشكنانه و ادعاهايي نظير تقلب در انتخابات كه در تعارض با ادعاي اصلاح طلبي و پايبندي به نظام و قانون اساسي قرار داشت، مشخص كنند.

هر كدام از اين ميتينگ ها زار و نزاري اپوزيسيون را داد مي زند (خبر ويژه)

نشست گروهي از عناصر فراري در واشنگتن، ضمن اينكه باعث برخي مجادلات شد، سر درد دل درباره بحران اپوزيسيون را ميان محافل ضدانقلاب باز كرد.
عليرضا نوري زاده درگفت وگو با شهرام همايون مجري «كانال يك» گفته است: به خاطر اينكه بعضي ها شخصيت من را «كاريزماتيك» مي دانند، گفته بودند كه اگر نوري زاده در اين نشست حضور داشته باشد حاضر به شركت نيستند؛ چون با حضور نوري زاده جلسه اپوزيسيون به هم مي ريزد.»
وي افزود: «اين كنفرانس دو روزه با حضور اشخاصي از طيف هاي كومله، ماركسيست، اصلاح طلب ميانه رو و اصلاح طلب تندرو با موضوع هماهنگي ميان طيف هاي مختلف اپوزيسيون مقيم خارج برگزار شد. موارد مختلفي در اين جلسه مطرح شد؛ بعضي ها پروژه عبور از جمهوري اسلامي را خواهان بودند و اعتقاد به براندازي نظام موجود داشتند. اما عده ديگري كه از اصلاح طلبان ميانه رو بودند، قائل به باقي ماندن جمهوري اسلامي بودند و فقط اصلاحات جزئي را مطالبه مي كردند.»
وي همچنين به ترتيب دهندگان نشست گفت اگر آنها به كوته فكري هاي خودشان ادامه بدهند، عليه آن ها افشاگري مي كنم. من نمي دانم اين آدم ها وقتي اينطور كوته فكر هستند چطور مي خواهند ايران را نجات بدهند؟ به قول يكي از دوستان ما كه به اين آقايان گفته بود «اينقدر براي آزادي ايران عجله نداشته باشيد. يك كم صبر كنيد من كارهايم را در آمريكا انجام بدهم تا بتوانم با شما به ايران بيايم»!
حسن شريعتمداري از شركت كنندگان در نشست هم به بي بي سي گفت: برخي فكر مي كنند امكان همكاري بين جريان برانداز و كساني كه مي خواهند درون نظام اصلاحات كنند فراهم نيست. در ميان طرح هايي كه پيشنهاد شد، اصلاحات از درون نظام با كمترين استقبال حضار مواجه شد.
آرش غفوري نيز به بي بي سي گفته است: اگر مي دانستم نشست دنبال طرح هاي براندازانه است از اول شركت نمي كردم.
در اين ميان حسين باقرزاده عضو جدا شده سازمان منافقين معتقد است: اپوزيسيون دچار يك بحران است، بحران نمايندگي از طرف مردم ايران. البته مدعيان نمايندگي كم نيستند. حتي كساني هم تلاش كرده اند از راه دور (خارج كشور) شانس خود را بيازمايند و مردم را به حركت نمادين فرا بخوانند اما پاسخ چنداني نگرفته و انزواي بيشتر خود را به نمايش گذاشته اند.
وي در سايت «ايران امروز» نوشت: دستاورد نشست استكهلم و واشنگتن ديدار افرادي با ديدگاه هاي متضاد بود. [اما] براي بسياري كه در اين جلسات حضور ندارند سؤال منطقي پيش مي آيد مبني بر اينكه اينها چه كساني هستند و چه صلاحيتي براي شركت در آن داشته اند؟ به همين دليل اولين و عمومي ترين واكنش در برابر اين نشست ها، اعتراض و تخطئه و شايعه پردازي است. البته احتمالاً عوامل اطلاعاتي رژيم نيز در پخش اين بدگماني ها و تهمت زني ها و شايعه پراكني ها سهم كمي ندارند. ولي، نقد و اعتراض هاي منطقي و بي غرضانه به اين نشست ها و تركيب شركت كنندگان در آن ها نيز كم نبوده است.
«ايران امروز» در نوشته ديگري خاطرنشان كرد: اغلب نشست هاي ساليان اخير در خارج كشور جنجال آفرين و حاشيه ساز بوده اند. شايد به اين دليل كه، برخلاف شفاف مند بودن مالي/ هزينه اي و آشكار بودن و علنيت خبري/ رسانه اي در كنفرانس ها و همايش هاي برگزار شده توسط احزاب و سازمان هاي سياسي يا نهادها و مؤسسات مدني در كشورهاي اروپايي يا آمريكا، نسخه هاي مشابه چنين كنفرانس هايي كه در همين كشورها توسط ايرانيان (اپوزيسيون) برگزار مي شود، نه تنها شفاف نبوده بلكه همواره با برگزاري هر كنفرانس جديدي، انبوهي از ابهامات و سردرگمي هاي جديدتر برآنچه تا پيش از آن تلنبار شده بود، افزون مي شود.
اين ارزيابي ناظر به برخي گزارش هاي رسانه هاي وابسته به اپوزيسيون است كه از هدايت اطلاعاتي و مالي دو نشست واشنگتن و استكهلم توسط سرويس موساد و استخبارات عربستان سعودي خبر داده بودند.
ايران امروز با بيان اينكه «پرسش هاي روشن اما بي جواب وجود دارد» نوشت: نتيجه اين نشست ها و هزينه هاي مالي و ارتباطي صرف شده، به چه ميزان به كار مبارزه مي آيد و چه قدر مخاطب دارد؟ چه قدر به اپوزيسيون در خارج اعتبار مي بخشد؟ مروري اجمالي بر تجربه تلاش هايي از اين دست در يكي دو دهه اخير حاكي از آن است كه در برابر پرسش هاي مذكور، آن سان كه بتوان با نگاه به پشت سر گام هاي بعدي را با احساسي توأم با رضايتمندي و كامبيابي برداشت، پاسخ هاي مجاب كننده و مثبتي نمي توان يافت.
نويسنده همچنين خاطرنشان كرد: در طول سالهاي اخير بخش قابل تأملي از مجموعه مواضع و رويكردها و طرح ها و فراخوان هاي سياسي، به فاصله كوتاهي پس از ارائه به افكار عمومي به دليل عدم انطباق با شرايط واقعي و مؤلفه هاي عيني دست اندركار تكوين روندهاي جاري، رنگ باخته و بلاموضوع شده اند.
همين تكرار رنگ باختگي و بي ثمر و بي اثر ماندن مواضع و طرح ها به فاصله كوتاهي پس از دسترسي افكار عمومي به آنها، نه فقط باعث عميق تر شدن خندق بي اعتمادي در درون مجموعه هاي سياسي مي گردد، بلكه منجر به سلب مجدد اعتماد عمومي مي شود.